Dodenrit

Wát een boek!
Ik moet toegeven dat ik heel erg moeite had met inkomen, ik heb tussendoor zelfs nog een ander boek gelezen. Maar toen het boek me eenmaal te pakken had, liet het me niet meer gaan. Maggie verandert, al vrij snel, drastisch mijn beeld van een paard; van leuke trouwe vierbeners tot bloeddorstige monsters die alles eten wat beweegt en die ik voor geen goud wil tegenkomen. Sterker nog: er is één stuk in het boek dat me echt verstijfde, zó eng was het! Lag ik daar, na twaalven 's nachts, in een donkere kamer, in m'n eentje, te lezen over Puck en Finn die op een druilerige avond, vlak voor de storm, bij Puck's (normale) paard Duif in de stal liggen en (spoiler) ineens bezoek krijgen van een pikzwarte capall uisce die hen graag als avondmaal wil hebben.

Allereerst de pluspunten. Stiefvater brengt de capall uisce op een geweldige manier tot leven. De volgende keer dat ik een pikzwart paard zie, controleer ik waarschijnlijk eerst of deze toevallig geen vierkante pupillen en puntige oren heeft, voor het geval dit paard ook graag mensen eet. Ook kan je je op een gegeven moment het eiland heel goed voorstellen; het wuivende gras, de iedereen-kent-iedereen gemeenschap, het festival... Daarnaast vind ik haar manier van dingen verwoorden ook heel mooi. Ze zegt niet: "jantje koopt brood", maar "jantje wisselt brood in voor geld" en in plaats van "de wind ruikt naar de zee, het eilandgras, het hooi en de paarden" staat er "de wind trekt lang en laag over de grond, veegt de zee op, en het eilandgras, en het hooi en de paarden". Het verhaal zit ook heel goed in elkaar. Tegen de tijd dat de race begint, zit je als lezer heel erg te twijfelen -wie moet er winnen? Sean of Puck?
Ironisch genoeg duurt de race maar een paar bladzijdes, helemaal op het einde. En de pers looft haar op de cover voor de combinatie tussen liefde en het bovennatuurlijke, maar de romantiek miste ik nogal. Niet dat het een liefdesverhaal moet worden, maar (spoiler, ook al kun je het wel raden) van het feit dat Sean en Puck verliefd worden, merk je niet bijzonder veel. Ze zoenen, maar als je even niet oplet, lees je daar overheen. Wel beschrijft Stiefvater dat de lichamen bij allebei ineens vreemd doen als ze de ander zien, maar als je hoopt op op z'n minst één goeie zoenscène, dan moet ik je teleurstellen.

Toch is dit absoluut een aanrader. Gewoon één zeer goed geschreven boek met in de hoofdrol een stel goed uitgewerkte personages, een klein eiland en bloeddorstige paarden. Lezen!

Een super boek zoals alle boeken van maggie stiefvater ik heb ze nu allemaal geleven en ze zijn echt geweldig!
Zeker mijn lievelingsschrijfster!

Mijn dochter kon het boek nauwelijks weg leggen.
was mooi van begin tot eind, een echte aanrader!!!

Boek is goed geschreven, de achterkant is alleen erg misleidend. De race beslaat hoogstens 3 bladzijden, en de rest is wat er aan voorafgaat. Ondanks dit, heb ik wel genoten van dit boek, en ik raad em zeker aan.

spannend verhaal, aanrader voor meiden vanaf 14 jaar.

Goede kwaliteit, dat is wat ik er goed aan vind.

Ik vond het boek goed. Het is een zeer originele kijk op een bestaande mythe, iets wat we van Maggie Stiefvater wel gewend zijn. De band tussen Puck en haar paard (Duif, een gewoon paard) wordt mooi weergegeven, maar het is vooral de band tussen Sean en Corr (Sean's paard, een waterpaard) die het doet. Natuurlijk is het wel nogal voor de hand liggend dat Puck en Sean samen iets moois krijgen en er zijn ook andere elementen waarvan je gewoon al wist dat het ging gebeuren. Maar ondanks de voorspelbaarheid is het een leuk boek om tussendoor te lezen om te ontspannen. Altijd leuk is dat het vertelstandpunt wisselt tussen de twee hoofdpersonages. Spijtig genoeg waren de andere personages wat vlak, maar ik blijf bij mijn standpunt dat het een aanrader is.

Puck (kate) Connolly woont op het eiland Thisby. Er is iets bijzonders met dat eiland.
Er komen waterpaarden voor aan de kust. Prachtige magische wezen op 4 benen, die uit de zee komen…Als ze honger hebben. Het zijn namelijk roofdieren met hele scherpe tanden.
Ze eten graag mensen en alles wat bloederig is.
Elk jaar vindt de Scorpiorace plaats op het eiland. Dan racen ruiters op deze Capall Uisce over het strand. Wie als eerste de finish bereikt wint een grote geldprijs…ALS je de finish bereikt! Er vallen gewonden en doden. Deze paarden zijn niet te vertrouwen of te stoppen. De zee roept ze, ze willen terug. Helemaal temmen, dat lukt gewoon niet. Je moet altijd op je hoede blijven.
Puck Besluit om geldredenen mee te doen met haar eigen paard Duif. Ze is is geen waterpaard, maar een gewone pony! Ze is de eerste vrouw ooit die meerijdt en krijgt veel over haar heen.
Sean kendrick doet ook mee, viervoudig winnaar van de race. Zijn waterpaard Corr is een prachtig dier! Sean en Puck komen elkaar steeds tegen overal. Ze raken bevriend. Sean heeft zo zijn eigen problemen, hij moet winnen als hij Corr wilt houden. Een prachtig origineel verhaal, met spanning en een vleugje romantiek, 4 sterren!

Supermooi verhaal. Had van mij wel wat langer mogen zijn.