Heleen autobiografische roman over liefde en loslaten

Eric en zijn vrouw Heleen zijn een paar dagen naar Ameland. Even bijkomen en genieten, samen met hun labradorpup Djezzie. Heleen heeft borstkanker gehad en daardoor chronisch vermoeid. Als ze samen iets leuks willen doen, dan kunnen ze pas na haar middagslaapje weg. Maar ze genieten van de rust en de natuur. Tijdens deze vakantie neemt Eric, die ondernemer is, het besluit gas terug te nemen en minder te gaan werken. Eindelijk de tijd te hebben van het leven te genieten.

Maar dan, op 1 november 2006, slaat het noodlot toe. Heleen krijgt een herseninfarct. Vanaf dat moment is alles onzeker en is Eric vooral bezig met de zorg voor Heleen. Dagelijks is hij in het ziekenhuis bij Heleen, waar hij zelf regelmatig moet ingrijpen vanwege de fouten die er gemaakt worden. Eric krijgt veel steun van familie en vrienden, maar voelt zich vaak alleen. Zijn vrouw kan niet meer normaal communiceren en de zorg valt hem af en toe zwaar. En dan wordt hij ook nog verliefd op een andere vrouw…

De autobiografische roman Heleen bestaat uit vier delen. Vier delen met dagboeknotities die uitgewerkt zijn tot een zeer indrukwekkend verhaal. Er wordt gewisselend tussen heden en verleden, de notities uit het verleden zorgen dat je een helder beeld krijgt van het leven van Eric en Heleen. Een leven dat ook in het verleden niet altijd gemakkelijk is geweest. Een onvervulde kinderwens en de borstkanker van Heleen hakte er toen al flink in. De sterke liefde tussen beiden zorgde ervoor dat ze elke keer toch weer een lichtpuntje in hun leven zagen. Maar het herseninfarct van Heleen maakt rigoureus een einde aan hun gezamenlijk leven.

In Heleen wordt gewoon alles verteld zoals het is, er wordt geen blad voor de mond gehouden. Eric (Johan) maakt geen geheim van zijn gedachten, zijn gevoelens en zijn twijfels. Met de steun van zijn familie en vrienden, en een bedrijf dat dankzij zijn medewerkers ook zonder hem doordraait, kan hij veel tijd aan Heleen besteden. Maar wat moet dit zwaar zijn geweest, hij had nauwelijks tijd voor zichzelf. En nam hij wel even tijd voor zich zelf, dan voelde hij zich alleen maar schuldig. En hoe voelde Heleen zich? Ze kan niet meer communiceren, niet meer duidelijk maken hoe ze zich voelt, of wat ze wilt. Het is elke keer maar gissen en hopen dat het goed is.

Als Eric verliefd wordt op Brigitte wordt het schuldgevoel alleen maar groter. Mag dit, kan dit? Zijn vrouw is ernstig gehandicapt geraakt door haar herseninfarct en zal waarschijnlijk nooit meer thuiskomen. De liefde voor Heleen is groot, maar Eric voelt zich ook eenzaam en alleen. Heleen is er nog wel, maar de echte Heleen is door het infarct verdwenen. Al deze gedachten en gevoelens van Eric worden op indrukwekkende wijze verteld, zijn hele ziel is in dit boek gelegd.

Heleen is een aangrijpende roman die helder laat zien wat voor impact het heeft als je partner dit overkomt. Je hele leven staat op zijn kop en emoties vliegen heen en weer. Van de een op de andere dag ben je je partner kwijt. Je grote liefde is ernstig beschadigd door een infarct en kan geen emoties meer tonen. En ze zal nooit beter worden. Maar moet het leven van de ander dan ook stil blijven staan? Of mag deze verder gaan met zijn leven? Ik vind van wel, al kan ik me voorstellen dat het heel moeilijk is en niet iedereen zal het kunnen of durven, soms uit angst van wat de buitenwereld hiervan zal zeggen.
De auteur legt, door het schrijven van deze roman, een precair dilemma bloot. Een dilemma waar iedereen zijn eigen gedachten over zal hebben, maar wel een die meer bespreekbaar gemaakt moet worden. En ik denk dat de auteur een goed begin heeft gemaakt. Een verhaal waar ik stil van werd.

Naar waarheid geschreven verhaal kan iedereen overkomen.
Kun je van leren om zelf in moeilijke tijden beter te reageren

Geschreven bij Heleen

Mooi aangrijpend verhaal. Je leeft helemaal mee in de gevoelens en het leven van de hoofdpersoon en krijgt begrip voor de situatie.

"Ze heeft me vaak genoeg verteld hoeveel verdriet ze ervan heeft, dat ze niet meer kan wat ze vroeger kon en dat ze mij daarmee ook beperkt." ~ p9.

Het heeft even geduurd voor ik de juiste woorden vond om dit boek te omschrijven. Aan de ene kant wist het verhaal me te raken aan de andere kant miste ik een bepaalde emotie tijdens het lezen... Ik schommelde heel erg in mijn beleving van het boek, en heb het om die reden even laten zakken om te kijken welk gevoel er uit eindelijk overbleef.

"Een leven dat tot nu toe niet rustig was, maar nog nooit zo heftig als nu." ~ p56.

Heleen is een sterke vrouw die, na het gevecht tegen borstkanker, van de een op de andere dag in de keuken instort. Haar man vind haar, en belt de ambulance. Dit is het begin van het verhaal van Eric, die in een soort dagboek achtige vorm het verhaal aan je verteld. Het heeft veel weg van "Er komt een vrouw bij de dokter", al is het minder grof dan Kluun het schreef. Het verhaal van Heleen is heftiger, alsof De wet van Murphy zelf hand had in alles. En al raakt het verhaal van haar me enorm, ik bedoel: hoeveel pech kan een mens hebben, ik voel geen band met Eric. De enigzins nuchtere manier van schrijven zorgt ervoor dat er een afstand blijft tussen mij en hem, terwijl dit juist een boek is waarin ik graag ik de emotie meegezogen had willen worden. Ik had met tranen de laatste pagina willen omslaan, maar helaas bleven deze uit. Neemt niet weg dat het een goed verhaal is, één die zeker verteld moest worden. Al is het alleen maar om hem aan de directie van het AMC te overhandigen, zodat ze hieruit kunnen leren. Kleine ergenis was alle half lege pagina's, omdat er voor gekozen was elke dag op een eigen pagina te laten beginnen, en dat iedere dag ook een titel had, mijnsziens overbodig wanneer het slechts 1 of 2 pagina's betreft en voegde weinig toe. Het had voor mij echt veel fijner gelezen wanneer alles door zou lopen en het meer 1 geheel was geweest. Dit is niet iets wat bij de auteur ligt, maar wel het lezen beinvloed.

"Hoe houd je een gesprek gaande tussen een dementerende moeder en een echtgenoot die door het afsterven van haar hersenen elk initiatief tot praten kwijt is?" ~ p254.

In mijn eind oordeel kan ik niet anders zeggen dat het een "gewoon" goed boek is. Absoluut niet slecht, dus zal het ook zeker niet afkraken, maar het springt er ook niet uit. De lezers die genoten hebben van "Er komt een vrouw bij dokter", zullen dit verhaal ook zeker kunnen waarderen. Dan kom ik uit op een neutrale 3 sterren, al met al niet slecht. ♡

Het verhaal blijft boeien. Je probeert je in te denken wat je zelf zou doen in zon verschrikkelijke situatie.