De val van Amerika een vergelijking met de Sovjetunie

Wat overkomt de Verenigde Staten bij de aanstaande ineenstorting? Wat zijn de overeenkomsten en verschillen met de val van de Sovjet-Unie? En wat kun je zelf het beste doen als het komt tot een brandstofloos bestaan zonder gezag? Met statistieken of actuele nieuwsfeiten (zoals 'de Amerikaanse staatsschuld doorbrak in mei het afgesproken plafond van 14,29 biljoen dollar) houdt Dmitry Orlov zich niet bezig. Hij gaat er eenvoudig van uit dat er ergens een afgrond gaapt. De ingrediënten voor de ineenstorting zijn duidelijk: ernstige en chronische tekorten bij de productie van aardolie, een ernstig en groeiend tekort op de handelsbalans, op hol geslagen militaire uitgaven en een snel aanzwellende buitenlandse schuld. In combinatie met een militaire nederlaag en wijdverspreide angst voor een dreigende catastrofe moet dat leiden tot een val van Amerika. Wanneer en hoe precies interesseert Orlov minder. “Probeer gewoon dit beeld voor ogen te houden: het is een supermacht, hij is reusachtig, machtig en staat op het punt in elkaar te donderen.” Jij noch ik kunnen daar iets aan doen. Het zou zijn alsof je met wriemelende tenen een tsunami probeert tegenhouden. Maar je kunt je ogen er niet voor sluiten. Wat doet Orlov dan wel in De val van Amerika? “Ik probeer de muur in het voorstellingsvermogen te doorbreken door een vergelijkende analyse waarin ik de daadwerkelijke omstandigheden van voor en na de ineenstorting van de Sovjet-Unie vergelijk met de hypothetische omstandigheden van voor en na de ineenstorting van de Verenigde Staten. Ik richt mij daarbij op categorieën die cruciaal zijn voor overleving: voedsel, huisvesting, transport, onderwijs, financiën, veiligheid en nog een paar andere.” “Het zijn de overeenkomsten op microniveau die ons praktische lessen kunnen leren over hoe kleine groepen met succes het hoofd kunnen bieden aan een economische en sociale ineenstorting. En dat is waar de Russische ervaring van het post-Sovjettijdperk ons heel wat nuttigs te bieden heeft.” Dmitry Orlov wil ons helpen , wat er verder ook te gebeuren staat, een gelukkig en voldaan leven te kunnen leiden. Hij doet dat door de zaak vanuit allerlei invalshoeken te bekijken, ook door de mogelijkheid van een ‘zachte landing’ te bespreken, en door uitgebreid de manieren de revue te laten passeren waarop je je kunt aanpassen aan het nieuwe normaal en welke carrièremogelijkheden deze toekomst in petto heeft (met volkomen nieuwe spelregels). Het boek wordt nooit zwaarmoedig. Je schiet er geregeld bij in de lach, al is het onderwerp nog zo ernstig.