Dorp

Dorp beschrijft de verdwijning van een man, tegen de achtergrond van een heuveldorpje in Zuid-Limburg. Het perspectief ligt niet bij zijn achtergebleven vrouw, maar bij haar vriendin. Zij worstelt dapper met de beperkingen die het gevolg zijn van een hersenbloeding. Haar spraakgebrek levert verrassende dialogen op, terwijl de monologue intérieur een meer heldere analyse van haar persoonlijke situatie en beschrijving van verdachte dorpsgenoten geeft. De auteur laat de beklemming van de gevolgen van een hersenbloeding voelen zonder de hoofdpersoon een slachtofferrol toe te bedelen. Daarnaast blijkt het wonen in een klein dorp allerminst saai en voorspelbaar. Het verwerkingsproces van de nuchtere hoofdpersoon geeft cachet aan deze vlot geschreven thriller.

Op de achterkant staat: 'met vaart geschreven, onvoorspelbare wendingen en spannend tot op de laatste bladzijde'. Het lijkt een review van een ander boek.

De schrijfstijl doet me denken aan een jeugdboek. Het is niet uitdagend en leest daardoor juist niet makkelijk weg als je literatuur bent gewend. Onvoorspelbaar is het zeker niet. Vanaf de verdwijning is het direct duidelijk wat er is gebeurd en door wie. De reden waarom ik het boek uiteindelijk uit las, is omdat de review op de achterkant dus misleidend was. Ik hoopte dat die onvoorspelbaarheid alsnog zou komen. Helaas. Ik vond het saai en het plot voorspelbaar en zeer slecht.

Positief vond ik de manier waarop de communicatie vanuit de hoofdpersoon wordt geuit. De gebrekkige zinsopbouw herken ik uit van een collega die hetzelfde Is overgekomen. Erg realistisch gedaan.

De opvolger van Hondse moord heet Dorp en speelt zich af in een rustig dorp waar nooit iets gebeurt. De karakters zijn herkenbaar, je kunt je als lezer met deze personen identificeren. Het nieuwe boek van Anouschka Voskuijl houdt je vanaf de eerste bladzijde in de ban. Haar schrijfstijl is licht, vlot en prettig. Voskuijl treedt naadloos in de voetsporen van grote thrillerschrijfsters als Esther Verhoef, Saskia Noort en Simone van der Vlugt.

Knap geschreven in perspectief:vanuit de wereld van Isabel. Orineel en vooral geestig met frasen tot overpeinzing.Zet je soms aan het denken.
Spannend, herkenbaar in zekere opzichten maar vooral vlot leesbaar en boeiend tot het eind. Aanrader!!!Dit smaakt naar meer..

Een literaire thriller zou ik dit boek niet noemen, maar het is een heel aardig misdaadverhaal, en al een stuk interessanter geschreven dan het vorige boek Hondse moord. Een schitterende foto op de cover, die ook niet echt een thriller suggereert, maar wel heel goed bij dit verhaal past, dat in een Zuid-Limburgs dorp speelt. Het had elk willekeurig dorp waar dan ook kunnen zijn, want uit geen enkele landschapsbeschrijving of plaatsnaam in de buurt maak je ook maar iets op van het glooiende Limburgse heuvellandschap. Voor het verhaal is het ook niet van belang. In het dorp wordt een man vermoord, of zoals steeds wat kinderlijk omschreven: dood gemaakt. De vriendin van zijn vrouw heeft een jaar daarvoor een hersenbloeding gehad en zit met een spraakgebrek in een rolstoel. Het originele perspectief ligt bij deze gehandicapte Isabelle. In de dialogen wordt consequent haar spraakbeperking doorgevoerd. Daarnaast worden in een andere, schreefloze letter de gedachten van Isabelle beschreven, die niet zo zeer verduidelijken (dat is niet nodig) als wel uitgebreider verwoorden. Direct vanaf het begin zijn er verwijzingen naar de dader en door het hele verhaal heen blijft de aandacht steeds naar die persoon terugkeren. De ontknoping was dus geen verrassing en in die zin is het boek ook niet spannend. Het karakter van Isabelle komt goed uit de verf, maar verder zijn niet alle personages goed uitgediept. Het is dat er een moord gepleegd wordt, anders zou ik dit boek meer als een roman omschrijven. Weliswaar een zeer onderhoudende roman, die vlot weg leest en daarom gaf ik vier in plaats van drie sterren. Ik ben benieuwd hoe deze schrijfster zich verder ontwikkelt.