De leesclub voor het einde van het leven Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Wat een prachtig boek! Het begint al met de cover: herfstachtig, passend bij de herfst van het leven van Mary Anne, maar met een vrolijke, blije noot, allesbehalve treurig. Dit blijkt perfect bij de inhoud te passen

De liefde spat er in dit boek vanaf. Liefde voor elkaar, de band tussen moeder en zoon die steeds hechter wordt door hun leesclub. Maar ook de liefde voor boeken en lezen. Iedere boekenliefhebber zal dit aspect meteen herkennen.
Wills moeder is een sterke, krachtige, moedige en vastberaden vrouw waar je niks anders dan grote bewondering voor kunt hebben als lezer. Ze glimlacht altijd en doet niets dan goeds in en met haar leven. Tot het eind blijft ze in dienst van haar medemens. En Will is zo trots op haar. Terecht.
Voor mij is het zo’n boek dat ik eigenlijk niet uit wilde lezen. Hoe dichter het eind naderde, hoe langzamer ik ging lezen. Ik wilde niet dat ze dood ging. En het gebeurde toch. Het was helaas onvermijdelijk.

Het is een prettig en makkelijk leesbaar geschreven boek over liefde en afscheid. Door hun boekenclub kunnen zowel Will als zijn moeder zich, ieder op hun eigen manier, voorbereiden op het onvermijdelijke afscheid. Ik vind het mooi dat twee mensen op deze manier écht contact hebben en échte gesprekken kunnen voeren. En elkaar kunnen beïnvloeden, want hoewel Mary Anne sterft, blijft er geen dieptrieste familie achter. Ze heeft ze sterk en evenwichtig achtergelaten, precies zoals zij wilde.
‘Een boek over boeken, dat kan nooit slecht zijn’, dacht ik voordat ik begon te lezen. En dat klopt.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Dit boek was niet altijd de makkelijkste om te lezen op verschillende niveaus: de schrijfstijl van de auteur, de verhaallijn en de nooit eindigende boekbesprekingen (hoewel essentieel voor het verhaal). Al bij al vond ik het een fascinerend boek. De passie voor het lezen, dat gedeeld wordt door moeder en zoon. Het verweven van de gelezen boeken en de filosofie van het leven, het altijd klaarstaan voor anderen, de liefde die ze voor alles en iedereen bezit, het nooit klagen... Mary Anne Schwalbe moet een prachtvrouw geweest zijn.
Een boek dat nog een tijdje blijft hangen maar waar ik een immens leeslijstje aan overgehouden heb :)
Een aangrijpende en eenvoudige herinnering dat, voor degenen onder ons waarvan de ouders nog steeds leven, neem een minuut en laat ze weten dat je van ze houdt en trots op hen bent... voordat het te laat is.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Will Schwalbe schreef De leesclub voor het einde van het leven als een eerbetoon aan zijn moeder. Hij laat zien hoe men door boeken elkaar beter kan begrijpen. Hoe boeken mensen inzicht kunnen verschaffen in het leven, maar ook hoe boeken je juist even het leven kunnen laten vergeten. De roman van Schwalbe is een echte tranentrekker en het is moeilijk een mening te vormen over een boek waarvan je weet dat het van oorsprong eigenlijk geen boek was. Het is een opgetekende versie van een werkelijke gebeurtenis uit het leven van de schrijver. Hoe kan ik een mening hebben over iets wat nou eenmaal is gebeurd zoals het gebeurd is? Daarnaast raakt het verlies van een dierbare bij iedereen een gevoelige snaar, bij sommigen meer dan bij anderen. Will Schwalbe krijgt van mij 4 sterren omdat hij weet te verwoorden wat anderen wellicht niet kunnen of konden verwoorden. De leesclub voor het einde van het leven verschaft inzicht in het leven op zich en op het taboe dat de dood in onze Westerse wereld is.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Dit boek gaat over het pad in het land der levenden naar het oneindige, waarbij emoties van vreugde voor vertraging en emoties van verdriet over de snel naderde horizon
worden afgewisseld. Het gaat over angst, troost, hoop, tijdelijkheid en het lot. In een burgerlijke Amerikaanse setting geloof in elkaar, in boeken en in god met elkaar afgewisseld. Maar bovenal is het geschreven als een ode aan boeken, aan de moeder van de schrijver en hun gedeelde liefde voor boeken.

Boeken worden neergezet als 'het machtigste wapen waarover de mens beschikt', ‘toevlucht naar nieuwe werelden’ en de basis voor elk 'intermenselijk gesprek.' De gebonden woorden zijn als een vriend, metgezel en leermeester. Ze geven je inzicht in de menselijke geest, dat je blik op niet alleen de wereld, maar ook de mensen om je heen kan veranderen. Een boek als houvast en aanknopingspunt voor een gesprek, hetzij als openingsvraag of verdiepingsvraag: ‘wat ben jij aan het lezen?’ Het is dit gegeven waarop De leesclub voor het einde van het leven is gebaseerd. Elke hoofdstuk heeft een boek als titel, die wordt behandeld binnen ‘de leesclub voor twee’ waarbinnen de gesprekken worden afgewisseld tussen het leven van de romanfiguren en het leven van zoon en moeder.

Het boek verhaalt over de periode dat moeder Mary Ann Schwalbe vecht tegen alvleesklierkanker en speelt zich vooral af in de wachtruimte van het memorial Sloan Kettering ziekenhuis in Manhattan. Het boek geeft een inkijk in het reilen en zeilen van een Amerikaanse familie waarbij Mary Ann als een luchtverkeersleidster alles in goede banen wil leiden maar door de ziekte steeds minder controle heeft. De beschreven boeken worden afgewisseld door flash backs. Hierdoor krijg je een indruk van de avonturen, het vluchtelingenwerk en het liefdadigheidswerk wat Mary Ann gedurende haar leven heeft gedreven. Vanuit het geloof in boeken, zet zij dan ook alles op alles om als laatste project een bibliotheek in Afghanistan te verwezenlijken. De voortgang hiervan wordt afgewisseld met bespreking van klassieke en moderne Amerikaanse, Europese en Aziatische auteurs. In de bibliografie zijn in totaal 142 auteurs opgesomd. Evenveel kopjes mokkakoffie worden er in de wachtruimte gedronken. Meestal komt de diepgang van de boekbespreking echter niet verder dan een nipje.

De vele (oosterse) levenswijsheden zorgen ervoor dat het boek een belerende inslag heeft: 'een bedankje kan veel vreugde geven.' Door het (auto)biografische karakter vervalt de schrijver regelmatig in herhaling en in opsomming van het tergende en slopende proces van een patiënt met terminale alvleesklierkanker. Het taalgebruik is afwisselend omslachtig en kinderlijk simplistisch; ‘ mam dit, mam dat.’ Dit is opvallend, aangezien Will Schwalbe redacteur was en boeken aanbidt. Het maakt De leesclub voor het einde van het leven een pretentieloze roman, dat je zeker niet moet lezen als je opzoek bent naar een intrigerend plot of rijk taalgebruik.

Het boek lijkt het rouwverwerkingsproces van de schrijver te zijn. Waar hij zeker recht op heeft. Ieder vindt hierin zijn eigen weg. Maar er zijn er zo veel die het verlies van een geliefde aan kanker moeten dragen en dit boek is slechts het verhaal van één van velen.

De schrijver rechtvaardigt het boek vanuit de gedachte:' hoe zou iemand die van boeken houdt niet kunnen houden van een boek dat zelf dol is op boeken (p.122)'. De vaak magere boekbesprekingen en de voor een buitenstaander saaie details als de tafelschikking tijdens een diner, doggybag verdeling of dagelijkse beslommeringen rechtvaardigen dit argument niet. En dit is de kern van de kritiek. Het boek slaagt er niet in om je uit de buitenstaandersrol te trekken en je deelgenoot van het gezin te maken, dat ook jij de hand van Mary Ann tijdens haar laatste uren in september wil vasthouden.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Voor het eerst van mijn leven ben ik achterin een boek begonnen. Gewoon, omdat dit boek erom vroeg. Het was een beetje vreemd, maar bracht meteen de reden om dit te doen, namelijk: je weet het einde al. Die ga ik hier natuurlijk niet verklappen.
Zelf ben ik iemand die graag snel leest, maar dat lukte mij niet met dit boek. Je moest er echt de tijd voor nemen. Dat heb ik gedaan, en ik ben blij dat ik doorgelezen heb. Het is niet het standaard boek met verhaal. Het gaat hier om boeken die moeder en zoon gelezen hebben en met elkaar bespreken. Sommige verhalen hebben een extra betekenis, andere zijn er gewoon om gelezen te worden. Zelf, als jonge lezer heb ik de meeste boeken uit dit verhaal nog niet gelezen, maar geïnspireerd om de boeken wel te gaan lezen ben ik nog niet.
Wat ik het mooiste vond uit het boek, was het verhaal van de moeder zelf. Wat zij haar leven heeft gedaan. Hoeveel moois zij heeft verricht. Voor mij, had ik liever minder boek gehad en meer verhaal van de moeder. Maar toch, het was een mooie ervaring om te lezen.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

De leesclub voor het einde van het leven is het debuut van Will Schwalbe. De CEO van de kookwebsite Cookstr.com was, voor zijn eerste stapjes als auteur, al in de boekenwereld bekend als eindredacteur van boeken en als journalist voor onder andere de New York Times. Hij woont samen met zijn partner David in New York.

“We zijn allemaal lid van de laatste boekclubje van ons leven, of we willen of niet. Elk boeken dat we lezen kan ons laatste boek zijn, elk gesprek kan ons laatste gesprek zijn.”

Dit is één van de prachtige uitspraken die Will Schwalbe in zijn boek heeft verwerkt. De leesclub voor het einde van ons leven gaat over het laatste gedeelte van het leven van de moeder van Will, nadat er een uitgezaaide vorm van alvleesklierkanker is ontdekt. Tijdens de vele bezoeken waarbij Will zijn moeder begeleidt spreken ze over de boeken die ze lezen wat leidt tot het gezamenlijk lezen en bespreken van vele werken. Een bijzondere leesclub met slechts twee leden; moeder en zoon.

Schwalbe heeft met dit debuut een boeiende en intrigerende roman afgeleverd. Zowel de ziekte van zijn moeder als de manier waarop zij, haar zoon en de rest van de familie met deze periode omgaan wordt op een mooie manier beschreven. Wat De leesclub voor het einde van het leven bijzonder maakt is de manier waarop boeken ingezet worden om alles te kunnen bespreken. De manier waarop zij elkaar steun bieden door de boeken die ze aan de ander adviseren maar ook hoe ze zelf hoop en ondersteuning vinden in het geschreven woord is een mooie bodem waarop Schwalbe zijn verhaal heeft neergezet. Naast de boeken heeft Schwalbe met zijn prettige schrijfstijl zowel zijn leven als dat van zijn moeder driedimensionaal gemaakt waardoor je als lezer echt meegenomen wordt. Ondanks dat Schwalbe zijn moeder bij moment bijna een heilige doet lijken wordt het nergens teveel en is het plezierig te lezen hoe zij naast de boeken nog haar werkzaamheden is blijven doen om haar leven zin te geven.

De leesclub voor het einde van het leven een roman die je gelezen moet hebben!

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Een erg mooi en heel goed geschreven verhaal over de relatie tussen een moeder Mary Anne met alvleeskanker en haar zoon Will.
Beiden delen hun liefde voor het lezen en kunnen via het lezen van boeken het ziekteproces van Mary Anne vorm geven en bespreekbaar maken.
Mary Anne is iemand die haar leven vooral in dienst heeft gesteld van de medemens en uit iedere zin van het boek spreekt de liefde en de trots van Will voor zijn moeder.
Het is ontroerend om te lezen hoe Mary Anne haar ziekte ondergaat en hoe ze ertegen vecht en hoe ze ondanks haar ziekte toch nog steeds oog blijft hebben voor haar naasten , haar vrienden en voor de mensen met wie ze werkt. Triest om te lezen hoe ze uiteindelijk het gevecht verliest. Toch vind ik het in zijn geheel geen triest boek. Vooral ook door het contact met haar omgeving en door de manier waarop Mary Anne en haar naasten alles uit die laatste tijd halen wat erin zit.
Het is prachtig om te lezen hoe de relaties van Mary Anne en haar familie en vrienden zich die laatste tijd verdiepen en er via het lezen van boeken moeilijke onderwerpen bespreekbaar en uitgediept worden.
Als toegevoegde waarde staat er achterin het boek een lijst met alle boeken die in hun laatste leesclub besproken zijn, waardoor ik er ook nog wat van opgestoken heb en weer wat boeken aan mijn lijstje kan toevoegen.
Ik vind het zeker een aanrader om te lezen!

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Wat zo mooi is aan De leesclub voor het einde van het leven is de wijsheid die erin zit. Will en zijn moeder kunnen zoveel onderwerpen bespreken naar aanleiding van de boeken die ze lezen, ook lastige onderwerpen die ze anders misschien nooit aangesneden hadden. Schwalbe heeft de lange lijst boeken en de besprekingen daarvan heel kunstig in zijn boek verwerkt, zonder de lezer te storen. Het is fijn dat je zelf ook nog iets na zou kunnen lezen, als je dat zou willen.

Ik vond het een mooi, intiem verhaal over de dood en over sterven, maar ook over het leven.

Geschreven bij De leesclub voor het einde van het leven

Een geweldig mooi verhaal over hoe het delen van een liefde voor boeken ervoor kan zorgen dat sommige pijnlijke onderwerpen bespreekbaar worden. In dit geval: een moeder die alvleesklierkanker heeft kan met haar zoon, middels hun eigen chemokuur-leesclub, haar hele leven navertellen aan de hand van haar favoriete boeken en nieuwe ontdekkingen. Naast dat het een mooi, liefdevol en goedgeschreven verhaal is (het leven van deze moeder stond in het teken van altruïsme en kan haast niet meer bewonderenswaardig zijn) zorgt het ook voor de nodige boekentips. Veel inspiratie opgedaan dankzij dit boek!