De Minerva moord

Recensie ‘De Minerva moord’ van Agathe Wurth (****)

--- Ingenieus in elkaar geconstrueerd verhaal ---

De naam Agathe Wurth zal bij thriller lezend Nederland en Vlaanderen niet direct een grote golf van bekendheid veroorzaken. Toch is deze in Rotterdam woonachtige auteur al vanaf haar kinderjaren bezig met schrijven van verhalen, zowel kort als lang. In 2005 verschijnt haar eerste misdaadroman nadat ze op een pathologisch anatomisch laboratorium gefascineerd raakte van onnatuurlijke doodsoorzaken.
‘De Minerva moord’, haar vierde misdaadroman is onlangs verschenen.

Robert van Hout en Céleste Vermeire zijn getrouwd, hebben met vrienden de avond doorgebracht en keren huiswaarts. Robert, succesvol plastisch chirurg, heeft teveel gedronken en zijn vrouw rijdt de Minerva uit 1930 door de stromende regen naar huis. In een scherpe en onoverzichtelijkbocht raakt ze ietwat uit de koers en rijdt de daar zijn hond uitlatende Alfred Verschoor aan. De man overlijdt ter plaatse en Robert en Céleste besluiten om door te rijden en de hond mee te nemen.
De politie onderzoekt het ongeluk maar de dader wordt niet gevonden. Voor Robert en Céleste begint een periode om in de relatief kleine Brabantse gemeente Sint Anthonis, het plotselinge bezit van de hond te verklaren zonder daarbij de relatie met het ongeluk te verraden. Een schier onmogelijke taak....

Van Agathe Wurth is bekend dat ze een feilloos oog heeft voor het observeren van mensen. Deze eigenschap komt haar goed van pas want in haar verhalen positioneert ze goed beschreven en uitgediepte personages. Ook in ‘De Minerva moord’ kan de lezer daar weer uitermate van genieten. Met de achtergebleven weduwe Emma Verschoor in de ik-vorm wordt haar radeloosheid na de fatale aanrijding op een beeldige wijze neergezet. Dit geldt overigens ook voor alle andere personages die een rol vervullen welke van belang is voor de essentie van het verhaal. Karakters beginnen vanzelf te leven, daar is weinig voorstellingsvermogen voor nodig.
Het spel van beredeneren en creatief denken is door Wurth op weergaloze wijze beschreven en wordt vanuit de diverse karakters in het verhaal gezet. Inclusief de radeloosheid, agressiviteit en de daaruit voortkomende driftbuien. Alles past naadloos in elkaar en maakt de lezer tegelijk uitermate nieuwsgierig naar het verdere verloop.
Door alle verschillende invalshoeken op de juiste plek in het verhaal te positioneren en de kunst om met relatief weinig woorden veel te vertellen, realiseert de auteur in nog geen 130 pagina’s een volledig kloppend verhaal. Een aanrader om met het werk van Agathe Wurth kennis te maken, mocht dat nog niet zijn gebeurd.

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 3 sterren
Plot: 4 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 3 sterren
Originaliteit: 3 sterren
Psychologie: 4 sterren