Gipfelstuermer

Nog geen week na de aankondiging van Gipfelstürmer in september, volgde het bericht dat Der Graf na de komende tournee stopt met Unheilig. Het boek wordt op 10 september 2016 in Keulen met een groots afscheidsconcert gesloten. Naast het feit dat hij meer tijd aan zijn gezin wil besteden, is de belangrijkste drijfveer toch wel het ontbreken van uitdagingen. Het Eurovisie Songfestival eerder dit jaar had het platform voor een mogelijke doorbraak naar de niet Duitstalige landen moeten worden, maar het Duitse songfestivalpubliek gooide roet in het eten. Hierdoor vormt Gipfelstürmer het achtste en laatste muzikale werk van Der Graf. De nieuwe nummers volgen deels een thematische aanpak, waarin de prachtige, ruige wereld van bergen het kader van de nummers vormt. Der Graf blijft hierbij zijn stijl perfectioneren, zonder daarbij de emotionele kant van het leven te verwaarlozen. Een ingelaste schrijfpauze gebruikte hij om zijn beelden, gedachten en dromen te verpakken in nieuwe indringende en autobiografische teksten. Toetsenist Henning Verlage werkte weer nauw samen met de totstandkoming van dit album, waarop Der Graf nog eenmaal alle in de loop der jaren langsgekomen stijlen presenteert en zelfs een muzikale knieval maakt voor de fans van het eerste uur. Naast de bombast in opener Der Berg, compleet met vertrekkende stoomlocomotief, omvallende wissels en stoomfluit, en de nummers Hinunter bis auf eins, Goldrausch en Wir sind die Gipfelstürmer is er ruimte voor melodieuze electrorock in Zeit zu gehen, Wie in die guten alten Zeiten, Held für eine Tag, Echo en Hand in Hand. Natuurlijk worden de ballads niet vergeten en komt het op Coldplay geënte Zwischen Licht und Schatten voorbij, evenals Mein Berg, Alles hat seine Zeit en Dem Himmel so nah. Juist deze mix aan stijlen zorgt voor een genietbaar album met hoogwaardige nummers, die een artiest op de top van zijn kunnen laat horen. Ze toont aan dat een afscheidsalbum niet tot een tranendal hoeft te leiden. Zo vormt Zeit zu gehen een ode aan het publiek dat hem jaren lang zo trouw bleef, blikt hij met Wie in guten alten Zeiten terug en vraagt hij het publiek in Hand in Hand nog eenmaal met hem op reis te gaan, waarna met het symfonische instrumentaaltje Der Gipfel de stoomlocomotief het eindstation binnenloopt.