De verloren soldaten

Bij het zien van de schitterende cover van De verloren soldaten van Liz Trenow krijg je een rustgevend gevoel ondanks de donkere wolken die boven het veld met klaprozen hangen. Het gezicht van de vrouw is niet goed zichtbaar waardoor je ook niet meteen een beeld krijgt van de gemoedstoestand van de vrouw. Is ze verdrietig of is ze weemoedig? De titel maakt nieuwsgierig, je wilt weten wat ermee bedoeld wordt.

De verloren soldaten van Liz Trenow speelt zich vlak na de Eerste Wereldoorlog af en belicht drie vrouwen die ieder om hun eigen redenen een, op het eerste gezicht, nog al lugubere tour maken. Een tour wat laat zien dat geld verdienen met overledenen niets nieuws is, maar dat minstens een eeuw geleden, naar het schijnt, ook al gewoon was. Het verhaal begint dan ook met een tegen- en een voorstander voor die tour. Beide personen begrijp je en zet je aan het denken.

Het verhaal draait om drie totaal verschillende vrouwen die ieder zo hun eigen verhalen, hun eigen geheimen en hun eigen redenen hebben om af te reizen naar België om op zoek te gaan naar het graf van hun zoon, broer en man, maar is er wel een graf of zouden ze nog in leven zijn? Het is een verhaal over hoop houden, niet willen geloven dat iemand echt is vermist of overleden en nooit meer thuis zal komen, de haat die er nog heerst naar de Duitsers toe, nieuwe kansen, vergeving ondanks dat dat heel moeilijk is, wantrouwen, vertrouwen, rouw en schuldgevoelens. Het verhaal laat zien wat het met ouders kan doen als ze te horen hebben gekregen dat hun zoon is omgekomen tijdens de oorlog, wat dat met een vrouw kan doen als haar man of broer is omgekomen of vermist tijdens de oorlog en de schuldgevoelens die ze kunnen hebben omdat ze hem niet hebben tegengehouden en wat het met mensen kan doen als ze bepaalde gebeurtenissen uit het verleden niet goed hebben afsluiten, hebben kunnen verwerken en wat dat voor de toekomst betekent.

De auteur heeft zich in elke persoon goed weten in te leven waardoor je het gevoel hebt dat ze echt bestaan ook al is dat niet zo. Je ziet de hoofdpersonen groeien, je komt meer te weten over wie ze zijn, hun maskers vallen langzaam van hun gezicht af waardoor je de 'echte' personen ziet en wat de echte reden is dat ze naar België afgereisd zijn. Je leeft met ze mee en als je het boek uit hebt, ga je een paar personen zoals Ruby, Alice en Freddie missen. Doordat het verhaal zo beeldend is geschreven, heb je het gevoel dat je erbij bent.

Je kan merken dat de auteur onderzoek heeft gedaan naar de verloren soldaten, ze heeft feit en fictie mooi met elkaar weten te verweven waardoor het lijkt of alles echt heeft plaatsgevonden in plaats van een klein gedeelte van het verhaal. Het verhaal laat ook zien hoe heftig een oorlog is en hoe soldaten op elkaar aangewezen zijn, wat dat betekent voor de soldaten. Je voelt de diverse emoties van de personen als verdriet, schuldgevoelens, hoop, onmacht, schrik, geluk en vreugde. Dit verhaal kent een paar emotionele momenten zoals bijvoorbeeld het weerzien van twee geliefden, het is dus aan te raden om een doos tissues in de buurt te houden.

Kortom; De verloren soldaten van Liz Trenow is een aangrijpend verhaal dat laat zien wat een oorlog met mensen kan doen, hoe verschrikkelijk het voor de nabestaanden is als hun zoon of man vermist wordt of overleden is tijdens de oorlog, geen afscheid van hem hebben kunnen nemen en hoe het was voor de soldaten, hoe hun leven tijdens de oorlog was. Zoals gezegd is het verstandig om een doos tissues bij de hand te houden, want er zitten een paar emotionele momenten in het verhaal.