GUILLAUME DE MONTFROID DE NORMANDIERS 1

Geschreven bij GUILLAUME DE MONTFROID

Bij het zien van de schitterende cover van Guillaume de Montfroid van Dan Adams krijg je een gevoel dat je een boek over ridders gaat lezen en dat is deels ook zo. De titel maakt nieuwsgierig. Je wilt weten wie die persoon is, wat zijn achtergrond is. De subtitels, vooral de tweede subtitel, geven precies aan wat je van het boek kan verwachten. Alles wat je in de tweede subtitel leest, komt aan bod in dit boek. Het is dan ook een boek dat niet specifiek voor één genre-groep lezers is, het boek past in meer genres thuis.
Guillaume de Montfroid van Dan Adams kent diverse verhaallijnen, maar Guillaume de Montford is de hoofdpersoon, ook al wordt hij soms onderbroken door een van zijn kinderen, koning Hendrik van Engeland of iemand anders die even in een hoofdstuk, of soms zelfs in een heel hoofdstuk de hoofdrol spelen. Feit en fictie zijn in dit verhaal, dat zich afspeelt in de twaalfde eeuw, mooi met elkaar verweven.
Je kan aan alles merken dat Dan Adams in Guillaume de Montfroid weet waar hij over schrijft, dat hij bekend is met de tijd waar hij over heeft geschreven en met de personen die echt hebben geleefd in die tijd. Ondanks dat een groot gedeelte van het verhaal fictie is, heeft hij de feiten er heel mooi in weten te verweven met fictie. Meteen vanaf de eerste pagina geloof je dat het verhaal zo is gegaan, dat het echt zo is gebeurd. Je zit er meteen in en het verhaal houdt je vast tot je het boek uit hebt. Als je niet in het boek aan het lezen bent, dan houdt het je onbewust bezig. Ga je je afvragen wat jij gedaan zou hebben als je een bepaalde persoon was en of je in die tijd geleefd had willen hebben. Je leeft mee met de diverse personen, hebt een hekel aan andere mensen, met sommigen heb je medelijden en weer anderen bewonder je om hun moed en lef. Het is mooi om te zien hoe vooral Lisette en Isolde groeien, hoe verschillend ze zijn. Je leert de familie Montfroid langzaamaan steeds beter kennen. Soms heb je, als je de geschiedenis een beetje kent, het gevoel dat de auteur in sommige stukjes heeft gespeeld met bepaalde gebeurtenissen die veel later hebben plaatsgevonden door ze ook al eerder te laten plaatsvinden zoals bijvoorbeeld een scheepsramp die in bepaalde opzichten wel wat lijkt op de ramp van de Titanic.
Door de beeldende schrijfstijl van de auteur heb je het gevoel dat je erbij bent, het zelf meebeleeft. Het is een verhaal met diverse spannende momenten zoals tijdens de diverse aanvallen. Met diverse humorvolle stukjes zoals bijvoorbeeld de reactie van koning Lodewijk als William Adelin onverwacht voor zijn neus staat, vele romantische momenten. Met diverse stukjes waarin sommige personen verwarde gevoelens hebben, niet weten hoe ze er mee moeten om gaan. Het verhaal laat zien hoe complex liefde kan zijn. Het verhaal laat zien wat macht met een persoon kan doen. Soms is het verhaal schokkend zoals bijvoorbeeld het stukje over de roofridders. Daarnaast zijn er nog de nodige intriges. Soms denk je te weten welke kant het verhaal opgaat, maar dan blijkt het een totaal andere kant op te gaan.
Guillaume de Montfroid van Dan Adams is een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen. Dat wat nu ondenkbaar, soms strafbaar is, toen heel normaal was zoals bijvoorbeeld dat een volwassen persoon trouwde met een minderjarige. Daarnaast laat het verhaal zien dat bepaalde dingen van alle tijden zijn zoals bijvoorbeeld homoseksualiteit.
Kortom: Guillaume de Montfroid van Adams is een boek dat zijn tweede subtitel een hele grote eer aan doet. Wat er genoemd wordt komt allemaal aan bod in dit verhaal. Sommige personen heb je in je hart gesloten en hoop je dat ze ook in het volgende deel weer voorkomen. Je kan niet wachten om het volgende deel te gaan lezen.