Fake

Geloof me, je hebt een huis nodig. Geen hotel. Je moet ophouden in transit te leven, Dickhead. Je moet vaste grond zoeken, aarden, je anker uitgooien.’ Ik vind het nog wat vroeg om mijn anker uit te gooien, maar voor het overige
moet ik haar gelijk geven. Met in transit leven is nog nooit iemand iets opgeschoten. Een Amsterdamse advocaat in New York ontsnapt van de ene op de andere dag uit zijn gerieflijke bestaan. Hij verlaat vrouw en kind, en lost op in
het Grote Niets van Amerika. Als zijn naasten hem ten dode hebben opgeschreven, keert hij terug als nieuw mens met een schone lei en de beste bedoelingen. Dan blijkt dat hij in meerdere opzichten overbodig is geworden.
Met een laatste wanhoopsoffensief probeert hij zijn oude leven te heroveren.
Fake is een meeslepende, filmische roman die de lezer als in een roadmovie dwars door de Verenigde Staten voert en kennis laat maken met kleurrijke outcasts: een eigenzinnige bejaarde psychiater die met haar zoon afgezonderd
van de wereld woont, de behulpzame transseksueel Lisa, Ben, die scenario na scenario schrijft in de hoop dat er eindelijk eens iets verfilmd wordt. Net als de hoofdpersoon gaan ze allen als rusteloze, wezenloze kolibries door het leven. Fake stelt een even prikkelende als gekmakende filosofische vraag: is het mogelijk om jezelf opnieuw uit te vinden?