Het Bos van de Legenden Een Islasec Detective

Met zijn debuutroman Het Bos Van De Legenden zet de schrijver Kevin de Haan meteen een belofte voor de toekomst neer. Al lezend kreeg ik steeds meer de indruk dat hij weet waar hij het over heeft als hij verschillende onderwerpen behandelt zoals IJsland, hacken, beveiliging, rechercheren en cybercriminaliteit. Ook het beschrijven van de personages met al hun hebbelijkheden en afwijkingen komt goed en geloofwaardig uit de verf. In de loop van het verhaal komen steeds meer personen in beeld die eventueel de dader van de moord kunnen zijn. Toch is de uiteindelijke dader een complete verrassing. Alles bij elkaar een goed leesbaar boek dat je maar moeilijk weg kunt leggen. Ik ben benieuwd naar de volgende Islasec uitgave en hoop dat Kevin daarmee dit boek kan evenaren of zelfs overtreffen. Ik wens hem daarmee veel succes.

Prettig geschreven boek met goed plot, verrassende wendingen en een onverwacht einde. Ik kijk uit naar een vervolg!

Hoewel hij zelf niet in de Achterhoek woont, speelt Het bos van de legenden, het thrillerdebuut van Kevin de Haan, zich wel in deze streek in het oosten van Nederland af. Hij heeft voor dit gebied gekozen vanwege het historische coulisselandschap, de volksvertellingen en de landhuizen die er zijn. Ideaal om daar een moordmysterie te laten plaatsvinden. Daarnaast moest het een luchtig verhaal met een vlotte schrijfstijl zijn. Met het schrijven van dit boek is een wens van hem in vervulling gekomen.

De half-IJslandse Laufey Gísladóttir is eigenaar van Islasec, een beveiligingsbedrijf dat ze samen met haar collega Niels Voss runt. Ze heeft een opdracht van de directeur van een vastgoedbedrijf en tevens voorzitter van zijn eigen investeringsmaatschappij aangenomen om zijn villa te beveiligen in verband met de diefstal van een aantal kostbare horloges. Wanneer ze met haar werk bezig is, wordt Lotte, de au-pair van de familie, in een naburig bos vermoord aangetroffen. Door haar expertise denkt Laufey dat ze de politie van hulp kan zijn. Ze vraagt zich af of er een verband met die diefstal bestaat, maar ook met een serie aanrandingen die plaats hebben gevonden.

Het bos van de legenden, een titel die uit het fantasy-genre lijkt te komen, begint met een proloog die zich in het verleden afspeelt en, omdat het een situatie beschrijft die in werkelijkheid voorgekomen is en helaas ook nog steeds voorkomt, geloofwaardig is geschreven. Ook het ‘echte’ verhaal heeft voldoende realistische momenten, ofschoon er toch ook wel enkele gebeurtenissen zijn die dat juist weer tenietdoen. Deze zijn wat te vergezocht. Ondanks dat De Haan een fictieve streek in de Achterhoek als decor gebruikt, is het niet geheel onherkenbaar. Want deze regio heeft voldoende kastelen en villa’s in ook nog eens een bosrijke omgeving. Ook dat is goed voor het realiteitsgehalte van het verhaal.

De auteur hanteert een toegankelijke schrijfstijl en daardoor is het een gemakkelijk lezend verhaal geworden. Het heeft een lichte spanningsboog, maar nergens wordt het écht spannend. Wel wordt de lezer nieuwsgierig gemaakt naar de afloop en de toedracht van de moord. De Haan zorgt er daarbij wel voor dat diezelfde lezer wel een keer op het verkeerde been wordt gezet. Dat is goed, omdat dat toch voor een vorm van spanning zorgt. De plot is goed opgebouwd en de belangrijkste personages, Laufey en Niels, zijn ruim voldoende uitgewerkt. Dat geeft het verhaal de nodige verdieping mee.

Misschien komt het door de omgeving, maar af en toe doet het verhaal wat Midsummer Murder-achtig aan. Het gemoedelijke, het rustige, ondanks dat er toch een zwaar misdrijf is gepleegd. Ook de ontknoping is niet uniek, deze doet denken aan de stijl van Agatha Christie’s Hercule Poirot. De Haans voorliefde voor volksverhalen en detectiveseries hebben daar ongetwijfeld invloed op gehad. Toch heeft hij er wel voor gewaakt dat het geen kopie van deze series is. Zijn verhaal is een stuk eigentijdser, want de steeds verdergaande digitalisering heeft er aanzienlijke rol in. Het bos van de legenden is het eerste van de Islasec-reeks en daarmee heeft de auteur een verdienstelijk debuut geschreven.

Moderne detective die zich afspeelt in de Achterhoek met een component techniek en digitale beveiliging. Het boek bevat realistische beschrijvingen van hacks zonder in details te verzanden en heeft een goed opgebouwde spanningsboog. Achter elkaar uitgelezen in een weekend, ik kan constateren dat ik weekend heb gehad. Na het lezen van dit boek kan je trek krijgen in schuimbananaantjes en diepvriespizza's (met een paar plakjes aubergine tegen de scheurbuik).

Fijn debuut van deze schrijver, ik keek met spanning uit naar het vervolg.

Het plot kreeg een interessante wending en ik vond het boek nergens saai. De personages intrigeren en ik wil ze graag beter leren kennen. Setting van het boek (fysieke- en informatiebeveiliging) is leuk en net even wat anders.

Eindelijk eens een boek wat zich niet in amsterdam afspeelt, maar in de achterhoek, waar ze niet vies zijn van wat sagen en legenden. Ik zie een tour langs de plekken uit het boek voor me. Zou de brievenbus echt bij de supermarkt staan?

Prima

Wat een fijn boek om te lezen! Zeer vlot geschreven, leuke insteek en interessante personages. Het IJslandse tintje vind ik heel geslaagd, het maakt dat dit boek zich net iets onderscheidt van vele andere. Helaas zit het met de spanning in dit boek niet helemaal (of helemaal niet) snor. Kevin de Haan heeft geluk dat ik niet al te veel belang hecht aan het etiket 'thriller' dat dit boek opgeplakt kreeg (behalve wanneer het gaat om boeken genomineerd voor de Gouden Strop). De IJslandse beveiligingsspecialiste ging zich plots wel erg veel bemoeien met het onderzoek van de politie, maar je ziet wel vaker dat 'buitenstaanders' een politiezaak oplossen, het zij zo. Ontknoping van diefstal en moordzaak zijn goed, maar de manier waarop ze aangebracht worden, had beter gekund. Hoge punten dus voor leesplezier en originaliteit, minder voor het spanningselement.