De scherven

Geschreven bij De scherven

Amy Giles schrijft young adult boeken en na haar debuut met Alles is nu, is De scherven haar tweede boek. Hierin worden we meegenomen in een verhaal over hoe het leven verder gaat nadat er in de plaatselijke bioscoop van een dorpje een schietpartij heeft plaatsgevonden.

Het verhaal begint ongeveer een jaar na de schietpartij vanuit het perspectief van Jessica Nolan, op de avond van de schietpartij was zij samen met haar vriendin Marissa en broer Ethan in de bioscoop. Als tweede hoofdpersoon ontmoeten we Lucas Rossi, ook hij was die avond in de bioscoop, met zijn broer Jason. Zowel Jessica als Lucas verloren die avond hun broer.

Beiden proberen op hun eigen manier om het verdriet een plekje te geven en uit te vinden wat ze met hun schuldgevoel aan moeten. Terwijl Lucas kick bokst en elke dag een random act of kindness probeert te doen om goed te maken dat hij de schietpartij heeft overleefd, probeert Jessica thuis alle eindjes aan elkaar te knopen en voor haar depressieve moeder te zorgen. Wanneer Jessica een nieuw bijbaantje vindt bij dezelfde winkel waar Lucas werkt, komen ze dichter bij elkaar door hun gedeelde verdriet en ontstaan er al snel gevoelens voor elkaar…

Ondanks dat het een mooi, ontroerend verhaal is, ontbrak er soms nog wat meer diepgang en was het jammer dat er over bepaalde personages en gebeurtenissen niet meer viel te lezen.

De titel van het boek is heel mooi verwerkt in één van de passages van Lucas: ‘We proberen allebei uit te zoeken hoe we ons gebroken zelf weer de wereld in kunnen puzzelen. Maar wat als we niet meer zijn dan dat? Twee scherven die elkaar uiteindelijk pijn doen en schade berokkenen, en iedereen om ons heen ook?’

Het verhaal wisselt af in korte hoofdstukken tussen het perspectief van Jessica en Lucas, wat het een heel mooi geheel maakt en hierdoor makkelijk wegleest. Dezelfde gebeurtenis komt vaak terug in zowel het perspectief van Jessica als die van Lucas, hierdoor krijg je een compleet beeld van de gebeurtenis, inclusief de gevoelens die ze hier beide bij hadden. Je raakt betrokken bij de prille relatie van Jessica en Lucas en kan haast ook niet anders dan hopen dat ze samen heel gelukkig worden. Desondanks is in beide perspectieven ook een ander verhaal te lezen, ze gaan beide op een andere manier om met het verlies van hun broer en doordat de perspectieven zich afwisselen, wordt dit verschil mooi benadrukt.

Zoals in de meeste young adult boeken komen er in het boek veel emoties aan bod; verdriet, schuldgevoel, acceptatie, vergeving, liefde, vriendschap en onzekerheid. De emoties zijn mooi in elkaar verweven en het geeft een goed beeld van de verschillende manieren waarop mensen omgaan met een verlies.

Een jaar geleden verloor zowel Jessica als Lucas zijn broer tijdens een aanslag. Beide gaan ze geheel anders met hun verdriet om. Lucas kickbokst en probeert de wereld een stukje mooier te maken door elke dag iets aardigs voor iemand te doen en Jess zorgt voor haar depressieve moeder en doet haar best de eindjes aan elkaar te knopen. Maar dan ontmoeten ze elkaar en ontdekken ze dat twee scherven elkaar misschien geluk kunnen brengen zolang ze elkaar niet bezeren.

“Maar wat als we niet meer zijn dan dat? Twee scherven die elkaar uiteindelijk pijn doen en schade berokkenen, en iedereen om ons heen ook?”

Wie Alles is nu heeft gelezen weet hoe Amy Giles moeilijke onderwerpen tot een hartverwarmend verhaal kan maken en die lijn heeft ze met haar tweede boek ook zeker doorgezet! De scherven zit vol gevoelige onderwerpen en heftige gebeurtenissen maar het boek straalt één en al liefde uit.

In het boek wisselen de hoofdstukken tussen Jess en Lucas waardoor je van beide meekrijgt wat ze precies hebben meegemaakt en hoe ze omgaan met het grote verdriet wat er in hen leeft. Doordat Amy hiervoor heeft gekozen zie je goed hoe verschillend Jess en Lucas omgaan met een soortgelijk verlies en welke invloed dit verlies heeft (gehad) op hun gezin. Al snel merk je hierdoor dat sommige mensen die er van een afstandje sterk uitzien van binnen nog veel pijn kunnen hebben en verschillende problemen in hun leven kunnen hebben die op het eerste gezicht niet zichtbaar zijn. 

De scherven had mij eigenlijk al vanaf bladzijde één in zijn greep en ik bleef maar door lezen! Ik wilde zo graag weten hoe het zou aflopen met Lucas en Jess. Meerdere keren had ik een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen staan door de prachtige manier waarop Amy de gevoelens van zowel Jess als Lucas beschrijft, ze zorgt er echt voor dat je van begin tot het einde meeleeft met de personages.
Dit alles maakt dat ik nu alweer reikhalzend uitkijk naar het volgende boek van Amy Giles.

Amy Giles werkte o.a. bij verschillende uitgeverijen en is nu overdag werkzaam als copywriter. In de avonden werkt ze aan haar boeken. De scherven is haar tweede boek. Haar eerste boek Alles is nu werd in het Nederlands vertaald door Zomer & Keuning

De scherven is weer een heftig, maar ook prachtig verhaal van Amy Giles. Het heeft hoofdpersonages waarmee je heel goed kunt meeleven en die je een knuffel zou willen geven, vanwege wat ze hebben meegemaakt. Ook heeft het verhaal een fijne en vlotte schrijfstijl. Van mij krijgt dit boek 4 sterren!

Wat is dit een ongelooflijk ontroerend en ook hoopvol boek. Het is intens verdrietig doordat het heftige thema's zoals een massa schietpartij bespreekt maar eigenlijk is het vooral een boek over opnieuw beginnen na de rouwperiode.

Jess en Lucas hebben iemand verloren en hebben beiden hun eigen verhaal.
Stilaan durven ze zich openstellen voor elkaar en stap per stap begint hun nieuwe leven.

De scherven is een prachtig verhaal over verdriet en verwerking. Het gaat over hoe je dealt met zware situaties maar het is nooit te zwaar om te leven door de lichte pen van Amy Giles. Ze hanteert mooie zinnen en vergelijkingen en dit maakt van deze deze young adult een must-read.

// Young Adult België -- FVH

De vreselijke gebeurtenis staat nog duidelijk in ieders geheugen gegrift. Niemand uit de omgeving van waar alles zich heeft afgespeeld, zal dit waarschijnlijk ooit kunnen vergeten. Ook Jessica (Jess) en Lucas hebben sinds die dag een groot verlies te verwerken gekregen.

Beiden verloren ze een broer, en beiden proberen ze zich staande te houden in het leven na de schietpartij. Lucas probeert elke dag iets onbaatzuchtigs te doen, en gaat boksen om zijn emoties te verwerken. Jess is genoodzaakt om voor haar depressieve moeder te zorgen en probeert, zowel financieel als emotioneel, haar hoofd boven water te houden.

“Het voelt alsof de storm voorbijtrekt. Alsof de zee en het zand om ons heen kalm zijn en terugwijken. Misschien begrijp ik nu waarom we hier op onze fragiele zandbank blijven, waarom we onszelf kwetsbaar opstellen. Omdat we veerkrachtig zijn. We herbouwen. Dat is wat we doen.” Amy Giles

Wanneer Jess en Lucas elkaar leren kennen, vinden ze, tegen hun verwachting in, steun en herkenning bij elkaar. Misschien kunnen deze twee gebroken jongeren samen helen.

Al na de eerste paar bladzijden van De scherven van Amy Giles, weet je dat dit boek je de pijn van het verhaal zal laten voelen.

Amy Giles heeft het verhaal vrij ingetogen en klein gehouden, wat de impact, van dat waar Jess en Lucas doorheen gaan, alleen maar groter maakt. De gebeurtenis die de pijn van de hoofdpersonages heeft veroorzaakt wordt niet tot in de details beschreven. Toch weet je direct hoe vreselijk dat moet zijn, en begrijp je waarom de personages hiermee worstelen.

De karakters voelen bijna echt, onder andere doordat ze niet perfect zijn en fouten maken. Ze vallen en staan weer op. De auteur heeft de manier waarop de personages met hun verdriet omgaan heel divers gehouden, waardoor het geheel geloofwaardig is geworden. De rauwheid van het verhaal laat je soms vergeten dat het fictie is.

De scherven is een verhaal over verlies, rouw en verdriet. Over het feit dat je, bij een overlijden, soms meer verliest dan alleen de persoon die is overleden. Over trauma en schuldgevoel omdat je een overlevende bent. Maar het is ook een boek over doorgaan, over verwerking en boven alles over (veer)kracht.

Amy Giles heeft met De scherven een verhaal geschreven dat me heeft geraakt en me ook nog wel even bezig zal houden en daar hou ik van. Dit aangrijpende boek krijgt 5 sterren van mij.

Deze recensie schreef ik voor, en is terug te vinden op, de blog In de Boekenkast: https://indeboekenkast.com.

Na een schietpartij waarbij Jess (Jessica) en Lucas allebei hun broer verloren, proberen ze ieder op hun eigen manier door te gaan met hun leven.

“Achttien mensen zullen hun verhaal nooit vertellen.
Mensen denken dat wij geluk hebben, omdat we het overleefden, omdat je onze littekens niet kunt zien. Maar we voelen ze elke dag. We zijn de lopende gewonden.”

Maar makkelijk gaat dat niet.
Jess staat er alleen voor. Haar moeder zwelgt in haar eigen verdriet en heeft geen aandacht meer voor haar dochter.
De ouders van Lucas verstikken hem in hun overbezorgdheid.
Als Jess bij hetzelfde bedrijf als Lucas komt werken, komen ze heel langzaam tot elkaar.
Maar vinden ze wel hun geluk? En vooral, hebben ze daar recht op?

“We proberen allebei uit te zoeken hoe we ons gebroken zelf weer de wereld in kunnen puzzelen.
Maar wat als we niet meer zijn dan dat? Twee scherven die elkaar uiteindelijk pijn doen en schade berokkenen, en iedereen om ons heen ook?”

Lucas en Jess gaan op verschillende manieren om met hun verdriet. Jess probeert te zorgen voor haar depressieve moeder, terwijl Lucas zijn heil zoekt in het doen van goede daden en boksen.
Twee jonge mensen zijn op zoek naar een manier om om te gaan met hun verlies en verdriet.
Niet alleen zij, maar ook hun families moeten hun weg vinden in de nieuwe samenstelling van hun leven.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Lucas en Jess. Het zijn korte hoofdstukken, dus je hoeft nooit lang te wachten om te lezen hoe het met de ander verder gaat. En door de fijne, vlotte schrijfstijl van Amy Giles vlieg je door het verhaal heen.
Doordat de schietpartij verder niet beschreven wordt, val je meteen in de karakteropbouw van Lucas en Jess. Zij worden vrij goed uitgediept, maar toch mist de spanningsopbouw van de schietpartij, waardoor het verhaal wat oppervlakkig blijft. Waar de beste vriend van Lucas, Pete een fijne bijrol krijgt, blijft de beste vriendin van Jess, Marissa mysterieus, wat toch wel een gemis is. Het einde voelt ook wat afgeraffeld aan.

De scherven van Lucas en Jess zijn als puzzelstukjes die in elkaar moeten vallen.
Het boek laat mooi zien hoe verschillend Jess en Lucas verschillend omgaan met hun verdriet en rouwverwerking en hun draai in het leven weer proberen te vinden.
Maar het mist net een stukje diepgang waardoor je niet meegesleept wordt in hun verhaal.
Na Alles is nu is De scherven een fijne read, maar minder krachtig. 3,5 ster