De magie van taal Brein en bewustzijn, wijzelf en de Ander, taal en werkelijkheid

Geschreven bij De magie van taal

Na het lezen van dit boek is “taal” niet zo vanzelfsprekend meer voor mij.
Stap voor stap wordt de lezer meegenomen in het complexe proces van het begrijpen van wat de ander zegt en bedoelt.
Heel toegankelijk en begrijpelijk verwoord. Ik vond het bijzonder interessant om dit te ontdekken en kon het boek moeilijk wegleggen.

Geschreven bij De magie van taal

Met dit soort zinnen "Bij haar zoektocht naar antwoorden is ze te rade gegaan bij haar intuïtie als taalgebruiker, zonder de controleerbaarheid van haar hypothesen uit het oog te verliezen. De magie van taal maakt het resultaat van decennia onafhankelijk onderzoek toegankelijk voor een breder publiek" val ik van mijn stoel. Net Koene kan haar boek niet vanuit een 'intuïtie' vertellen. Sinds 2012 - toen Ans Schapendonk de universele klankhelix ontdekte - weet elke taalwetenschapper hoe taal in ons brein functioneert. Woorden slijten niet van achteren af (volgens Jacob Grimm), maar juist van voren (vgl. I (k)now). Dit noem je detractie, terwijl de adjectio inhoudt dat woorden van achteren langer worden (wraak > (w)Rache naast revenge (hier vindt permutatie plaats). Op die manier verschuift op den duur het Nederlands in het Duits of in het Engels, maar ook in het Frans! Dit lijkt volstrekt ongeloofwaardig, maar nu vergelijkbare boeken als dat van Net Koene als paddenstoelen uit de grond schieten, zal ook dit "enigma" (raadsel) binnenkort en public uit de doeken worden gedaan. Geert Booij kreeg de eer eindelijk een hoofdstuk over de klankleer in de E-ANS te schrijven. Op de homepage van de universiteit Leiden wordt de klankhelix "Language as a time machine" genoemd. De tussenfasen werden ooit "taalverloedering" genoemd, maar daarover hoor je niets meer, want taalwetenschappers weten nu dat het dan om de dialecten gaat. Apropos 'dialect'. In het Engels noem je dit 'slang' (a > e). Klinkers helixen alfabetisch en lettergrepen draaien om hun eigen as (madog / dogma). Nu de christelijke termen zijn gevallen en we weten dat 'God / Dog' naar metathesis verwijst, draait het om de vraag wat taal en wetenschap met 'religie' gemeenschappelijk hebben. Het eerste 'schrift' las het joodse matriarchaat (vrouwen) in de sterren, waarna uit ster > (s)Tora helixte, gevolgd door Tuas Glos (tweede schrift, Bijbel), maar Tora helixt ook in (t)Orakel (van Delphi), een fenomeen dat door wetenschappers nooit serieus werd bestudeerd totdat Ans Schapendonk hen op het idee van de klankhelix bracht. Met dit 'zintuig', onze taal, kunnen we niet alleen het verleden reconstrueren, maar ook de toekomst 'spellen' en dus 'voorspellen'. Uit HOND (vgl. God / Dog) helixt HONDERD maar dan HUN DRIETJES. Het gaat dus niet alleen om de Ander (Net Koene), maar juist om die magische DERDE (| druïde). Jammer dat Net Koene mooie boeken schrijft, maar verzuimt te citeren! Daarmee bewijst ze dat ze geen hout van het hele verhaal heeft begrepen. De klankhelix legt de waarheid open en bloot op tafel. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. De herontdekking van de universele klankhelix is de door Jezus aangekondigde "Antichrist", dat wat theologen zoals een Jörg Rüpke, nu "resonantie" (weerklank) noemen. Aan de theologische faculteiten is paniek uitgebroken nu men hier beseft, dat Rome niet het eerste ROOM was, want die stad ligt in Noord-Frankrijk, daar waar mensen naar toe voeren, toen de Doggersbank (Dog / God) voorgoed werd overspoeld. Destijds heette de Schelde nog De Hondt (vg. dog), want die helixte in HONDSCHE(lde). Vooraan ontbreekt de K van KAT (vgl. Kattegat, etc.) > (k)HAT > (h)ATLA (vgl. Het Land) > ATLANTIS > ATLANTISCHE oceaan! Dit is een helix. Wanneer je helixt, Net Koene, citeer dan en schrijf niet gewoon teksten "intuïtief" over.