De stilte voor Julia Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De stilte voor Julia

Mijn eerste kennismaking met deze auteur, zijn derde boek. eerder schreef hij Twee tranen, waar hij in 2008 de schaduwprijs mee won. Zijn tweede boek Volmaakte verdwijning werd genomineerd voor de gouden strop.

De stilte voor Julia is een prachtig boek, waarin de auteur veel onderhuidse spanning, geloofwaardigheid, overtuiging en emotie legt. Wat doet een burn-out en het gemis van zijn vrouw en dochter met hoofdpersoon Aaron? Het boek leest als een trein en je ziet het allemaal als een film aan je voorbijgaan. Aanrader!

Geschreven bij De stilte voor Julia

“Hét medicijn tegen een burn-out is geen cursus mindfulness maar keiharde wraak.”

Nadat hij moeizaam is hersteld van een burn-out verliest Aaron in korte tijd zowel zijn dochter als zijn vrouw. Hij weet wie schuld heeft aan de dood van zijn geliefden en zint op wraak. Op de dag van de begrafenis van zijn vrouw rijdt hij niet achter de lijkwagen mee in de begrafenisstoet, maar neemt hij de eerste de beste afslag. Hij heeft niets meer te verliezen en wil vergelding.

Aaron Nijdam is leraar op een middelbare school, getrouwd met Marianne en samen hebben ze een dochter, Julia. Door een burn-out komt Aaron thuis te zitten en zijn herstel gaat moeizaam. Wanneer Aaron bijna twee weken thuis zit, komt Ernst Klapwijk (de rector van de middelbare school waar Aaron lesgeeft) hem een bezoekje brengen. Aaron vertrouwt het niet en hij is bang dat Klapwijk hem komt vertellen dat hij niet meer terug hoeft te komen. Het lijkt mee te vallen: hij komt Aaron enkel en alleen een boek brengen, getiteld “Mindfulness”. Aaron vertrouwt Klapwijk nog steeds niet en gooit het boek het liefst pagina voor pagina in de open haard. Marianne dringt erop aan dat hij het boek wel leest; wellicht heeft hij er iets aan.
Net als Aaron weer enigszins uit het dal begint te komen (mede door het lezen van het boek dat hij gekregen heeft), slaat het noodlot toe: Julia wordt aangereden door een auto en overlijdt aan haar verwondingen.
Het verdriet om haar dood is voor beide ouders enorm, maar veroorzaakt ook een diepe kloof tussen Aaron en Marianne. Marianne komt het verlies van Julia niet te boven en pleegt zelfmoord.
Op de dag van de begrafenis van Marianne neemt Aaron een besluit: degene die schuldig is aan de dood van Julia en dus ook aan die van Marianne, moet boeten. Hoe dan ook. Hij gaat niet naar de begrafenis van zijn vrouw, maar vlucht…..om zich voor te bereiden op zijn wraakactie.

Het verhaal wordt enkel verteld vanuit het perspectief van Aaron. Op een mooie manier wordt om- en beschreven hoe hij zich voelt vlak voor en tijdens zijn burn-out en na het verlies van zowel Julia als Marianne. Machteloosheid, paranoia, twijfels, verdriet en woede, alles komt voorbij. Op sommige momenten zou je hem het liefst een schop onder zijn kont willen geven.

Ik vond deze passage in het boek een mooie omschrijving:
“Ik knielde naast de vogel neer en besefte dat ik naar mezelf keek. Ik was dat aangeslagen beest op het mos. In een moment van zwakte was ik gegrepen door een veelkoppig roofdier, wekenlang had het me opgejaagd, met me gedold en gespeeld en nu lag ik vleugellam op de grond te spartelen. (…) Iemand probeerde me te vertellen dat ik een opengereten vogel was die geen genadeklap nodig had, maar handen om hem te dragen.”

Het wordt nergens echt spannend in het boek, dat niet, maar je blijft wél lezen. Je wil weten hoe het met Aaron gaat, of zijn waanideeën alleen maar dat zijn of misschien ook niet. Is zijn wraakactie terecht of niet? Gaat het hem lukken? Het einde was voor mij niet alleen verrassend, maar ook (een beetje) verwarrend. Ik blijf toch nog met een vraag zitten. Ik sluit niet uit dat dat aan mij ligt ;-)

Aan het begin van dit verhaal vangt een buizerd een prooidier en vliegt ermee weg. Iets verderop in het verhaal ligt een gewonde vogel vleugellam op zijn eind te wachten. Deze vogels staan symbool voor twee mensen in dit verhaal. Leraar Aaron heeft zijn dochtertje en vrouw verloren en weet vanaf het begin wie daar schuldig aan is. Ook voor de lezer is dit heel snel duidelijk. Aaron zint op wraak, maar dat blijkt nog niet zo eenvoudig uit te voeren. Meer kan ik er niet over vertellen, anders zou ik teveel verklappen.
Het boek leest als een trein en is gemakkelijk, omdat er maar een beperkt aantal mensen in meespeelt en die hebben ieder een duidelijke rol. Het perspectief ligt bij Aaron, maar het verhaal schommelt in de tijd, al blijft het steeds duidelijk in welke volgorde de gebeurtenissen plaats vinden. Ik kende deze schrijver nog niet, maar was aangenaam verrast door dit vlot verlopende verhaal en het onverwachte einde.