De kleur paars

Geschreven bij De kleur paars

De kleur paars. Door: Alice Walker.

Toen ik de kans kreeg om deze klassieker (voor het eerst verschenen in 1982) te lezen voelde ik me moreel verplicht om dat te doen. Jammer genoeg leven wij tegenwoordig in een tijd waarin dit boek weer brandend actueel is; door hoe er wordt gekeken naar zwarte mensen, naar vrouwen, naar zwarte vrouwen.

Ik begon dus in dit ‘moetje’ te lezen en was al heel snel verliefd op dit boek. Het was geen moeten meer maar willen en ik las het in en rotvaart uit. En wil nu dat iedereen dit pareltje leest!

Celie en haar brieven aan God sleuren je een verhaal binnen dat donker en grauw en uitzichtloos is. Een verhaal zonder hoop, toekomst, vreugde. En toch lees je geboeid en vol enthousiasme verder. Dat komt door het schrijftalent van Celie (lees: Alice); kort, no nonsens, stoutmoedig. Met de nodige humor slaagt ze er in om je op een dragelijke manier doorheen de diepe poel van ellende te slepen. Zonder iets van het verhaal te willen spoilen kan ik je zeggen dat alles met de komst van de knappe zangeres Shug Avery beter begint te gaan…

Doordat het een brievenboek is, brieven aan God én aan haar zus Nettie, kom je heel veel te weten. Dat maakt dit boek tot een soort van geschiedenisboek dat elke scholier zou moeten lezen. Onderwijzend personeel zou dit moeten aanmoedigen, zeker in België. (Ik leerde meer over onze toenmalige koning Leopold II en Congo door dit boek dan ik ooit op school hoorde.) Om de leerlingen over de streep te halen moet vermeld worden dat dit boek een lekker vleugje ‘seks, drugs en rock en roll’ bevat, echt waar. Ook mensen die de school al lang hebben verlaten moeten dit boek lezen, het is een aanrader voor iedereen die graag spannende verhalen leest, voor mensen die houden van liefdesavonturen, voor meerwaardezoeker, voor spirituelen of godsdienstigen,… kortom: voor iedereen die wil geraakt worden.

De kleur paars is een boek van vroeger over nu. Het is een hoopvol verhaal boordevol liefde, liefde in al haar facetten en vormen. Het houdt ons een spiegel voor en geeft ons een schop onder onze kont (er is nog zo veel werk aan de winkel). Alice en Celie leren ons dat het ware geloof niet draait om een beeld van een witte oude man op een wolk, of een witte oude man vooraan in een kerk. Het ware geloof schuilt in ieder van ons, in alles; in elke steen, vogel, boom, zonsopgang,… Het is rondom ons voor zij die het willen zien. En het allerbelangrijkste geloof is het geloof in jezelf.

Geschreven bij De Kleur Paars

Dit boek bestaat uit brieven de hoofdpersoon van 'De kleur paars' Celie aan God schreef. Het leest als een dagboek en uit de talloze fouten in de spelling herken je haar armoedige opleiding. Dit is een boek dat je grijpt en het liefst in een keer uit zou willen lezen. Maar weinig invloed lijkt ze op haar eigen leven te kunnen uitoefenen, maar met behulp van haar lieve vriendin Shug neemt haar zelfstandigheid met de jaren toe. En haar geduld. Met God en met de omstandigheden waarin ze leeft.

Dit boek is een optelsom van prachtige verhaallijnen (waaronder de brieven van haar zusje Nettie) die samen een geweldig geheel vormen. Overweldigend en aangrijpend.

Eerst de film gezien, toen het boek gelezen en voor het schrijven van deze review nog eens de film gezien. In mijn herinnering was de film namelijk sterker/beter, maar na het weerzien kan ik toch eigenlijk niet kiezen. In de film is het makkelijker om mee te leven, je ziet immers alles gebeuren. In het boek blijft de lezer hier en daar een buitenstaander doordat alles vormt krijgt in brieven. Desalniettemin mist de film stukken die het boek wel laat zien, hoe celie kennis maakt met liefde dankzij Shug, hoe er twijfel is over de terugkomst van Nettie, de vernieuwde relatie tussen mister en celie, maar de belangrijkste dingen vind je terug in de film.

Het boek is een prachtig geschreven verhaal over de onderdrukking van vrouwen tot ze leren om voor zichzelf op te komen, want dat verdienen ze. Door de vorm (de brieven) blijft het verhaal wat statisch of afstandelijk, een duidelijke briefwisseling mist. Maar nog nooit eerder heb ik een boek en een film gezien die elkaar goed aanvullen en ondersteunen waar nodig. Beide prachtig om te lezen/zien, maar vooral om je te laten inspireren.

Geschreven bij De kleur paars

Positieve punten van dit artikel zijn: goede kwaliteit en duurzaam.

Geschreven bij De kleur paars

Alice Walker is een Amerikaanse auteur, activiste en feministe. Voor ‘De kleur paars’ won ze in 1983 de Pulitzer Price. Het boek is later ook verfilmd onder de naam ‘The Color Purple’. De kleur paars is dan ook een echte klassieker die gelezen moet worden.

Amerika – jaren 30. Het verhaal begint met brieven van Celie gericht aan God en Nettie. Ze vertelt over ellendige bestaan. Ze verliest 2 kinderen en wordt misbruikt door de man aan wie ze uitgehuwelijkt is. Ze vindt een luisterend oor bij Nettie, haar zus. Deze wordt weggestuurd zodat Celie alleen achterblijft. Je komt doorheen het verhaal terecht in een grove wereld vol onderdrukkingen. Celie ontmoet Shug Avery, een zangeres met een open mind. Celie ontplooit zichzelf en probeert tegen alle onderdrukkingen weerstand te bieden. Ze is een personage dat groeit doorheen het verhaal.

De schrijfstijl bracht mij in een tweestrijd. Enerzijds vond ik het vervelend dat er veel taalkundige fouten waren. Dit onderbreekt het lezen naar mijn gevoel doordat deze fout jou zo opvalt. Anderzijds sluit dit mooi aan bij het verhaal en geeft het meer een realistisch gevoel. Wanneer jij jezelf hierover kan zetten krijg je meer ruimte om naar de diepgang van het verhaal te kijken. Het is een verhaal met een diepere boodschap waarvoor je jezelf moet openstellen. Een verhaal met zware, heftige gebeurtenissen waarbij er af en toe lichtheid wordt toegevoegd door een vleugje humor. Ondanks de intensiteit van het boek brengt het toch een boodschap van hoop en geloof. Geloof in jezelf en in een betere toekomst.

Een verhaal met belangrijke thema’s die maatschappelijk erg relevant zijn! Zeker een meerwaarde in het onderwijs om thema’s zoals ongelijkheid, genderdiversiteit, seksisme, discriminatie, … aan te kaarten.