Het Anti-kindboek

een leuk , grappig maar vooral veel herkenning voor mij als kindvrije.
Ik snap niet dat er zoveel negativiteit word geschreven door a.s. ouders of mensen die al ouders zijn.
Dit boek benadrukt en geheel terecht dat er nog veel onbegrip is bij mensen als je zegt dat je bewust geen kinderen wil !
Je ziet aan de reviews dat de kindvrije mensen neergezet worden als niet goedwijs,geen goede jeugd gehad en bla bla bla maar als het boek goed gelezen word , lezen ze dat het niet negatief is maar gewoon een keus.
Dus kortom om een lang verhaal kort te maken : een geweldig boek met heeeeel veel herkenning voor de kindvrije mensen.

ook wij zijn bewust kindvrij en genieten van ons leven met volle teugen.
een heerlijk vrij leven,een sexleven,geen stress en relaxed de tijd voor al je hobby's en vakanties,heerlijk.
dit boek lijkt voor sommigen door zuurpruimen geschreven,maar dat is niet zo,het is de frustratie die naar boven komt door het voortdurend opdringerige joepie de poepie gevoel van kinderen en ouders.
alles lijkt om kinderen te draaien,overal waar je komt lijken kinderen ook hun ouders in hun greep te hebben.
waarom niet gewoon verbieden?
en ja ik ben ook kind geweest,en heb GELUKKIG een kordate opvoeding gehad,en werden me dingen verboden en ik werd gestraft waar nodig.
nu mag alles en veel ouders hebben niet door dat ze door zo'n klein mormel volledig ingepakt worden.
dit boek is voor kinderhaters heerlijk,en wat anderen daarvan zeggen,lak aan hebben,er zijn nou eenmaal zoveel soorten mensen.
veel plezier met dit boek.

Het is een lekker ontspannen boek. Zeer herkenbaar en zowel voor mij, als bewust kindvrije, maar ook voor ouders leuk om te lezen. Wie de schoen past trekt hem aan, toch?
Ik voel mij niet geroepen om me continu te moeten verdedigen waarom ik dit een verademend boekje vindt.
Gewoon zalig!

Wie dit boek te negatief noemt heeft een goed geval van cognitieve dissonantie te pakken, hahaha!

Wat een heerlijk boek om te lezen omdat het voor mij, als bewust kinderloos, zo ontzettend herkenbaar is.
Ook ik ben meer van dieren dan van mensenkinderen. Mijn hond is voor ons als een kind en dat moet evengoed geaccepteerd gaan worden in de wereld dan wanneer je mensenkinderen hebt.

Zo hebben we eens meegemaakt dat onze hond niet welkom was op een verjaardag want: "te vies". Maar wel snotneuzen over de vloer hebben die het hele huis vervuilen. De 1 haalde van alles uit de vuilnisbak, de ander smeert voedsel over het tapijt en er werd zelfs ongevraagd een wildvreemd kind op mijn schoot gezet die me vervolgens compleet gaat onder kwijlen ook nog, gadverdamme!
Dus mijn hondje, die gewoon ergens rustig gaat liggen, is niet welkom maar een halve peuterspeelzaal die het huis volledig op z'n kop zet, nog erger dan een stel pubers die een feestje houden, mag wel? En het dan nog raar vinden ook dat we niet meer op visite komen? Mijn hondenkind is niet minder waard dan die wandelende poepluiers. Niet mee eens? Jammer dan, dan ook geen contact meer.

In een wereld waar alles om kinderen lijkt te draaien ga je haast denken dat je een uitzondering bent. Dankzij dit boek weet ik dat dit niet zo is. Het boek is nog beter dan ik had verwacht.

Alsof de auteurs zelf niet eens weten hoe het was om kind te zijn. Het waren vast ook geen engeltjes. Dit boek is een sof om te lezen. Wat mensen die kinderen haten meestal vergeten is dat zo'n kind ouders heeft. Ouders moeten een kind opvoeden, maar als zo'n kind zich niet gedraagt, dan is het altijd 'dat vervelende kind'. Het is niet de schuld van een kind als hij vervelend is, maar de schuld van de ouders. Volwassenen.