Dinsdag, dagboek over mijn meissie dagboek over mijn meissie

Willem en Jo Hekker zijn al jaren samen, ze zijn getrouwd hebben twee kinderen die inmiddels volwassen zijn en hun eigen leven hebben in Groningen en België. Jo is 50 wanneer er borstkanker wordt geconstateerd. Ze wordt geopereerd en het gaat even goed, maar de kanker is niet te stoppen. Wat volgt is een jarenlange strijd tegen deze ziekte. Vanaf het begin heeft Willem een dagboek bijgehouden en dat is nu in boekvorm te lezen.
Het dagboek heeft een proloog, waar in vogelvlucht het leven van Willem en Jo wordt geschetst, daarna een deel vanaf 1995 waarin de borstkanter wordt ontdekt. Vanaf 2000 volgt een dagboek, waarin Willem bijna dagelijks korte notities maakt of langere stukken schrijft. Aan bod komt hoe Jo zich voelt, naar welk ziekenhuis ze gingen, welke artsen ze hebben bezocht, de medicatie en de bloedwaarden. Maar ook de gewone dingen worden genoteerd, over het werk van Willem, het moeten schipperen tussen werk en begeleiding van Jo naar het ziekenhuis, bezoekjes van vrienden en familie en dingen die mis gaan en dan een traan of juist een lach opleveren.
Wat eerst lijkt op een korte opsomming van bloeduitslagen en wie er op bezoek komt en wat veel herhaling bevat, vormt toch een geheel. Langzaam word je als lezer onderdeel van deze mensen en hun levens. Het is niet te bevatten waar Jo en ook Willem doorheen zijn gegaan. Het hele leven staat in teken van de ziekte. Het proberen van medicatie, wisselen van doctoren en ziekenhuizen, wekelijkse ritjes heen en terug en dan ook nog sociale contacten onderhouden. En Jo, die eigenlijk altijd pijn heeft, nog zieker wordt van de medicatie en dan soms ineens een hele goede dag treft met veel energie.
Het is een heftig verhaal en het achter elkaar doorlezen is dan ook een te grote opgave. Toch blijf je als lezer verbonden met het verhaal en is de wil om het opnieuw op te pakken nadat het boek even is weggelegd om te bezinken, weer groot. Het is wel bijzonder om te zien hoe Jo het jarenlang volhoudt en de kans krijgt om kennis te maken met haar eerste kleinkind. Ze heeft veel steun aan haar geloof, maar ook haar sigaretjes helpen haar door de dag. Voor Willem is het ook zwaar, maar hij staat Jo bij waar hij maar kan. Een bijzonder koppel in een situatie die je niemand gunt.
Dinsdag, een dagboek van mijn meissie, is een eerlijk, open en menselijk verhaal. Een boek dat volgens mij op de leeslijst van verpleegkundigen en artsen zou moeten komen te staan. Zo zien zij wat er met patiënten gebeurt wanneer zij de spreekkamer weer uitgaan om thuis te komen en proberen hun leven zo goed mogelijk in te vullen.

Voor hen die graag dagboeken lezen, raad ik dit boek 'Dinsdag, dagboek over mijn meissie' van Willem Hekker ten zeerste aan.
Dit is een waargebeurd verhaal over Willem's eerste vrouw en werd opgedragen aan alle 'vechters' en 'overlevers'.
Het is geen eenvoudig boek want het krioelt van de medische termen.
Iedere dag wordt dit dagboek aangevuld met wat het hoofdpersonage Jo(hanna) voelt, ondergaat, beleeft tot ze 'gaat wandelen met de wind'
Het is een moedig relaas over jaren vechten tegen de K-ziekte en de invloed op het ganse gezin, zelfs op de ganse familie...

Chapeau aan de schrijver, verdient 4****

Een heftig en meeslepend boek over de lange en zware jaren van een kankerpatient en haar man. Ik vond het zeer aangrijpend, triest maar heel realistisch.