De geboorte van Franciscus een wordt driemaal geboren: eenmaal uit de moeder, eenmaal uit de vader, en dan uit zijn diepste wezen

Het mooie van dit boek is dat de schrijver groeit in zijn verhaal. Hoe verder je komt als lezer, hoe meer moeite het komt om te stoppen met lezen. Een pakkend, ontroerend verhaal waarin je als lezer wordt meegezogen in een leven en waarin in de laatste bladzijden alles prachtig in verbinding komt met elkaar. Een roman met een boodschap, voor iedereen!

Ik heb dit boek met plezier gelezen. Het verhaal nam mij in volle vaart mee.
Een heftig levensverhaal waarin de stappen die de personages zetten met verfijnd gevoel zijn verwoord. De gevoelde zielepijn en de zuiverheid van intentie zijn zó begrijpelijk.
Het proces waarin de keuze voor het zelf, de innerlijke stem grip krijgt en steeds harder op de deur bonst. Benauwend en dwingend. Het bewust-zijn van de fasen van het levenswiel (lente-inspiratie/zomer-volop leven/herfst-rouw/winter-rustreflectie) is pakkend. 'N keuze tussen stagnatie of vernieuwen.
Ik was blij te lezen hoe mooi het afscheid van Miranda is geweest, waarin het gevoel van het elkaar gunnen te groeien en dus los te laten, bijzonder is.

Vele momenten van reflectie.

De hoofdpersoon nam mij bij de hand langs de rode draad in zijn leven. Hoewel de uiterlijke omstandigheden helemaal niet mijn leven weerspiegelen, voelde ik me toch herkend. Voor het eerst begreep ik de uitspraak: 'Vele wegen leiden naar Rome', want als essentie de drijfveer in je leven wordt, blijk je op dezelfde weg te zijn, waar je ook bent. Dus... voor iedereen die op weg naar Rome is... zal zich gesterkt voelen door dit boek!

Niet in dit boek beginnen te lezen als je geen tijd hebt want je kunt het niet meer weg leggen! Boeiend vanaf het begin. Pakkend, meeslepend en zeer goed te lezen, zelfs voor de minder ervaren lezers onder ons.

Hoewel het onderwerp (man met midlife-crisis, goede baan en zieke vrouw) niet superaantrekkelijk is voor mij als vrouw zónder midlifecrisis, heb ik na de eerste pagina's het boek niet meer kunnen wegleggen. In iets meer dan een avond uitgelezen, en zelfs gehuild (wat mij zelden overkomt). Ook na een paar dagen denk ik nog veel na over wat ik heb gelezen. Je hoeft dus zeker geen man met midlifecrisis te zijn om dit boek te waarderen en in één adem geboeid uit te lezen. Het boek gaat over de thema's verlangen, schuld, liefde, passie, verantwoordelijkheid, zingeving, eigen rol en eigen keuzes. Oftewel het Leven, maar dan wel goed geschreven.

Harry Cremers beschrijft met intelligente dialogen tussen de hoofdpersonages Paul en Franciscus de innerlijke strijd van velen mannen (en vrouwen) in een midlife crises. Soms hilarisch en dan weer diep bedroevend volgen de gesprekken en gebeurtenissen in Paul's leven elkaar op.

Als lezer houd je soms je hart vast en daarom heb ik het in no time uit gelezen. De wijsheid verspreid zich in elke dialoog. Nu weet ik "Als je het leven zelf in de hand neemt, vult het zich vanzelf met inhoud". Na het lezen van dit boek heb ik meer hoop en ben ik weer een beetje wijzer.