Een nieuw sociaal contract

Gek, maar bij het lezen van dit boek moest ik plots aan een uitspraak van Godfried Bomans denken, waar hij zijn bewondering uitsprak over de mooie benen van Marlene Dietrich: “Had mijn vrouw maar één zo’n been”

En wat mij betreft in dit geval: had menig politieke partij maar half zo’n Pieter Omtzigt in haar gelederen........

De man heeft integriteit en rechtvaardigheid hoog in het vaandel staan. Hij staat voor zijn principes, is moedig en zeker niet bang: hij schuwt zelfs de aanpak van politiek gelijkgestemden bij “ontsporingen” niet! En dat in de politieke arena......!

Ik stemde tot op heden nog nimmer CDA, maar Omtzigt’s optreden in de 2e Kamer heb ik altijd al zeer gewaardeerd. Nu ook zijn opvattingen lezende over de ondemocratische en “ruggengraatloze “ werking van de EU (Oh, Oh, helaas zo herkenbaar.....), is voor mij de keuze op 17 maart a.s. klip en klaar!

Ik kan het lezen van dit boek een ieder van harte aanbevelen. Verder hoop ik oprecht dat de man op 17 maart a.s. de waardering van ongetwijfeld zeer velen als een stevige steun in de rug zal gaan ervaren!

Geschreven bij Een nieuw sociaal contract

Bij het lezen van dit boek viel ik van de ene verbazing in de andere. De algehele perceptie was altijd dat in Nederland schandalen van een dergelijke omvang als de toeslagenaffaire simpelweg niet mogelijk waren. Onze rechtsstaat is solide en wordt gedragen door de principes van macht en tegenmacht, checks and balances, en uitgebreide controle door allerlei instanties als de rechterlijke macht, de Ombudsman, toezichthouders enz.

Niets blijkt echter minder waar. In dit boek laat Omtzigt zien dat onze rechtsstaat in een deplorabele staat verkeert. Hoe heeft het kunnen gebeuren dat circa 25.000 onschuldige burgers jarenlang door de mangel werden gehaald. De getroffenen moesten hun huis verkopen, werden ontslagen en kwamen in financiële en geestelijke problemen. In sommige gevallen moesten kinderen zelfs uit huis geplaatst worden, omdat hun ouders door financiële en sociale problemen niet meer in staat waren om voor ze te zorgen. In het boek staat een citaat van een gedupeerde die aangeeft een zelfmoordpoging gedaan te hebben door al het leed dat het gezin was aangedaan. En ondertussen waren de betrokken ambtenaren en ministers vooral bezig met het redden van hun eigen hachje. De Tweede Kamer werd stelselmatig niet/onjuist/onvolledig/te laat door het kabinet geïnformeerd in een poging het schandaal zo veel mogelijk onder de pet te houden.

Een cultuuromslag is hard nodig. En werd ook beloofd. Inmiddels weten we dankzij de rel rond "Omtzigt functie elders" wel beter. De eerste prioriteit is niet het dienen van de burgers wier belangen je behoort te behartigen, maar vooral toch het dienen van je eigen belang en politieke carrière. Omtzigt verdient een standbeeld voor zijn goede werk. Eindelijk eens een volksvertegenwoordiger die zich inzet voor de belangen van burgers. Die een moreel kompas heeft en onrecht wil bestrijden. Maar in plaats van een standbeeld, is de eerste reactie van zijn collega-politici om Omtzigt monddood te maken met een "functie elders". Dit illustreert exact de omvang van het probleem dat Omtzigt in dit boek beschrijft.

Omtzigt wijst niet alleen op alle problemen en misstanden, maar geeft ook suggesties voor verbetering in de vorm van een nieuw sociaal contract. Laten we hopen dat velen dit boek zullen lezen, niet in de laatste plaats degenen die zichzelf de gemaakte fouten mogen aanrekenen. Kritische zelfreflectie en een radicale cultuuromslag zijn nodig om de rechtsstaat, de trias politica, en het vertrouwen van burgers in de overheid te herstellen. Dit boek is daar hopelijk een goede aanzet toe.

Wat de heer Omtzigt in zijn boek maar ook in zijn hele publieke optreden heel goed laat zien is het gevaar dat het op papier allemaal heel goed geregeld kan zijn (rechtstatelijk) maar dat dat tevens een grote vorm van schijnveiligheid/blindness kan bewerkstelligen. Als de macht dan een andere kant op gaat, kan het dus nog heel lang duren en is er heel veel voor nodig om de werkelijkheid zichtbaar te maken.
Ik heb diepe bewondering voor de heer Omtzigt!!!

Pieter Omtzigt heeft het talent om de problemenvan uiterst complexe processen op een luchtige en makkelijke manier te vertellen, en oppert daarnaast intelligente oplossingen voor deze problemen. Het heeft me eraan herinnerd dat dit de mensen zijn dit je in de politiek wil hebben, en niet de gladde figuurtjes die je normaal gesproken ziet.

Het boek direct aangeschaft, ook ter ondersteuning van een parlementarier zoals deze ooit beoogd was zo te zijn: kritisch controlerend en je niet laten ontmoedigen door een tegenwerkende overheid. De titel van het boek is waarschijnlijk geinspireerd op het boek "Du Contract Social" van J-J. Rousseau met vergelijkbare strekking, geschreven in de lange periode dat velen zich in Europa beraadden over wat het meest stabiele en meest representatieve staatsbestel en staatsinrichting was. Men was praktisch genoeg te bedenken dat machtsevenwicht tussen burgers en overheid ingebakken in het politieke systeem moest zitten (zie bijv. Spinoza "Politiek Traktaat") en niet van goede wil uit moest gaan. Dhr. Omtzigt laat met vele voorbeelden schrijnend zien dat dat machtsevenwicht er lang niet altijd (meer) is en doorslaat naar regering en overheidsdiensten met als gevolg ongecorrigeerd, liederlijk gedrag van die zijden. Het boek leest vlot, behandelt sommige zaken wat snel, waarschijnlijk onder de tijdsdruk van de aankomende verkiezingen van maart 2021. Hopelijk is het boek een extra aanleiding tot een kritisch tegen het licht houden van het staatssysteem.

De heer Omtzigt beschrijft hier een helder verslag van zijn werkervaring voordat hij begon met het aanpakken van het toeslagenschandaal. Alhoewel de feiten van de toeslagenaffaire zeker in de media aan bod komen, geeft dit boek meer begrip over de situatie. Overal in het openbaar bestuur is gefaald, tijd voor een nieuwe kijk naar de rechtstatelijkheid van Nederland.

Zou ik op het CDA stemmen? Waarschijnlijk niet. Echter, zou ik in het Nederland van Pieter Omtzigt willen wonen? Absoluut.

Dhr. Omtzigt brengt in dit boek enkele structurele weeffouten in de Nederlandse overheid en uitvoerende instanties aan het licht. Daarnaast brengt hij tien voorstellen die de verhouding tussen macht en tegenmacht in Nederland zouden moeten verbeteren. Dit alles met als belangrijk vehikel de toeslagenaffaire, die op pijnlijke wijze de erosie van de Nederlandse rechtstaat blootlegde.

Niet alleen in daad, maar ook in geschrift, overstijgt Omtzigt partijaffiliatie en dient hij zijn principes. Omtzigt’s grote gevoel van rechtvaardigheid spreekt, met als product ‘Een nieuw sociaal contract’. Wat mij betreft een klassieker in wording en absoluut verplichte kost voor eenieder die op 17 maart a.s. van plan is een stemhokje te betreden.

Geschreven bij Een nieuw sociaal contract

Eigenlijk zou iedereen die maar enigzins geïnteresseerd is in binnenlandse of Europese politiek dit boek moeten lezen.
Laten we hopen dat deze man dit najaar 2x zo sterk terug kan komen om zijn ideeën en idealen waar te maken, dit zou zo maar tot een betere wereld kunnen leiden.

Omtzigt laat scherp zien wat er mis is met onze principes, rechtstaat en de modellencultuur. Ook draagt hij oplossingen aan. Soms zou je nog meer van de materie willen weten maar dan heb je denk ik een boek van 1000 pagina's. Ik hoop dat de politiek lessen trekt uit deze affaire.

Buitengewoon helder, eerlijk maar ook confronterend boek. Dhr. Omtzigt schrijft over landelijke en internationale instituten en daardoor lijkt het soms ver weg. Maar niets is minder waar! Helaas: veel van wat je in dit boek leest over achteloze houdingen, verantwoordelijkheden afschuiven, bagatelliseren van geluiden, het tegenwerken van de tegenkracht, etc ..... het valt bijna allemaal ook op lokaal niveau te zien dat we in een glijdende schaal zitten. Omtzigt heeft feilloos in de gaten waar het aan schort en schroomt niet om het te benoemen. Sterker nog: zijn manier van denken richting de oplossing is zeker haalbaar! Maar het vereist wel dat we elkaar durven aanspreken op waar het mis gaat. En het vereist ook dat we durven erkennen dat er ook dingen gewoon misgaan. En er gaat ontzettend veel mis; we staan vrees ik nog maar aan het begin van die spreekwoordelijke beerput.
Helemaal eens met andere reviews hier: politici horen veel meer te zijn zoals Omtzigt is. Staan voor de democratische waarden, maar vooral staan voor de mensen voor wie al die politici en ambtenaren (inclusief ikzelf) aan het werk zijn, namelijk eigen onze land- stads- en dorps- en buurtgenoten.
Kortom: lees dit boek! En laat het daarna niet bij verbazing en ergernis, maar doe er aan wat jij zelf kunt!