Films die nergens draaien Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Films die nergens draaien

Geef me even de tijd om wat te bekomen. De leesbeurt van ‘Films die nergens draaien’ heb ik net achter de rug en sta me toe te zeggen dat het helemaal niet is geworden wat ik na de eerste kennismaking met Goldewijk door ‘Billy Extra Plankgas’ had verwacht. Begrijp me niet verkeerd, dit is helemaal geen slecht gegeven. ‘Billy Extra Plankgas’, was sterk, heel sterk en zal veel jeugdige lezers met een glimlach op het gezicht door de avonturen van Dexter en zijn vrienden hebben geloodst. Maar dit boek is anders… en eigenlijk toch weer een beetje niet. Kun je nog volgen?

Het beeld dat ik had van Yorick Goldewijk na mijn eerste kennismaking, was er eentje van een auteur met een hart voor fantasie en humor die met heel kundige woordkeuzes en lekker bekkende zinsconstructies zich wilde profileren als een hilarische schrijver. En na het lezen van ‘Films die nergens draaien’, voel ik me wat op mijn plaats gezet. Ik was lovend over deze auteur en ben nog meer overtuigd van mijn lovende woorden na het lezen van dit boek, maar ik voel me wat schuldig dat ik in mijn hoofd Goldewijk reeds in een hokje had geduwd en denkbeeldige grenzen aan zijn schrijfsels had gesteld, die hij nu met volle overtuiging heeft doorbroken.

De humoristische ondertoon van zijn eerste boeken laat hij zeker niet los, die blijft alomtegenwoordig, maar nu krijgt die eerder een ondergeschikte rol. Als lezer krijg je dit keer het ontroerende, charmante, aandoenlijke, triestige en toch weer opwekkende verhaal van Cato voorgeschoteld. Een hele resem aan bijvoeglijke naamwoorden die allemaal toepasselijk zijn voor dit boek, maar net niet precies de uitgave op zijn geheel kunnen vatten. Het is gewoon zoveel meer dan dat alles samen.

De auteur kent zijn doelpubliek, dat mag geen twijfel lijden en hij kost hem schijnbaar geen enkele moeite om de ene na de andere voltreffer uit zijn mouw te schudden. Op een heel herkenbare en toegankelijke manier weet hij een wereld te schetsen die dan weer rauw realistisch is, en tegelijk ook een luchtig kantje bevat. Het mag dan wel een fantastische insteek bevatten, alles voelt zo echt aan en dat is niet veel schrijvers gegeven. Zonder met hoogdravende woorden te goochelen of belerend te zijn, brengt hij een verhaal dat niemand onberoerd zal laten. Ik heb al heel wat boeken achter de kiezen, ik laat mijn emoties niet snel op de loop gaan, maar dit verhaal had me toch te pakken.

Dit is zo’n instant-klassieker die moeiteloos de tand des tijds zal doorstaan, daar ben ik alvast van overtuigd. En ware het niet dat ik radicaal tegen het verplichten van lectuur ben op school (omdat ik van oordeel ben dat kinderen zelf “hun” boek of genre moeten kunnen ontdekken), dan zou ik dit meteen als verplichte leeskost voor alle jeugdige lezers bestempelen. Het is een boek dat elke jonge lezer vanaf 8 jaar en veel ouder zal weten te bekoren.Bij sommige van die jongste lezertjes kan eventueel een voorleesbeurt nog aan te raden zijn, wat sterkere lezers kunnen hier zeker zelf mee aan de slag. Een bovenleeftijd is hier helemaal niet van toepassing. Het taalgebruik mag dan relatief laagdrempelig zijn, het voelt nooit als kinderlijk of eenvoudig, laat staan beperkend aan.

Ik kan alleen maar zeggen : maak het even heel stil rond je, zonder je af met dit boek, hou een zakdoek bij de hand en geniet, geniet met volle teugen, want zo’n pareltjes kom je maar zelden tegen.

Geschreven bij Films die nergens draaien

Wat een geweldig mooi boek. Zo ongelooflijk goed uitgedacht, fantastisch. Maar het is toch een kinderboek? Hoor ik je vragen. Jup en ik een kind van 57, een prachtige match!

Geschreven bij Films die nergens draaien

'Jij kunt het verschil maken.'

Op dezelfde dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Cato’s vader is sindsdien altijd afwezig, ook al zit hij gewoon tegenover zijn dochter aan tafel. Cato heeft zich er inmiddels bij neergelegd. Denkt ze.
Wanneer ze thuis een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop en ontdekt dat deze weer open is, besluit Cato er een kijkje te gaan nemen. Al snel ontdekt ze dat er iets vreemds met de bioscoop aan de hand is, en dat het geen gewone films zijn die er draaien. De bioscoop lijkt in verbinding te staan met het verleden.

Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. Een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen.

Vanaf het moment dat dit boek mijn pad kruiste, wist ik: dit boek is er eentje dat me zal raken. Dat me zal raken diep in mijn hart.
Ik kon dus niet anders dan tijd maken voor dit bijzondere verhaal.

Het bijzondere verhaal van Cato. Een eigenzinnig meisje dat moet opgroeien zonder moeder. Al vanaf de eerste bladzijde voelde ik de emoties van Cato. Yorick Goldewijk heeft de gave om gewoelens (ja, gewoelens) van de bladzijdes af te laten spatten. Cato is boos, neerslachtig en afgestompt en dit reageert ze af op haar buitenwereld. Emoties die volkomen begrijpelijk zijn, maar waardoor ik wel moest wennen aan dit boze meisje.

Door de filmische manier van schrijven, zorgde Yorick ervoor dat het leek alsof ik zelf meespeelde in een film die nergens draaide. De korte hoofdstukken zorgden ervoor dat ik al snel meerdere hoofdstukken achterelkaar las en daarna uiteraard nog één.

Het verhaal is mysterieus en ontzettend origineel. Aan de zijde van Cato merk je dat ze een groei doormaakt. En die groei maakt haar vader ook door. Er komt meer lucht in het verhaal en er is vaker ruimte voor een grapje. Een verhaal met een lach en een traan. Een verhaal dat mij tot tranen toe ontroerde. Ik geef het boek *****

Geschreven bij Films die nergens draaien

Films die nergens draaien is een ontroerend verhaal van een tienermeisje dat haar moeder verloor op de dag dat zij haar eerste levenslicht zag. Eigenlijk verloor ze op die dag ook een beetje haar vader. Haar vader is er fysiek wel, maar staart altijd in het niets. Hij is de dood van zijn vrouw nooit te boven gekomen. Cato en hij voeren nooit een gesprek. Ze heeft heel veel vragen over haar moeder, maar die stelt ze nooit.
Cato is anders dan andere kinderen van haar leeftijd. Ze vindt gewoon zijn niet echt leuk en is daarom gewoon zichzelf. Een meisje wat zich niets aantrekt van wat anderen van haar vinden.

Op een dag vindt ze een een visitekaartje op de piano in hun huis. Wanneer ze aan haar vader vraagt van wie het kaartje is krijgt ze slechts gemompel en geen bevredigend antwoord. Cato is nieuwsgierig en gaat op onderzoek uit. Het adres op de achterkant van het kaartje voert haar naar de oude bioscoop die al jaren leegstaat. Hier leert ze mevrouw Kano kennen en Cato gaat bij haar in de bioscoop “werken” . Mevrouw Kano is een geheimzinnige vrouw die altijd haast heeft en de vragen van Cato steeds ontwijkt.
In deze oude bioscoop zullen films  vertoond gaan worden die nergens draaien. Het zijn geen gewone films. Het is heel mysterieus en er is elke keer maar 1 bezoeker. Al snel ontdekt Cato dat de films zich afspelen in het verleden. Je reist terug om een oude herinnering te beleven.

Zij gaat ook een paar keer met mevrouw Kano mee in haar film. Daar leert ze Dikkie kennen en raakt bevriend met hem. Dat is haar enige echte vriend. Tijdens een van deze films ontdekt ze iets wat haar van haar stuk brengt.
Zal ze terug durven te gaan? Kan ze daar antwoorden vinden op de vragen over haar moeder. Durft ze de film van haar moeder binnen te stappen? En als ze dat doet, worden haar vragen dan beantwoord?
Ze vindt het doodeng, maar ze wil ook niet laf zijn. Toch vraagt ze zich af, of haar moeder haar wel zou mogen en of zij haar moeder wel aardig zou vinden.

Geschreven bij Films die nergens draaien

De pakkende manier waarop Yorick schrijft, zorgt ervoor dat je volledig wordt meegesleept in het verhaal. Mijn kleinzoon was er niet meer uit te krijgen. De hele dag las hij maar door.....

Geschreven bij Films die nergens draaien

Inderdaad ‘Spannend, geheimzinnig, geestig en ontroerend’, dat laatste aan het eind (voor mij). De schrijver weet een goede toon aan te slaan en de achterliggende ideeën die je proeft en die soms ook in het verhaal een rol spelen geven een extra boeiende laag. De hoofdpersoon is leuk en ik kon me goed inleven in haar wereld. Jeugdige mensen zullen dat nog meer kunnen waarschijnlijk, en de spannende details nog meer op waarde schatten. Een aanrader als je wel van een buiten de box avontuur houdt.

Geschreven bij Films die nergens draaien

ik heb het zelf nog op mijn lijstje staan, maar dochter (12) is verrast en enthousiast over dit boek !

Geschreven bij Films die nergens draaien

Mooi, ontroerend en spannend! Ik ben het helemaal eens met de eerder geschreven reviews.

Geschreven bij Films die nergens draaien

Wat een prachtig boek! Erg geschikt voor kinderen, maar zeker ook erg mooi voor volwassenen.
Het verhaal is grappig, spannend maar vooral ook ontroerend. De kracht en waarde van herinneringen wordt prachtig beschreven, net als de verschillende manieren waarop mensen omgaan met verlies en dat alles in een erg originele setting.
Een boek dat ik niet had willen missen en dat ik iedereen, jong en oud, aan zou willen raden.

Geschreven bij Films die nergens draaien

Mijn dochter van 10 vond dit boek heel leuk.