Godverdomse dagen op een godverdomse bol

Geschreven bij Godverdomse Dagen Op Een Godverdomse Bol

Een gedurfde, volstrekt eigenzinnig blik op tienduizenden jaren evolutie van vis naar ‘beschaving’, al is het maar hoe je beschaving wenst te omschrijven… eindelijk komt de cynicus in Dimitri Verhulst weer in alle glorie naar boven en hult hij zich wederom in een wervelende, bijtend hilarische woordenvloed… ’t Boekje mag gerust een meesterwerkje worden genoemd!

Geschreven bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol

Verhulst beschrijft de evolutie van de mens op een prachtige manier. Het sarcasme en het mooie Vlaamse taalgebruik (waar ik als Nederlandse wel even aan moest wennen) maakten me telkens weer aan het lachen. Dommigheden en de ergste dingen uit de geschiedenis (slavenhandel, oorlogen enzovoort) worden zo bloot gelegd dat je je (bijna?) schaamt om bij de menselijke soort te horen. Ook het geloof wordt kritisch bekeken.

Geschreven bij Godverdomse Dagen Op Een Godverdomse Bol

Verhulst schrijft (en leest) zoals zijn generatie en navolgelingen leeft. Gehaast. Zelf ben je geneigd om zijn verhaal ook te snel te lezen; onmogelijk. Zijn taalkennis is zo enorm dat je soms zinnen drie maal moet lezen wil je ze 100% begrijpen, zeker in de context van de alinea en/of het gehele verhaal. En dan haakt de Nederlandse lezer, in verhouding tot de Vlaamse, al snel af.

Verhulst speelt met woorden en zinnen alsof hij ze zelf heeft verzonnen. Hij lijdt doorgaans in zijn boeken aan realiteitsheidwaanzin, en doet dat op een uniek nieuwe wijze dat er maar een conclusie kan worden getrokken: hij is momenteel dé te kloppen schrijver in het Nederlands taalgebied.

Ik heb het boek in 1 ruk uitgelezen, en in mijn geval zegt dat heel veel, daar ik normaal maximaal een hoofdstukje per dag lees.

Just het gebrek aan hoofdstukken en tussenkopjes maakt dit enorme verhaal zo treffend. Want dat is het, 1 enorm verhaal vanaf het begin van de mensheid tot nu, zonder pauzes of scheidingslijnen.

Ik heb genoten van het cynisme en de zwartgalligheid. In een wereld die bol staat van de 'self help books' is dit een heerlijk tegengeluid dat je helpt jezelf & de wereld wat minder serieus te nemen.

Als je het boek leest en in gedachten de Vlaming hoort spreken, zit je - als Nederlander- goed. Wel fijn als je op de hoogte bent van Vlaamse uitdrukkingen, want sommige woorden betekenen in het Vlaams gewoon écht iets anders dan in het Nederlands.

5 sterren waard!

Geschreven bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol

In nog geen 200 pagina's beschrijft Verhulst de geschiedenis van de mens. In een verhaal zonder namen of data, die niet leest als een saai geschiedenisboek maar eerder als een tragi-komedie.
Ik las dit hele boek met een glimlach op het gezicht terwijl toch soms geconfronteerd te worden met een aantal pijnlijke realiteiten.
Ideaal om mee te nemen op reis!

In dit boek geeft Dimitri Verhulst zijn (negatieve) kijk op het ontstaan en evolutie van onze mensheid. Dit laat hij blijken met het dubbele scheldwoord in de titel, hoe slecht de mens wel niet gesteld is. Het verhaal is niet opgedeeld in hoofdstukken maar is een chronologische doorlopende tekst over de evolutie van de mens. Het hoofdpersonage is dan vanzelfsprekend de mens, die consequent ’t genoemd wordt. Een vrij sarcastische en cynische beschouwing over de mens die niet veel meer weet te doen dan vreten, beren, cohabiteren en oorlog voeren. Volgens mij is het vertelperspectief een auctoriële verteller die vooral de negatieve daden van de mens beschrijft.

Ik raad het boek zeker aan maar ik ben er van overtuigd dat merendeel van de lezers zich niet gaan kunnen vinden met de vooral negatieve en cynische manier waarop Verhulst zich uit over de mensheid. Persoonlijk vind ik het een fantastisch boek omdat ik me volledig kan vinden in Dimitri Verhulst zijn denkwijze en kijk op het leven en de geschiedenis. De ruwe, platte, tikkeltje overdreven maar vooral brede woordkeuze van de schrijver is een genot om te lezen. Misschien komt dit omdat ik ook van Aalst afkomstig ben. Een kat een kat genoemd, voor mij is dit boek een meesterwerk.

Geschreven bij Godverdomse Dagen Op Een Godverdomse Bol

Godverdomse dagen op een godverdomse bol is een prachtig (maar soms ook vrij ruw en plat) geschreven boek met een interessante kijk op de zogenaamde evolutie van de mens. Toen ik net begon met lezen was ik geïntrigeerd. Hij maakt geen gebruik van een uitgewerkt hoofdpersonage, maar gebruikt de mensheid als een geheel als protagonist. Hij spreekt hierbij van “ ‘t “, dat werkt als de vervreemding van ons wezen. Het koppelt ons los van onze identiteit en helpt ons ons gedrag vanuit een ander perspectief te zien, wat je wel doet denken. Het is echter niet het makkelijkste boek, vanwege het gebruik van enkele vreemde, vergezochte of vervlaamste woorden. Dat is ook niet het enige dat het lezen vertraagd. Doordat het boek geen hoofdstukken heeft en nog geen 200 pagina’s telt lees je het dus best in één stuk door, maar dat werd al snel vermoeiend door de constante negativiteit. Zijn commentaar in het boek in is vaak heel nonchalant, maar vervelend negatief. Er is volgens mij dan ook meer werk gestoken in de eerder poëtische formulering, dan in het schrijven van een aandachttrekkend verhaal.

Geschreven bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol

Ik kwam er niet doorheen. Dat kan aan mij liggen, maar voor mijn gevoel bleef ik hangen in een voorwoord.

Geschreven bij Godverdomse Dagen Op Een Godverdomse Bol

Ik ben niet zo'n boekenfanaat maar zijn manier van schrijven vind ik zeer interessant. Ik heb enkele verschillende Belgische schrijfstijlen vergeleken en die van hem zijn toch het beste. Het zijn moeilijke doordachte zinnen en moet er soms wel eens bij stilstaan en over nadenken. Ik vind het soms wel wat langdradig omdat hij soms bij het ene onderwerp wat meer zegt dan bij het ander. Hij maakt veel gebruik van bijvoegelijke naamwoorden. Het is een boek om niet te vergeten.

Geschreven bij Godverdomse dagen op een godverdomse bol

Dit boek past niet in mijn lijstje van goede boeken. Het is heel chronologisch geschreven zonder enige spanning. Het is, zoals de schrijver zelf zegt, met oogkleppen op geschreven. En alleen de negatieve kant is boven gekomen. Ik moes het lezen voor de inktaap maar ik vind het niet de moeite waard.