Guide to Computer Forensics and Investigations

De rond Bill Nelson (geboren te Wakefield, '48)
geformeerde groep Be Bop Deluxe wordt in '74 door de lezers van het Engelse blad New Musical
Express uitgeroepen tot meest veelbelovende groep van het jaar. Daarvóór speelt hij met diverse
bands in de streek van Yorkshire, van welke The Global Village het tot twee huiskamer-albums
brengt. Die platen worden nooit officieel uitgebracht, hetgeen wel het geval is met Northern
Dream, dat als Bills eerste solo-album beschouwd kan worden. Via de bekende discjockey John
Peel komt Nelson in contact met Emi Records waarvoor hij een meerjarig contract tekent. Hij
formeert Be Bop Deluxe in '73 en de bezetting van deze groep zal in de jaren daarna regelmatig
veranderen. Be Bop-musici van enige reputatie zijn: Robert Bryan, Nick Chatterton-Dew, Ian
Parkin, Richard Brown, Milton Raeme-James, Paul Jeffreys, Simon Fox, Charlie Tumahai en Andy
Clark. Futurama wordt geproduceerd door Roy Thomas Baker, maar Sunburst Finish bevat de beste
Be Bop-muziek. Live! In The Airage is een live-album en op Drastic Plastic is reeds de onder de
invloed van de new wave ontstane stijlwisseling te bespeuren, die later het handelsmerk van Bills
nieuwe groep Red Noise zal worden. Bill haat het nog langer de gitaarheld te moeten uithangen en
wenst een wat flexibeler aanpak. Red Noise is dan ook meer een project dan een popgroep. De
musici die aan de eerste Red Noise-elpee, Sound On Sound, en de eerste optredens meewerken,
zijn Andy Clark (toetsen), Ian Nelson (Bills broer; toetsen en saxofoons), Rick Ford (bas), Steve
Peer (drums) en Bill zelf (zang, gitaar en toetsen). Ondanks vrij gunstige kritieken wordt Drastic
Plastic geen 'seller' evenmin als de single Furniture Music. Bills nieuwe songs hebben minder te
maken met persoonlijke ervaringen en emoties dan met objectiviteit. Het zijn ideeënsongs. Bill
experimenteert veel met nieuwe geluiden in zijn 24-sporenstudio te Selby, Yorkshire, waar hij met
vrouw Jan en dochtertje Elly woont. Ook houdt hij zich meer bezig met het produceren van
nieuwe groepen op het eigen Cocteau-label. Hij begint vervolgens een tweede Red Noise-elpee
op te nemen, maar wordt daarbij gestoord door de mededeling dat Emi het contract met deze
groep niet zal verlengen en derhalve geen behoefte heeft aan een nieuwe plaat. Pas na twee jaar
weet hij Phonogram (Mercury) geïnteresseerd te krijgen in de banden, die hij goeddeels in zijn
eentje heeft volgespeeld. Dat wordt dus zijn tweede solo-album, dat in eerste oplage vergezeld
gaat van de bonusschijf Sounding The Ritual Echo. Plotseling is Bill weer helemaal terug en krijgt hij
eindelijk de erkenning waar iemand met zijn kwaliteiten recht op heeft. Nelson gaat ook weer op
tournee en formeert daartoe een nieuwe, jeugdige begeleidingsgroep: The Practical Dreamers. In
'82 produceert Nelson de debuutsingle van de groep A Flock Of Seagulls en schrijft voor de
Yorkshire Actors Company een soundtrack Das Kabinett bij de toneeladaptatie van de film Das
Kabinett des Dr. Caligari van Robert Wiene ('19). Ook gaat hij op tournee met mimespeler Dave
Claridge en zanger/dichter Richard Jobson in de Invisible Exhibition. Nelson werkt ook samen met
Japanse artiesten als Ippu Do, Yukihiro Takahashi en Yellow Magic Orchestra. The Love That Whirls
verschijnt in eerste persing opnieuw met een bonuselpee Beauty And The Beast, dat de
soundtrack is van de toneeluitvoering van de Cocteau-film van die naam. Een druk baasje, die in
'83 ook de nieuwe plaat van Gary Numan produceert. Chimera is een mini-elpee, waarop ook
Takahashi te horen is. Nelson blijft een boeiende experimentalist. Bill is bovendien vrij actief als
kunstfotograaf. Zijn fotoboek The Arcane Eye wordt als premie aangeboden bij Trial By Intimacy,
een doos met vier elpees plus een aanvraagformulier voor het boek. Deze vier albums zullen later
ook afzonderlijk in de handel komen. The Two-Fold Aspect Of Everything is een dubbelalbum met
min of meer ruwe demo's. Savage Gestures For Charm's Sake is een mini-album met uitsluitend
instrumentals. Vistamix bevat een keuze uit Nelsons solowerk, terwijl Raiding The Divine Archive
een verzameling Be Bop Deluxe-successen is. De mystieke sfeer van Getting The Holy Ghost
Across wordt versterkt door Nelsons eigen hoesfotografie. Nelson is in '86 onder meer te zien als
gitarist in de groep van Yukiro Takahashi.

Bron: OOR Popencyclopedie