De Odyssee van mijn bestaan over de Shoah die nooit voorbij gaat : familiehistorie

Geschreven bij OVER DE SHOAH DIE NOOIT VOORBIJ GAAT

Het liefst zou ik me beperken tot een woordspeling. Die Manja Croiset Manj-aforismen noemt.

Als woorden tekort schieten, is zwijgen veel 'zeggender' © Manja Croiset.

Dat zal te weinig zijn voor a review, maar met deze in wordt de immense lading gedekt.
Een minpunt (niet voor mij), maar de vele verhaallijnen doet misschien sommigen afhaken.
VOLHOUDEN HET IS HET WAARD. HEEL HEEL BIJZONDER.
Een zwaar getroffen vrouw met een (te) groot hart.

Geschreven bij De Odyssee van mijn bestaan

Dit boek gaat over de schrijfster al ruim 70 jaar, haar jeugd in Amsterdam. Ogenschijnlijk nog wat leuke momenten, door deze nieuwe cover is de thematiek meteen duidelijk. Het zou een levenslange lijdensweg worden. 70 jaar verslaggeving met diverse stijlen in de drie boeken. Waaruit de onuitputtelijk kennis van de schrijfster blijkt, cultureel, politiek en medisch. Over haar gruwelijk jaren in de psychiatrie is ze er ingeslaagd, niet alleen haar eigen mishandelingen te beschrijven, maar tevens de observator van wat ze zag bij anderen. Een dissertatie waardig. In het derde deel over de Shoah blijkt opnieuw haar immense kennis, een stuk geschiedschrijving, die veel verder gaat dan het lot van haar familie. Ook meer dan WOII, breder dan oorlog Shoa en verzet. In een handomdraai stelt de schrijfster via haar zo scherpe perceptie en empathisch vermogen 1001 wantoestanden aan de orde. Goed onderbouwd en zeer indrukwekkend. Maar het is meer dan de trilogie in een band. Een interlude over andere trieste familie aangelegenheden om te eindigen met de verloren strijd van de schrijfster. Geen tijd noch begrip voor verdomde Lowietje weer cultuur. En ik ben de sleutel tot mijn schatkist kwijt. Behalve een grote tragedie is het ongelooflijk knap hoe ze alles over weet te brengen, haar eigen nachtmerrie kan verslaan alsof het een ander betreft. De humor, cultuur, haar strijd tegen onrechtvaardigheid. Een ongelijke strijd, toch niet aflatend doorgaand in deze nieuwste versie meenemend het recent bekend gemaakte antisemitisme van Lucebert, die ze van nu af aan alleen nog Swaanswijk wenst te noemen. Het gaat erbij haarin niet in, dat juist nu het terugtrekken van Remco Campert toeval is. In haar totale ondergang in eenzaamheid existeren, is het voor mij zeker dat Manja Croiset geschiedenis zal schrijven en (voort)leven na haar dood. Deze vrouw heeft een lintje verdiend, dat ze graag zou ontvangen, maar bij een Koninklijk Onderscheiding zou weigeren vanwege haar afschuw van deze monarchie. Een literaire prijs, graag. Ik ben echter zo onder de indruk, dat ik wil eindigen met de Nobelprijs. Maar dan wel moeilijk in welke categorie. Haar strijd voor de Rechten van de Mens wereldwijd zou verdiend zijn, tegen een applaus, een al even imposante STILTE. Manja Croiset stijgt uit boven alles wat ik ooit eerder las. Vanzelfsprekend dat een vrouw van dit niveau, dodelijk eenzaam is en alles van haar wooneiland haar bed. Een vrouw in gevangenschap. Waarmee de noemer een leven achter onzichtbare tralies bekrachtigd wordt. The hermit with Wifi.

Geschreven bij De Odyssee van mijn bestaan

Dit boek is intrigerend. De schrijfstijl is heel vernieuwend en verrassend. Je duikt zomaar het leven van Manja in en dat wordt je aangeboden als puzzelstukjes. Door die stijl ben je benieuwd naar de volgende puzzelstukjes tot zij uiteindelijk een compleet beeld vormen. Je bladert ook regelmatig terug om stukjes te herlezen. Er staan werkelijk prachtige gedichten in die sowieso het herlezen zeer zeker waard zijn, omdat je ze wilt begrijpen. Intrigerend....

Geschreven bij De Odyssee van mijn bestaan

Manja Croiset is een wijsgeer, of je dat bedoelt als filosoof of kennis vergaren. Bundel filosoof of zonderling?
Uitzonderlijk, deviant. Observerend absorberend. Een fenomenaal geheugen. In het boek staan veel foto’s. Maar de teksten zijn zo beeldend, dat je een stad/ een plek herkent. Zinnen prikkelend. Een waarachtig universitair docent. Daar zou dit boek ook moeten liggen. Odyssee of Ulysses, dat werd ook laat erkend. Ik bemerk me hier toe.

Geschreven bij De Odyssee van mijn bestaan

Een indrukwekkend goed gedocumenteerd boek. Je kunt hier zo een boeiende lessenserie van maken!

Geschreven bij De Odyssee van mijn bestaan

Zijn de reviews wellicht geschreven door één en dezelfde persoon?
Verwarrend.
De situatie van de auteur is vreselijk. Ik ben ook dochter van Shoah overlevers. Maar herken me niet in.., hoeft ook niet. Maar ervaar geen enkel raakvlak.