Een Francofiel Op Reis Van Bouillabaisse Tot Bruni

In ‘Van Bouillabaisse tot Bruni’ ontmoet de lezer verschillende mensen die jaren geleden hun sporen nagelaten hebben in de Franse geschiedenis. Op een ontspannen, levendige en afwisselende manier start een ontdekkingsreis in de Franse hoofdstad, waarna zij haar weg vervolgt in het Franse landschap en haar cultuur. Tijdens deze reis treffen we opvallende personen aan die ieder op een eigen, al dan niet, excentrieke manier hun leven leefden. Hun gemeenschappelijke deler is dat zij beweging brachten in de Franse cultuur. De één proefde het geluk, de ander stond in de schaduw van een rivaal, anderen werden al dan niet bekend na hun leven. Andy Arnts brengt hen samen in één bundel. Wat voor mij dit boek bijzonder maakt, is dat zij deuren opent naar imposante verhalen over mensen, gebouwen, steden en landschappen door binnen te dringen in hun ziel.
Een origineel boek waarin de schrijver ons meeneemt in een zoektocht naar een stuk sfeer en echtheid om dat wat ooit bestaan heeft te doen herleven.

Andy Arnts een held noemen zou overdreven zijn, maar hij kent momenten van onverwachte moed, waardoor hij als een onbestuurd projectiel in de meest uiteenlopende situaties belandt. Het zijn kleine avonturen, door lieflijke landschappen, die herinneringen oproepen aan het paradijselijk bestaan, toen alles nog goed was en het kwaad niet bestond. Voor Arnts heet dit paradijs Frankrijk. Arnts noemt zichzelf Francofiel, liefhebber van de Franse cultuur en van de joie-de-vivre, die de Fransen eigen is.

Het boek “Van Bouillabaisse tot Bruni” bevat 25 korte verhalen, die een mengeling zijn van autobiografische elementen, cultuurgeschiedenis en sfeerbeelden. Je zou ze kunnen omschrijven als waargebeurde sprookjes.

Soms clichématig, maar meestal origineel in zijn benadering van de Franse volksaard neemt Arnts de lezer mee naar kleine verborgen schatten, zowel in Parijs als in de Franse binnenlanden. Hij tovert knoflookstrengen uit zijn mouw, haalt uit zijn hoge hoed een aristocratische poes die Carla Bruni blijkt te heten en uit zijn magisch koffertje ontsnapt meer dan eens de geest van een lang vergeten Franse beroemdheid.

Arnts anekdotische verhalen zijn lichtvoetig als de Franse dames, frivool als een Parijs cabaret en vooral smakelijk als de Franse keuken.

Voor elke Frankrijkliefhebber die meer wil weten over de Franse cultuur, zonder onderwezen te worden. Onderhoudend, pretentieloos, grappig.

Een loflied op Frankrijk, het land van hemelse knoflook en dampende pensworst.
Maar ook aardige stukken over kunstenaars en kloosters. Jarenlang was Frankrijk voor mij een niemandsland tussen Spanje en België. Maar uit dit boek spreekt een warme liefde voor het land.

Slechts weinigen hebben op zo’n originele en sprankelende manier hun beleving van Frankrijk en de Fransen te boek gesteld als Andy Arnts. Het begint al meteen na de proloog met het prachtige verhaal Franse anjers, waarin Aziatische toeristen in het ootje worden genomen met vernuftig geënsceneerde ‘exclusieve’ excursies. Dan volgt een bonte reeks verhalen, die vaak met een knipoog (de Bruni uit de titel is niet wie we denken…) worden verteld. Soms proef je een snufje Jan Brusse, dan weer lijkt Arnts schatplichtig aan Simon Carmiggelt, maar steeds opnieuw weet hij de lezer te boeien met zijn scherpe observaties, waar ook grondig researchwerk aan voorafgegaan is. Een voorbeeld: in De laatste sporen van Camille Claudel - beeldhouwster en geliefde van Auguste Rodin - brengt hij verslag uit van een bezoek aan de inrichting in Montfavet, waar ze 29 jaar was opgenomen. Andere, soms wat vergeten, Fransen passeren de revue: Toulouse-Lautrec, Bernadette Soubirous, Charles Perrault, waarbij we zaken tegenkomen die niet in de Guide Bleu zijn te vinden. Aan het eind van de bundel vinden we een verslag van een kloosterretraite en twee fictionele verhalen waarin niet de auteur, maar ‘derde personen’ figureren. Een prima aanschaf tegen een billijke prijs voor elke Frankrijkganger.
ARIE HOEFLAAK - LEVENDE TALEN