De verkeerde vriend Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij De verkeerde vriend

De debuutroman van Gert-Jan Van den Bemd, hieronder te noemen GJVDB. GJVDB is wetenschapsjournalist en heeft als auteur van korte verhalen diverse - en niet de eerste de beste! - prijzen in de wacht weten te slepen. Ook heeft hij naam opgebouwd als beeldend kunstenaar. Een opmerkelijke combinatie; al met al interessant genoeg om ons met het volledige ledenbestand - door geaccepteerde uitnodigingen aan enkele jonge neerlandici inmiddels bestaande uit 66 leesverslaafden - van ons gematigd geheime genootschap op dit werk te storten.

Het is voor een auteur van serieuze werken niet risicoloos om, ook niet als dat goed gedoseerd gebeurt, enige grappenmakerij in diens werk te vervlechten. Humor is iets persoonlijks; wat de een als extra vorm van entertainment ziet, kan door de ander als irritant worden ervaren. GJVDB's humor lijkt niet overdadig te verlichten, maar juist wat te verduisteren. De auteur komt er daarom goed mee weg.

Een goede traditie in de literatuur is om alledaagsheden uniek en speciaal te laten lijken. GJVDB blijkt ook nog eens de kunst te verstaan om dit gegeven op succesvolle wijze andersóm toe te passen. De protagonist maakt hij op die manier tot een ambitieloze, kleinburgerlijke, wat sneue loser. Iemand die nota bene zijn vakanties doorbrengt in een stacaravan aan de periferie van zijn eigen woonomgeving. Het is derhalve bijna ongeloofwaardig dat diens ingedutte leventje, na de goed beschouwd niet eens zo tumultueuze toetreding van diens dochter tot de sociale vleesmarkt, escaleert tot een thrillerachtig scenario. Bíjna. Want GJVDB slaagt erin met bijna filmisch gepresenteerde beschrijvingen zijn lezers aan boord te houden. Slaagt erin om, weliswaar met kleine dalmomenten, een prettige cadans in het verhaal te houden ook.

De titel van het boek kan, als een stukje psychologische meerwaarde, gezien worden als een meerdimensionaal toepasbaar gegeven. Omdat de tijdens het op stoom gekomen verhaal bescheiden borrelende en schismatisch sissende spanning niet werkelijk tot uitbarsten komt, kwamen wij uiteindelijk niet in de verleiding om er die zeldzaam toegekende vijfde ster op te plakken. Sommigen van ons vonden de cocktail van gemengde subplots daartoe ook iets te overdadig. Maar dat er spoedig een nieuwe GJVDB op onze leeslijst zal prijken is wel zeker. GJVDB draagt veel, heel veel, in zich om verder te kunnen ontpoppen tot een verrijking van het hedendaagse schrijversgilde.

Geschreven bij De verkeerde vriend

Gert-Jan van den Bemd is Beeldend Kunstenaar, wetenschapsjournalist en publicist van verhalen, columns, blogs, gedichten en essays. Gert-Jan heeft al diverse prijzen gewonnen en dan is er nu bijna zijn debuutroman.
Een roman over Werner Mans, zijn vrouw Murriel en hun dochter Roos. Een gewoon gezin die een caravan hebben en het gebruik ervan ook goed benutten zo ook in de vakantieperiode. Werner is van beroep fotograaf, eigenlijk middelmatig maar goed hij verdient zijn geld en heeft het redelijk naar zijn zin op het werk. Een gewoon gezin schreef ik al en het leven kabbelt rustig voort. Totdat dochterlief uit gaat met een paar vriendinnen naar een uitgaansgelegenheid.
Herinneringen aan vervlogen tijden voor Werner en dan gebeurt er heel veel in deze roman. Het vriendje van Roos en dan uit het verleden duikt plots Gus op en Gus is een vriend van Werner. Dan is er nog een persoon Victor wat heeft hij te maken met RIco (het vriendje van Roos). De spanning stijgt ten top.
De roman is met veel vaart geschreven en eenmaal begonnen kan je deze roman moeilijk wegleggen. Ik schrijf roman omdat het geen thriller is maar naarmate de Thalys verder raast over het spoor wordt het verhaal spannender en het mooie is naast de spanning is er veel humor in dit debuut.
Naarmate je einde nadert heb je alle personages die zijn opgevoerd in deze roman heel duidelijk weergegeven gekregen. Kan bevestigen dat er niet te veel personages zijn maar die er zijn zijn goed uitgewerkt. Als je deze spannende humoristische roman uit gelezen hebt is alles duidelijk, weet je de verhoudingen maar ook het hoe en waarom en waarom Gert-Jan een prachtig bijzonder vernieuwende humortische spannende roman heeft geschreven. Een echt prachtig debuut kom je niet veel tegen.

Geschreven bij De verkeerde vriend

In De verkeerde vriend maken we kennis met Werner, Murielle en hun bijna zeventienjarige dochter Roos. Het is een doorsnee gezin dat in de zomermaanden kort bij huis in hun stacaravan op de camping vertoeft.

Werner is een man die van orde en rust houdt. Hij houdt niet van onrecht, kijkt ervan weg, bang dat hij in actie moet komen. Bij gevaar loopt hij weg. In feite is hij een angsthaas; laf. Hij komt ook niet voor zichzelf op; is beïnvloedbaar, voelt zich vaak machteloos en wil het liefst dat alles zo blijft als dat het is. Hij staat bekend als kleinburgerlijk.

Het is een rustige camping. Werner is bevriend met Bruno de campingbeheerder.

De titel wordt gaandeweg duidelijk; wie is de verkeerde vriend, van wie en waarom? De proloog maakt nieuwsgierig.

Roos mag voor het eerst met vriendinnen nen naar een discotheek; dezelfde waar Werner in zijn jonge jaren Murielle heeft ontmoet. Werner brengt de meiden weg. De portier van de discotheek blijkt een jeugdvriend van hem te zijn: Gus. Werner was vroeger al een meeloper, hij voelde nooit echte vriendschap en de discotheek waar ze naar toegingen hoefde voor hem niet. De vriendschap ging gelukkig uit als een kaars, nadat Werner verkering kreeg met Murielle.

Waar Werner bang voor is gebeurt: Roos ontmoet Rico, met wie ze verkering krijgt en diens vriend Victor. Dan is het hek van de dam: Roos nodigt een groep vrienden van de discotheek uit om op de camping te komen zwemmen. Werner voelt zich bedreigd en ook Bruno is niet blij met de komst van de jongeren, die veel kabaal maken en van alles uitspoken. Het probleem ‘jongeren’ valt in de praktijk reuze mee, maar in het hoofd van Werner is het uitgegroeid tot een gigantisch probleem, dat bestreden moet worden. In de ogen van Werner is Victor de aanstichter. Bruno en Werner bespreken het probleem ‘jongeren’ en samen gaan ze de strijd aan om de groep de toegang tot de camping te verbieden; met rampzalige gevolgen.

Werner kijkt tegen Gus op, heeft een hekel aan Victor en schakelt bij problemen de hulp van Bruno in. Bij alle drie lijkt het alsof Werner een haat-liefdeverhouding met ze heeft; wegduwen en aanhalen als hij ze nodig heeft of goed voelt.

Hij kijkt de kerel aan met een uitdrukking waarin alles wat hij aan zichzelf veracht is samengevloeid: angst, onderdanigheid, schaamte.

Het boek begint als een humoristische roman. Hier komt verandering in, als de auteur in beeldende taal de spanning weet op te voeren naar thriller. Psychologie speelt vanaf het begin een grote rol in het goed opgebouwde verhaal.

Werner is sterk neergezet; zijn karakter perfect uitgediept, van de andere personages ruim voldoende. De auteur weet de lezer menigmaal te raken door de gedachtegang, beleefwereld en opmerkelijke observaties van Werner goed te verwoorden.

De epiloog is verbluffend; stille wateren hebben diepe gronden …

De auteur heeft met veel vernuft een knap debuut geschreven dat vanaf het begin tot het eind blijft boeien.

Verhaal: 5*****

Psychologie: 5*****

Spanning: 4****

Schrijfstijl: 4****

Geschreven bij De verkeerde vriend

De verkeerde vriend begint meteen al humoristisch en is niet alleen snel boeiend, maar ook gemakkelijk te lezen.
Werner, de hoofdpersoon leidt een rustig leventje met vrouw en dochter. Ze hebben een vaste staplaats op de camping in hun woonplaats. Dochter Roos sluit vriendschap met een groep jongeren die hun heil komen zoeken op de camping waar zich na hun komst kleine vervelende dingen voordoen. Werner gaat op onderzoek uit en mede door zijn bemoeienissen loopt alles anders dan je zou verwachten. Doordat Werner's personage niet alleen goed wordt uitgediept, maar hij ook over een onvoorspelbare gedachtegang beschikt kun je, naar mijn mening, spreken van een psychologische roman. Het eind is verrassend en vraagt naar meer.....

Geschreven bij De verkeerde vriend

Nadat Gert-Jan van den Bemd met zijn korte verhalen in 2016 de Aspe Award won én op het Utrechts literatuurfestival van 2017 ook met een eerst prijs naar huis ging, heeft hij zich toegelegd op het schrijven van zijn debuutroman. Een tragikomische psychologische roman met een spannende en volkomen onverwachte twist.
Werner Mans is een nogal onzekere veertiger, niet echt avontuurlijk ingesteld, netjes getrouwd met zijn jeugdvriendin Murielle, en vader van de zestienjarige Roos. Zijn werk bestaat uit het fotograferen van disposables voor ziekenhuizen en laboratoria.
In hun eigen woonplaats heeft het gezin een stacaravan op een vaste camping, zijn huwelijk kabbelt door de jaren voort - hij is nog nooit vreemdgegaan en volgens hem is dat geen verdienste, eerder een getuigenis van zijn onwetendheid - en eigenlijk... éigenlijk is Werner gewoon een saaie huismus, onnozelaar, een beetje burgerlijk zelfs en onhandig, ook op het sociale vlak. Heel subtiel en droogkomisch zijn deze eigenschappen door de roman gevlochten.
Met lede ogen ziet hij aan dat het figuur van zijn dochter vrouwelijke rondingen begint te ontwikkelen en wanneer ze ineens - tja, voor Werner dan - met het idee komt om met twee vriendinnetjes naar de discotheek te gaan, is de schok groot. Amper vijf minuten daarvoor zag hij haar nog op haar bed liggen tussen haar knuffelbeesten. 'Soms is het nog een klein meisje'. Hij wil zijn meisje zo graag behoeden en beschermen, maar kleine meisjes worden groot. Na ampel beraad strijkt hij met zijn hand over zijn hart en brengt de opgetutte vriendinnen er naartoe, terwijl hij zelf nog even van de gelegenheid gebruik maakt om het café in te gaan, waar hij tot zijn schrik - of verlegen vreugde?! - een vrouw tegen het lijf loopt die hem maar al te graag staat op te vrijen. Ook ontmoet hij na jaren weer zijn oude vriend Gus, uit de tijd dat hij ook Murielle leerde kennen. Zoals vaker met mensen uit het verleden, zijn hun overeenkomsten nog maar op één hand te tellen. (En toch ontkomt de onzekere Werner er later niet aan om, heel even maar, tegen Gus op te kijken).
Het wordt tijd om Roos weer op te halen.

'Hij is een kop groter dan zij en ze moet haar hoofd kantelen om hem aan te kijken. De jongen kust haar voorzichtig op de mond.
Mijn god, ze is verliefd. Eén avondje Alcatraz en ze is verliefd.
''Pap, dit is Rico.''

De vriendenschaar maakt het campingleven zeer onrustig door te duidelijk aanwezig te zijn en wanneer er dan ook nog vandalisme wordt geconstateerd, kan verdenking in hun richting niet uitblijven. Maar daar blijft het niet bij...
Deze roman wordt uiterst rustig opgebouwd. Af en toe gloort er een spanningsboog, maar wat het verhaal echt sterk maakt, is de mooie psychologische uitwerking van onze antiheld. En de andere personages dan? Nee, maar schrik niet, want dat is allerminst een manco. Het gehele verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Werner en je krijgt slechts een beeld van wat zich in zíjn hoofd afspeelt. De zielenroerselen van de andere personages, worden alleen duidelijk wanneer zij zich daadwerkelijk uitspreken. Precies zoals iedereen alleen in zijn eigen gedachten kan kijken. Die zijn het meest privé. Op die manier volgen we Werner in zijn kielzog en maakt hij ons deelgenoot van zijn hersenspinsels.
Wie dit boek ter hand heeft genomen met het idee een thriller te gaan lezen, kan van een koude kermis thuiskomen. Daarvoor is er te weinig sprake van échte spanningsopbouw.
Maar degenen die hebben gezien dat het hier een roman betreft, zullen absoluut kunnen genieten van de filmische beschrijvingen, met een groot gevoel voor detail en een meesterlijke sfeerimpressie van het campingleven. Een debuutroman om absoluut de kans te geven om te lezen.

Geschreven bij De verkeerde vriend

Werner Mans is fotograaf. Althans, hij fotografeert wegwerpartikelen voor ziekenhuizen en laboratoria, als het al tot fotograferen komt. Maar hij heeft in ieder geval een baan. En een vrouw, een dochter en een stacaravan. Maar kleine kinderen worden groot en dan wil zijn dochter zonodig naar een discotheek. Hoewel het niet echt een discotheek is, het is een club, dezelfde waar Werner vroeger kwam. Zijn dochter leert daar vrienden kennen waar Werner grote twijfels bij heeft. Vanaf nu is hij waakzaam en zijn ietwat saaie leventje wordt behoorlijk op zijn kop gezet. En nu moet hij voor het eerst in zijn leven opkomen voor zichzelf …

‘Zolang je iets niet ziet, is het er niet, is het nooit gebeurd. Kijken, of beter gezegt zien is dominant, overheerst alle zintuigen, dat weet Werner heel goed. Nou ja, meestal en bij de meeste mensen. Murielle is wat dat betreft een uitzondering. Ze merkt meer dan ze ziet.’

De verkeerde vriend verhaalt vanuit de derde persoon, vanuit het perspectief van Werner. De proloog laat een stukje van Werner zien, waarbij eerst gedacht wordt aan een kleine vlucht uit het saaie leven van hem, maar later in het verhaal zal deze proloog meer duidelijk worden. Verder lezende wordt het profiel van Werner meer uitgewerkt. Zijn doen en laten heeft hij niet helemaal zelf te bepalen, zijn vrouw heeft hier de broek aan. Maar Werner vindt dit ook wel makkelijk. Zomer’s zitten ze altijd op de camping in hun eigen woonplaats, de caravan konden ze toen kopen van een erfenis. Altijd leuk geweest, maar het lijkt of Werner nu op een dood punt zit. De keuzes die zijn dochter nu maakt lijken hem niets maar in plaats van haar alles te verbieden, legt hij contact met haar vrienden.

Het verhaal heeft een rustige opbouw, soms net iets te rustig naar mijn smaak. Niet dat het niet allemaal interessant is want dat is het juist wel. Mede door het hoge psychologische niveau en de uitwerking van Werner. De schrijfstijl van de auteur is beeldend en hierdoor is er een beeld van de gebeurtenissen te vormen alleen worden deze regelmatig overruled door de vele psychologie. Doordat het tempo niet zo hoog ligt, is het soms moeilijk de aandacht vast te blijven houden en dit is jammer want hierdoor komt ook het gevoel van spanning een beetje onder vuur te liggen. Maar er worden alsnog genoeg spannende fragmenten getoond die ervoor zorgen dat de aandacht weer even volledig gepakt wordt.

‘Direct schiet hij onder het rood-witte lint door en stampt net zolang tot hij niet meer kan en zijn shirt aan zijn romp kleeft. De toeschouwers, die netjes achter de afscheiding zijn blijven staan, staren hem verbouwereerd aan.‘

Evengoed is De verkeerde vriend een spannende roman die aan te raden is. De psychologie is bewonderingswaardig en tastbaar is de zorgvuldige uitwerking. Een roman waar men gewoon heerlijk de tijd voor moet nemen en als er goed tussen de regels door wordt gelezen is de psychologie helder te volgen en om van te genieten.

Geschreven bij De verkeerde vriend

Een roman over Werner Mans die een gewoon leven leid met zijn gezin bestaande uit zijn vrouw en zijn dochter. Hij heeft een baan als fotograaf en fotografeert wegwerpartikelen voor ziekenhuizen en laboratoria. Hij staat voor het grootste gedeelte van het jaar in een stacaravan op een camping. Hier lijk alles normaal te gaan, maar dit is niet zoals het blijkt als je gaande het boek verder leest. Werner heeft een bijzonder karakter die erg uitgebreid wordt beschreven, hoe hij denkt en wat hij doet. Terwijl de andere personages in dit boek juist minder worden beschreven. Ook wordt er veel in detail geschreven in dit boek, waardoor je soms iets wordt afgeleid van het verhaal. Deze roman komt meer over als een thriller, doordat er toch nog veel spanning in voorkomt. Zo krijgt het boek een hele andere wending dan dat je in eerste instantie denkt als je de titel leest. Werner krijgt veel voor zijn kiezen. Zo krijgt zijn dochter een relatie met een jongen, Werner en zijn vrouw zijn daar in eerste instantie niet heel erg blij mee. Totdat er plotseling iets gebeurd, dat het boek ie daarna in sneltrein vaart mee neemt. Eenmaal begonnen in deze roman kan je deze moeilijk wegleggen. De epiloog was voor mij in dit boek erg belangrijk, zonder zou ik met te veel vragen blijven zitten. Maar door de epiloog werd er mij toch nog veel duidelijk. Deze roman krijgt van mij 3 sterren, omdat ik een heel ander einde had verwacht dan dat er uiteindelijk gebeurd.

Geschreven bij De verkeerde vriend

Ik vind de meeste reviews hier - die van (duidelijk) de uitgever, maar zelfs ook die van het voor mij vaak leidend zijnde LetterenTribunaal - wat overtrokken. Misschien dat de schrijver een prettig persoon is, of zijn sporen verdiend heeft in de journalistiek, maar voor degenen die hem niet kennen mag dit boek toch niet meer dan middelmaat zijn? Simpel kunnen schrijven vind ik doorgaans een pré, maar dit is té simpel. Te onliterair, feitelijk.