Geen Idee in Twente

Vijftien jaar lang trokken muziekliefhebbers als lemmingen naar Twente om in het dorpje Haaksbergen hun lang gezochte single of lp te vinden. Muziek blijkt te verbinden, getuige de vele vriendschappen die in platenwinkel Geen idee ontstaan. De winkel trekt verzamelaars uit geheel Europa en eigenaar Peter Mense is de officiële merchandiser van Mink DeVille.

Een aantal obsessieve verzamelaars wordt de toegang tot de winkel ontzegd, omdat Mense geen zin heeft in de omgang met vinyljunks. Dat een verzamelaar van The Beatles kiest voor het kwartet uit Liverpool in plaats van voor zijn huwelijk, is dan nog een licht gevalletje totale waanzin. Dat een fan van de Amerikaanse popformatie The Doors een eind aan zijn leven maakt omdat het graf van Jim Morrison in Parijs is besmeurd met graffiti is volgens de eigenaar van Geen Idee over the top. De platenzaak krijgt onder meer te maken met louche handelaren die met zachte dwang cd’s voor bodemprijzen aanbieden, een onbetrouwbare manager van de boerenrockformatie Normaal, een over het paard getilde zanger uit Volendam en meisjes die het bed met de platenboer willen delen. Een vervelende klant wordt door twee vaste klanten het ziekenhuis ingeslagen en een winkeldief mag met een tandenborstel het stoepje van de platenwinkel reinigen. Dan hebben we het nog niet gehad over die TBS’er die twee moorden pleegde.

Kortom: Geen winkel waar Frans Bauer en Marianne Weber over de toonbank gaan, maar wel hardrock, punk, swingbeat, rap, nederbeat en Paisley Underground.

Over de winkel en zijn klanten is het boek “Geen Idee in Twente” verschenen met 75 verhalen die soms ontroerend mooi en soms ongrijpbaar tragisch zijn.