Doing Visual Ethnography

Er zijn weinig jonge zangeressen die zichzelf zo ontplooien als P!NK. Keer op keer weet ze haar fans te verrassen met haar muziek of een compleet nieuw uiterlijk. Ze verafschuwt de traditionele muziek- en modetrends en probeert juist nieuwe trends te zetten. Ze is niet alleen mooi, maar heeft een enorme energie en authenticiteit waarmee ze zich onderscheidt van haar collega's. P!NK weet wat ze wil en dat maakt haar zo bijzonder. Ze is de baas over haar eigen carrière, is eigenzinnig en je kunt haar zeker niet 'gewoontjes' noemen!

Na het succes van haar R&B-getinte album Can't Take Me Home besloot P!NK op haar tweede album Missundaztood het roer drastisch om te gooien. Missundaztood was als een hoofdstuk uit haar persoonlijke dagboek van het meisje uit Philadelphia die haar eigen demonen te lijf gaat, compleet met levendige beschrijvingen van haar chaotische familie. Met de hitsingle 'Get The Party Started' van dat album kwam haar carrière met pas echt goed op gang.

P!NK gebruikte de creatieve vrijheid die ze met Missundaztood had verkregen om zichzelf wederom opnieuw uit te vinden op haar derde album Try This. Dit album toonde een lossere en beter in haar vel zittende P!NK, die dit keer de rocker in zichzelf liet spreken.

3 albums en 20 miljoen verkochte exemplaren later is P!NK weer helemaal terug met I'm Not Dead! Het is P!NK 's meest openhartige album tot nu toe. Of ze nu zingt over een gebroken hart, opgroeien, een gedoemde liefde, nepvrienden of de cultus van celebrities, P!NK zegt waar het op staat, openhartig en met veel attitude. Kijk maar naar de clip voor de eerste single 'Stupid Girls' waarin P!NK de vloer aanveegt met de oppervlakkige popcultuur en de manier waarop deze het zelfbeeld van jonge meisjes beïnvloedt. Het is een uitdaging voor vrouwen om betere rolmodellen te vinden dan de “porno paparazzi girls” met hun “itsy bitsy doggies and their teenie weenie tees,” die in de huidige cultuur zo worden opgehemeld op TV en in de bladen. De clip drijft de spot met de obsessie voor een mooi lichaam en eeuwig lijnen, en is een satire op alle levende Barbiepoppen met hun borstvergrotingen en opgespoten lippen.

P!NK produceerde het album, schreef alle nummers zelf en werd bijgestaan door een keur van talentvolle gasten. Haar belangrijkste partner was Billy Mann, met wie ze eerder samenwerkt voor de single 'God Is a DJ'. Daarnaast werkte ze samen met Max Martin en Luke Gottwald, the RZA, zanger/componist Butch Walker, hitmaker Mike Elizondo en The Indigo Girls. Het resultaat is een mengelmoes van rock & roll, soul en funk. Maar I'm Not Dead is vooral 100 % P!NK!

P!NK is benieuwd hoe men zal reageren op de tracks van I'm Not Dead, haar meest persoonlijke album tot nu toe. Zelfs haar vader kreeg ze zover om mee te doen. Hij is te horen op een nummer dat hij schreef toen hij in Vietnam gelegerd was. “Het is een van de meest bijzondere dingen om als vader en dochter samen te doen,” aldus P!NK. “Mijn vader is een fantastische folkzanger. Ik vind het geweldig! Het was alsof we terug waren in de 60's.” Dat 60-er jaren tintje is ook terug te vinden op haar meest politieke nummer ooit, getiteld 'Dear Mr. President,' een open brief aan George W. Bush. “Ik hoop dat de president trots is op het feit dat we in een land leven waarin we van mening mogen verschillen en dat ook kenbaar mogen maken,” zegt ze.

De meeste songs op “I'm Not Dead” zijn harder dan we van P!NK gewend zijn. Toch staan er ook een paar gevoelige ballads op. Het weemoedige “Who Knew?” gaat over de dood van een vriend en over het verlies van een vriendschap. “Het is een lied over rouw. De ene dag ben je nog met iemand samen, de volgende dag is die persoon er opeens niet meer.” De titeltrack I'm Not Dead gaat ook over het einde van een relatie, maar dan geschreven vanuit een heel ander perspectief - namelijk wat je ervan geleerd hebt als het voorbij is. “Soms ben je bang om een relatie te beëindigen omdat je niet weet wat je opgeeft. Dat is heel eng. Het is een van mijn meest poëtische teksten. Meestal ben ik veel botter, maar het is erg cool geworden,” aldus P!NK.

Ondanks deze persoonlijke ontboezemingen, bestrijdt P!NK dat dit een somber album is. Natuurlijk staan er nummers op die erg fel zijn (“Dear Mr. President”), maar ze hoopt daarmee verandering op gang te brengen. Ook zijn een aantal songs “zwartgallig en ellendig,” maar daar staan een reeks “vrolijke nummers” tegenover. “Mijn songs zijn net als mijn leven. Ik ben een wandelende tegenstelling,” lacht ze. “Ik werd op een dag wakker en was volwassen. Eerst dacht ik altijd alles beter te weten, nu realiseer ik me dat ik nog veel te leren heb. Volwassen worden is best leuk! Als tiener zijn er momenten dat je het niet meer ziet zitten. Maar daar groei je overheen. Nu denk ik: 'Ik wil van het leven genieten! Er is nog zoveel te doen! Hier ben ik! I'm not dead'.”