Enrico Bissolo - Araja: Capricci: Pellegrini: Sonatas (CD)

Deze opname biedt een vergelijking van de klaviermuziek van twee in Napels geboren componisten wier carrière hen over de landsgrenzen voerde. Francesco Araja werd geboren in 1709 en werd kapelmeester en hofcomponist van Tsarina Anna in Sint-Petersburg; Ferdinando Pellegrini, die waarschijnlijk in 1715 werd geboren, leefde en werkte in Lyon, Londen en Parijs.

Hoewel Araja's leven en muzikale produktie in wezen verbonden zijn met het theater, verwierf hij faam met gewijde muziek. Het keerpunt in Araja's carrière kwam met een aanbod van de Napolitaanse violist Pietro Mira om in St. Petersburg als hofmusicus te gaan werken. Bij zijn aankomst in Rusland werd hij benoemd tot koordirigent, een functie die hij vele jaren bekleedde.

Zijn muzikale productie bestaat, naast de opera's en cantates die hij voor het Russische hof componeerde, uit een oratorium en een verzameling Capricci voor klavecimbel. Deze laatste, die op deze opname te horen zijn, zijn uiterst vrije composities met een gevarieerd karakter, soms briljant virtuoos. Bij gebrek aan een welomlijnde muzikale vorm bestaan ze eerder uit een reeks episodes, of tableaux, met als rode draad de compositorische vaardigheid waarmee Araja zijn diepe kennis van het instrument en de uitvoeringstechniek ervan demonstreert. Araja overleed in 1770.

Details over het leven van Pellegrini zijn schaars. Na zijn geboorte in Napels zijn er sporen van een verhuizing naar Rome, waar zijn inschrijving in 1743 in het archief van de Accademia di Santa Cecilia wordt gedocumenteerd. Na Rome verhuisde Pellegrini naar Frankrijk, zoals blijkt uit een oorkonde voor 10 jaar die in 1753 werd verleend aan 'S.r Fernando Pellegrino musicien aÌ Lyon' voor het componeren van 'Trios et autres pieÌces de musique instrumentale'. Verdere getuigenissen plaatsen Pellegrini in Parijs (tot 1762) in dienst van Alexandre Le Riche de la PouplinieÌre. Deze rijkelijke, gevoelige mecenas financierde een gerenommeerd orkest, onder leiding van onder meer Rameau en Stamitz. De schoonbroer van La PouplinieÌre, de Abbeì de Mondran, schreef over Pellegrini als 'een ware demon aan het klavier'.

Pellegrini componeerde een reeks sonates voor solo clavecimbel. De stijl is galant, gekenmerkt door elegante frasering, melodische vindingrijkheid en repetitieve begeleidingsformules. Deze aangename muziek biedt de uitvoerder mogelijkheden om de partituur te verrijken met variaties en diminuties. Pelegrini overleed in 1766.