Guess Who's Coming To Dinner

Interessant verhaal met een serieuze ondertoon, naar een idee van producent/regisseur Stanley Kramer (1913-2001) en scenarioschrijver William Rose, die tevens het script voor zijn rekening nam. Het destijds spraakmakende thema van 'gemengde huwelijken' is inmiddels, gelukkig maar, achterhaald, waardoor de film enigszins gedateerd lijkt, net zoals de muzikale score van Frank De Vol en de typische jaren zestig song "Glory of Love" van Billy Hill, gezongen door Jacqueline Fontaine. Niettemin behoudt deze productie probleemloos de terechte status van tijdloze filmklassieker, vooral omdat het de allerlaatste film betreft van één van de beste acteurs aller tijden: Spencer Tracy. Tracy betovert, samen met zijn jarenlange levensgezellin (Katherine Hepburn), voor een laatste keer het witte doek op een manier zoals alleen Spencer Tracy dit kon! Tijdens de opnamen was hij echter reeds terminaal ziek en wist alles maar ternauwernood, met behulp van halve draaidagen, tot een goed einde te brengen. Het uiteindelijke resultaat heeft hij zelf niet meer mogen meebeleven, want hij overleed, slechts 17 dagen na de laatste opnamen, op 10 juni 1967, 67 jaar oud. Die wetenschap maakt het kijken naar deze romantische, sociale komedie niet altijd even makkelijk, waarbij het soms lijkt alsof je Tracy letterlijk de pijn ziet verbijten. De tranen van Katherine Hepburn zijn dan ook echt en tot haar dood, in 2003, weigerde ze naar de film te kijken, vanwege te pijnlijke herinneringen. De slotscène (de eindmonoloog van Tracy) is de meest gedenkwaardige scène van de film, waarbij Spencer Tracy zich waarschijnlijk realiseert dat dit zijn allerlaatste scène is uit een lange en succesvolle acteercarriére, die begon in 1930 met zijn debuut in "Up the River". Hij wist twee Oscars te winnen (beiden voor "beste mannelijke hoofdrol"): in 1937 voor "Captains Courageous" en een jaar later voor "Boys Town". Naast het legendarische sterrenkoppel, die verliefd op elkaar werden tijdens de opnamen voor "Woman of the Year", verder nog ondermeer Sidney Poitier, Katherine Houghton in haar filmdebuut, Beah Richards en Roy Glenn. Let ook op de leuke rollen van Isabel Sanford als de zwarte huishoudster Tillie en Cecil Kellaway als de altijd vrolijke huisvriend, in de vorm van de Rooms-Katholieke bisschop Ryan. De mooie kleurenfotografie was in handen van Sam Leavitt. Deze productie kreeg maar liefst tien Oscarnominaties, waarvan er uiteindelijk twee werden verzilverd: "beste vrouwelijke hoofdrol" (Katherine Hepburn) en "beste scenario" (William Rose).

Heb de dvd nog niet gekeken, heb wel de film al op TV gezien.
Hij is geweldig.