De moedercode Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Het is het jaar 2049. Een team van wetenschappers moet ervoor zorgen dat de mensheid kan overleven op een steeds vijandiger wordende aarde. Hun laatste redmiddel is het plan om embryo's door grote robots te laten uitbroeden. De kinderen zullen door de machines worden opgevoed. Zes jaar later wordt Kai geboren in een woestijnlandschap. Hij heeft alleen gezelschap van zijn robotmoeder die alle kennis en het instinct van een menselijke moeder heeft, verpakt in stevige hardware. Zij voedt Kai op, beschermt hem en leert hem te overleven. In een poging te begrijpen hoe de wereld er vroeger uitzag, besluiten ze op een dag op zoek te gaan naar andere kinderen. Dan ontmoet Kai een aantal wetenschappers die de tijd heeft overleefd. Zij ontdekken dat in de tijd waarin de kinderen volwassen werden, ook de robotmoeders een verandering hebben doorgemaakt. Het team dat Kai en zijn moeder maakte, is ervan overtuigd dat ze hem maar op één manier kunnen redden: door zijn moeder te vernietigen.

Carole Stivers behaalde haar doctoraat in de Biochemie aan de Universiteit van Illinois. Zij maakte carrière in de medische diagnostiek. Tegenwoordig combineert ze haar wetenschappelijke achtergrond met haar liefde voor schrijven.

Dat Carole Stivers een medische wetenschappelijke achtergrond heeft komt wel naar voren in het begin van het boek, je moet even doorzetten om hierdoor te komen en iets te begrijpen van alle DNA-begrippen maar als je hier eenmaal door bent is dit boek echt een aanrader.

Je leeft mee met alle kinderen en zelfs de moeders. De wetenschappers komen soms een beetje naïef over, maar toch ook weer erg menselijk.

Zoals al door Newsweek aangegeven: ‘Een meeslepende pageturner.’

Ik kan hem alleen maar aanraden!

Geschreven bij De moedercode

We lezen over twee tijdsperioden. De periode waarin ze ontdekken dat een mensgemaakt technologisch virus niet meer onder controle gehouden kan worden en de mensheid zal uitroeien. Een team wetenschappers probeert een antidote te vinden of in het slechtste scenario een andere oplossing om de mensheid enigszins te redden. Zoals kinderen die van bij de geboorte immuun zijn voor het virus door robotmoeders te laten volgroeien en opvoeden.

De tweede periode is jaren later waarin we lezen hoe de kinderen door hun robotmoeders worden opgevoed, hoe hun leven is en de band met hun robot. Kai gaat met zijn robotmoeder op zoek naar andere kinderen.

Ik vond het een bijzonder fascinerend verhaal met een mooi en origineel bedacht plot. Het was des te spannender doordat je leest hoe de mensheid aan zijn einde komt, door welke fouten en hoe de regering ermee omgaat. En daarnaast met een sprong in de toekomst hoe de wereld er dan uitziet. Die afwisseling vond ik verhelderend en aangenaam.

Er zit diepgang in het verhaal; de intermenselijke relaties, maar ook wat het betekent om moeder te zijn en dat zelfs machines tot moedergevoelens in staat kunnen zijn, of kinderen een even diepe band met een machine kunnen hebben als met iemand van vlees en bloed.

Je moet wel houden van relatief veel technische mambojambo, anders is dit boek niks voor jou. Maar zelfs al hou je er niet van, het wordt allemaal goed uitgelegd en je kunt die stukken eventueel diagonaal lezen.

Ik heb genoten van dit verhaal en het zou zomaar eens echt kunnen gebeuren. Laten we hopen van niet, want het covid-19 virus is niks vergeleken bij wat er in dit boek op de wereld losgelaten wordt.

Geschreven bij De moedercode

In 2049 lijkt, door een wereldwijde pandemie , de mensheid verloren te gaan.
Ter overleving plaatst een groep wetenschappers genetisch gemanipuleerde baby’s in cocons van grote “moederrobots”. Deze machines zorgen ervoor dat de kinderen worden uitgebroed, geboren en opgevoed en leren overleven in een vijandige wereld. De robots zijn ieder geprogrammeerd met gevoelens, de kennis en instinct van een natuurlijke moeder en zijn dan ook allemaal verschillend.
De robots zijn zo geprogrammeerd dat, als de kinderen zes jaar zijn , zij op zoek gaan naar lotgenoten. Kai, één van de kinderen ontdekt op zijn zoektocht, de nog overlevende wetenschappers die aan de basis stonden van hun bestaan . De wetenschappers willen de kinderen helpen en ondersteunen in hun verdere leven, maar komen tot de ontdekking , dat ook de moederrobots zijn veranderd en zij hun kinderen tegen elke ”menselijke” inmenging zullen beschermen. Er is uiteindelijk maar één oplossing: de vernietiging van de moederrobots.
Het verhaal wordt afwissend geschreven vanuit één van de kinderen of vanuit een wetenschapper. Daarnaast springt het ook heen en weer in de tijd. Dit vraagt wel enige oplettendheid van de lezer, maar de schrijfstijl is prettig en plaatst het verhaal in de juiste context.
Een boek over robots, genetische manipulatie e.d ontkomt niet aan “vaktermen” en dat is ook in dit boek het geval, gelukkig met voldoende uitleg. Toch is het zeker geen medisch- technisch verhaal. Integendeel, het is een boek over emoties, ontroering en moederliefde en met de nodige spanning, wat vraagt om door te lezen. Maar ook een boek om over na te denken, zeker in de tijd waarin wij leven.

Geschreven bij De moedercode

In 2049 vindt er door een foutje een virusuitbraak plaats die op het punt staat de hele mensheid uit te roeien. Een groep wetenschappers probeert een middel te vinden om dit te stoppen, maar wanneer dit net lukt creëren ze 50 moederrobots waarin ze embryo’s plaatsen. De moederrobots worden zo ontwikkeld dat ze de persoonlijkheid van de echte moeder van het kind in zich dragen. Ze verplaatsen zich afzonderlijk van elkaar en zo groeien de kinderen op. Totdat ze na 6 jaar op zoek gaan naar de andere kinderen. De moederrobots lijken zichzelf in de tussentijd verder ontwikkeld te hebben en het kleine groepje wetenschappers dat nog over is en al die tijd gezocht heeft naar de kinderen, maakt zich ernstig zorgen over de kinderen. Ze zijn ervan overtuigd dat het enige wat de kinderen nog kan redden het vernietigen van de moederrobots is.

Ik vond het verhaal in het begin moeilijk om door te komen, dit door de vele technische termen en de hoeveelheid aan personages die voorbij kwam. Hier moest ik echt mijn hoofd goed bij houden. De verhaallijnen spelen zich in het begin ook af in verschillende jaartallen. Vanaf het moment dat alles bij elkaar kwam in het “nu” ging het lezen een stuk vlotter en had ik het boek zo uit.
Ik vind het een goed sci-fi verhaal en zoals de moederrobots beschreven worden, met de persoonlijkheden die ze meedragen, worden ze veel meer levend dan je van een robot zou verwachten. Al met al een prachtig verhaal!

Geschreven bij De moedercode

De moedercode was een boek waar ik heel moeilijk in kon komen Het was een beetje technischer dan ik had verwacht en ik kon het niet zo goed volgen. Ik denk dat mensen die meer van sciencefiction houden een beter publiek zouden zijn dan ik.

Het verhaal gaat over robots die zijn ontworpen om er voor te zorgen dat er baby’s worden geboren en deze laatste menselijke baby’s groot te brengen nadat er met een biologisch wapen iets helemaal mis is gegaan. Het verhaal komt wat rommelig over. In eerste instantie volgen we twee verschillende tijdlijnen, de ene volgt mensen als het mis gaat en de andere volgt robots en de kinderen die ze baren. De vroege menselijke tijdlijn probeert de wetenschap van wat er gebeurt te vertellen en richt zich ook op de romantische en familiale relaties van verschillende personages, maar zonder echte diepgang aan de personages te geven. De andere tijdlijn volgt de ontwikkeling van kinderen die zich helemaal niet als normale kinderen gedragen, maar dit wordt nooit helemaal uitgelegd.

Daarnaast worden er heel veel wetenschappelijke termen gebruikt, die voor een leek onbegrijpelijk zijn. Het maakt dat het verhaal moeilijk te volgen is. Ik denk dat het verhaal beter te volgen is voor de echt SF-fan. Een boek dat ik niet iedereen zal aanraden.