De verdwenen zeekrijgers

Het vervolg op Stormwachter: De kaarsenmaker van Arranmore.

We volgen Fionn die zijn avontuur verder zet. In het laatste boek nam hij de titel van Stormwachter over van zijn opa en was Morrigan aan het wakker worden.
De problemen die voorkomen uit het ontwaken van Morrigan worden steeds duidelijker op het eiland, vissen sterven, dieren worden ziek en dat is nog maar het begin.

Net als boek 1 heb ik erg genoten van dit tweede deel, Catherine Doyle heeft een schrijfstijl waarin je direct wordt meegesleept. Dat en het verhaal zorgen voor een boek dat de lezer niet meer wil (of in sommige gevallen, kan) neerleggen.
Jammer genoeg had dit boek naar mijn mening last van het ‘second book’ syndroom, er werd heel veel naar het einde toegewerkt waardoor het boek met momenten saai kon zijn. Hier had het eerste boek minder last van omdat we daar alles nog leerde kennen. Gelukkig was er doorheen het boek wel voor mysterie gezorgd, zeker naar het einde toe. Zo leren we meer over het eiland en Fionns magie (of het gebrek hieraan) en de Merrows, de zeemeerminnen die het eiland beschermen.
Het einde van De verdwenen zeekrijgers maakte alles goed wat er minder was aan het begin en midden. Deze auteur slaagt er elke keer weer in om het einde zo op te bouwen naar een cliffhanger dat je snakt naar meer.

Dit boek was voor mij een 3,75/5. Het begin en midden sleepten soms aan, maar het einde en de spanning die Doyle er toch kon inbrengen maakten alles goed. Ik kan niet wachten op het vervolg en ben er zeker van dat deze, net zoals De kaarsenmaker van Arranmore, mij weer van mijn stoel zal blazen.

Ik vond het heerlijk om weer op Arranmore te zijn bij Fionn, zijn geweldige opa en de rest van de familie en vrienden. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat dit deel toch niet hélemaal kon tippen aan deel 1. Er gebeurde ontzettend veel én het was vrij langdradig her en der. Toch werd ik wel weer door het verhaal gegrepen en op het einde ontroerde het me zelfs flink.
Het verhaal is spannend en meeslepend zo met al die magie, duistere krachten, duistere wezens en de strijd die er gevoerd moet worden, iets wat alleen maar lukt door hechte samenwerking. Na het uitlezen keek ik toch meteen weer heel erg uit naar meer Stormwachter verhalen, naar hoe het weer verder zal gaan… Gelukkig komen er nog 2 delen! Hoe zal het gaan aflopen met Fionn en het eiland?

'Het is niet zwak om te weten wanneer je om hulp moet vragen. Het vergt moed om je kwetsbaarheid te tonen en samen staan we sterk.'

Wat was het weer heerlijk om terug te zijn op Arranmore. Het voelde als thuiskomen en ik voelde mij meteen weer in mijn element. 

De cover van dit boek zag er prachtig uit. Mysterieus, magisch en misschien een beetje onheilspellend... Welk avontuur zou dit boek mij gaan brengen?

De vlotte, beeldende schrijfstijl van Catherine Doyle zorgde ervoor dat ik meteen weer aan de zijde van Fionn, Tara, Shelby en Sam stond. Wat ik heel fijn vond, was het inkijkje in het schriftje van Fionn. Het schriftje met daarin wat informatie over het reilen en zeilen van het leven op Arranmore. Hierdoor is dit boek ook príma los te lezen. Dit kan handig zijn, mocht je geen zin hebben om het eerste deel te lezen. Al kan ik me daar níéts bij voorstellen, want tot nu toe heb ik van ieder woord van deze serie genoten en kan ik alleen maar roepen: lees het!

Dit tweede deel zit ook weer boordevol magie, actie, spanning en humor.

'"O, niet zo zuur, Patton. Je moet gewoon even aan me wennen. Ik kruip onder je huid." Ze keek hem stralend aan. "Als eczeem.""

Maar dit tweede deel had ook momenten van berusting. Een wat serieuzere kant. Want het leven ís niet alleen maar leuk. Er waren momenten waarop ik kippenvel kreeg. Het was alsof ik in een achtbaan zat, want dit boek bracht echt all the feels met zich mee.

'Dankbaarheid voor wat ons geschonken is, is tegengif voor het verdriet dat we voelen als we het terug moeten geven.'

Dit boek bracht niet alleen all the feels, zelf nam ik het ook óveral mee naar toe. Ik had het bij mij op de bank, in bed en ook in de trein. Elke seconde die ik had, benutte ik om dit boek te lezen. Ik las het zélfs na een nacht met héél weinig slaap. Óndanks de lucifers die ik nodig had om mijn oogleden open te houden... Ik moest nog oppassen dat ik geen magische kaars aanstak. Haha. Dit boek gaf mij écht de ontspanning die ik nodig had.

Dank je wel Catherine Doyle, dank je wel Maria Postema, voor het schrijven/vertalen van dit boek. Ik geef het, hoe kan het ook anders, *****

In de recensie van deel 1 lazen jullie al dat ik dat deel helemaal geweldig vond, dit deel doet er niet voor onder.

Wederom volgen we Fionn die nog geen halfjaar Stormwachter is of hij krijgt al een heleboel op zijn bord.

Gelukkig hoeft hij het niet allemaal alleen te doen maar heeft hij ook een paar goede vrienden. Beste vrienden zelfs.

Sam en Shelby. Shelby kenden we al uit het eerste deel, maar Sam leren we in dit deel echt kennen. Het is heerlijk om te lezen hoe de vriendschap van Fionn, Shelby en Sam in elkaar steekt.

Ook dit tweede deel is weer vervuld met magie, al is Fionn de zijne een tijdje kwijt, toch geeft dat het verhaal wat extra’s.

Fionn twijfelt wat aan zichzelf, maar weet zich daar overheen te zetten en alsnog te doen wat hij moet doen.

Het hele verhaal en de achtergrond van de Merrows vond ik supertof en origineel. Ik kreeg er een beetje een viking achtig gevoel bij, wat ik onwijs tof vond.

Het einde van het boek ga ik niet verklappen, maar ik zeg er wel bij dat ik een traantje heb  moeten wegpinken. Op een goede, maar emotionele manier. Degenen die het boek al hebben gelezen zullen begrijpen waarom ik het zo mooi vind. Zonder iets te verklappen wil ik ook nog meegeven dat het einde leerzaam is en kinderen misschien iets gaat doen beseffen (wederom ik wil niks verklappen).

Het lezen van deze serie is echt optimaal ontspannen. In deze boeken kun je heerlijk wegkruipen in de magische wereld van Arranmore en de spannende avonturen meemaken.

Ik heb weer genoten en ik heb dan ook enorm veel zin om te gaan beginnen aan deel 3.

Wat een geweldige leesontdekking is deze serie! Hij verdient een heleboel meer aandacht!