De gedenkbalk van het Grote Huis Een persoonlijk perspectief op de geschiedenis

Twee pluspunten: goede kwaliteit en voordelige koop.

Ik kocht dit boek uit belangstelling voor een christelijk perspectief op de geschiedenis. Ik vind dit boek echter een grote mislukking. Waarom? Deze schrijver is niet goed geïnformeerd: zo wijst hij aan het begin van zijn boek de evolutietheorie af omdat die strijdig zou zijn met de Bijbel en houdt hij vast aan een historische lezing van Genesis. Uit niets blijkt echter dat Mackay voldoende is ingelezen over de evolutietheorie (hij passeert alle duidelijke bewijzen voor evolutie die we vinden in onze genetica, in fossielenbestanden, morfologie, vergelijkende anatomie, embryologie, rudimentaire organen, etc.) en nergens maakt hij aannemelijk dat Genesis, dat tijdens de Babylonische ballingschap werd geschreven door meerdere auteurs, bedoeld is als een feitenverslag, meldt hij niet dat Genesis MEERDERE scheppingsverslagen bevat en heeft hij niet door hoezeer hij met moderne ogen naar een oeroude tekst uit het Oude Oosten kijkt, waar het dilemma feit-fictie betekenisloos voor is. Waarom doet Mackay dit? Om vast te kunnen houden aan zijn orthodox christelijke visie met historische zondeval etc. Dit betekent dat de feiten geweld wordt aangedaan om een bepaalde geloofsinterpretatie overeind te kunnen houden. Dat kan niet de bedoeling zijn. Nergens maakt Mackay ook aannemelijk dat er ooit een historische Adam heeft bestaan, waar wij allen van afstammen. Daar is 0 bewijs voor en heel veel bewijs tegen (onze voorouders leefden in Afrika en niet in de Hof van Eden). Kortom: dit boek bevat een massa fake news waarmee Mackay denkt zijn geloof te redden. Jammer. Ook astronomische kennis, waaruit al volgt dat de aarde geen 6000 jaar oud is, wordt door Mackay totaal niet behandeld want "wetenschap mag nooit boven de bijbel staan." Tja.
Ook de verworvenheden van de Franse Revolutie en de jaren '60 wijst Mackay af. Onbegrijpelijk. Zou hij vrouwen willen weren van de arbeidsmarkt? Moeten homoseksuelen voor Mackays christelijk conservatisme op de loop gaan?
Is er dan helemaal niets te genieten aan dit boek? Jawel. Mackay besteedt veel aandacht aan kunst en cultuur, al blijft zijn blik ideologisch gekleurd door een romantische visie op het oeroude christendom dat onze cultuur zou moeten bezielen. Nostalgisch wensdenken, dat totaal miskent hoe kerk en macht samengaan en samenlevingen disciplineerden.

Kortom: Mackay moet lessen nemen in evolutiebiologie en astronomie en zou er goed aan doen zijn ideologie eens flink te bevragen met de meest voor de hand liggende vraag: klopt het wel wat ik denk? Wat pleit er tegen?