Het denken, een afwijking / druk Heruitgave

Geschreven bij Het denken, een afwijking

Een confronterend en indringend boek en daarmee een aanrader voor de mens op zoek naar een antwoord op de vraag: wie ben ik. In het boek laat de schrijfster overtuigend en herkenbaar het gezicht van 'Het Denken’ zien, wat ze als een verzamelnaam ziet voor gedachten, gevoelens, emoties, overtuigingen etc. Het denken roept bij mij de metafoor op van een voortwoekerend rupsje nooit genoeg: op jacht naar meer, beter, mooier en vervulling, met als gevolg innerlijke en uiterlijke destructie van de mens in een depressief bestaan.

De schrijfster laat zien hoe zij zelf het denken ontmaskerde en stelt daarbij reflecterende vragen aan de lezer waarbij ze uitnodigt om het bij jezelf te onderzoeken. Ze biedt daarmee de mogelijkheid de weg naar jezelf terug te vinden, en aan de afwijking een einde te maken. De titel van het boek zal voor veel mensen al confronterend genoeg zijn, want is ons denken niet de kroon op, en het toppunt van biologische evolutie? De schrijfster toont onverbloemd het tegenovergestelde aan door vergelijkingen die ze maakt met de natuur zelf, en stelt ze het gedrag van de mens en lezer in vraag.

In een van de hoofdstukken wordt de huidige spirituele wereld onder de aandacht gebracht die niets anders lijkt te zijn dan een verlengstuk van 'het denken' en daarmee een dwaalspoor voor de mens op zoek naar een echt antwoord. Andere onderwerpen die aan bod komen zijn onder meer: relaties en liefde, seksualiteit, ziekte en gezondheid, traditionele religies, carrière, welvaart en beschaving.

Zelf heb ik dit 'denken’ inmiddels in verrassende en pijnlijke vormen tegen mogen komen, waarbij ik voor de keuze stond een destructief en stressvol leven voort te zetten, of stappen te zetten naar een andere manier van leven, dichter bij en als mijzelf. Ik heb onbewuste overtuigingen leren zien die de drijfveren zijn naar het 'meer is beter’.

Een confronterend en indringend boek en daarmee een aanrader voor de mens op zoek naar een antwoord op de vraag: wie ben ik. In het boek laat de schrijfster overtuigend en herkenbaar het gezicht van 'Het Denken’ zien, wat ze als een verzamelnaam ziet voor gedachten, gevoelens, emoties, overtuigingen etc. Het denken roept bij mij de metafoor op van een voortwoekerend rupsje nooit genoeg: op jacht naar meer, beter, mooier en vervulling, met als gevolg innerlijke en uiterlijke destructie van de mens in een depressief bestaan.

De schrijfster laat zien hoe zij zelf het denken ontmaskerde en stelt daarbij reflecterende vragen aan de lezer waarbij ze uitnodigt om het bij jezelf te onderzoeken. Ze biedt daarmee de mogelijkheid de weg naar jezelf terug te vinden, en aan de afwijking een einde te maken. De titel van het boek zal voor veel mensen al confronterend genoeg zijn, want is ons denken niet de kroon op, en het toppunt van biologische evolutie? De schrijfster toont onverbloemd het tegenovergestelde aan door vergelijkingen die ze maakt met de natuur zelf, en stelt ze het gedrag van de mens en lezer in vraag.

In een van de hoofdstukken wordt de huidige spirituele wereld onder de aandacht gebracht die niets anders lijkt te zijn dan een verlengstuk van 'het denken' en daarmee een dwaalspoor voor de mens op zoek naar een echt antwoord. Andere onderwerpen die aan bod komen zijn onder meer: relaties en liefde, seksualiteit, ziekte en gezondheid, traditionele religies, carrière, welvaart en beschaving.

Zelf heb ik dit 'denken’ inmiddels in verrassende en pijnlijke vormen tegen mogen komen, waarbij ik voor de keuze stond een destructief en stressvol leven voort te zetten, of stappen te zetten naar een andere manier van leven, dichter bij en als mijzelf. Ik heb onbewuste overtuigingen leren zien die de drijfveren zijn naar het 'meer is beter’.

Dit boek staat bovenaan mijn zeer kleine lijst met aanbevelingen. Een geweldige tool die je uitstekend op weg helpt naar zelfrealisatie. Wie ben ik werkelijk, wie of wat is de bron van jouw bestaan, jouw werkelijke zijn...

Is het, in spirituele kringen, niet het ego dat er van langs krijgt dan nu het Denken. Dat gedachten over een situatie lijden veroorzaken en niet de, in feite neutrale, omstandigheid zelf heeft bijvoorbeeld Byron Katie al zo mooi aangetoond met haar The Work.

Het Denken heeft zich, volgens de schrijfster, ontwikkeld tot een afwijking waarmee de denkende mens zichzelf buiten de eigenlijke natuur heeft geplaatst met alle, vanuit het oogpunt van hetzelfde denken overigens, verwerpelijke excessen tot gevolg. Dat deze excessen verschrikkelijke uitingen kent is vanuit de weldenkende mens absoluut een feit. Hebzucht, afgunst, fundamentalisme en machtswellust (om er maar een paar te noemen) zijn uit het denken voortkomende reacties die in de dierenwereld niet worden aangetroffen. Maar dat maakt het Denken nog niet tot afwijking. Waarom? Omdat ook dit denken een door de natuur voortgebracht verschijnsel is. Waar zou het anders vandaan moeten komen? Er is soms de neiging onszelf buiten de natuur te plaatsen als ware wij hieraan ontgroeit. Maar in feite is er geen enkel verschil tussen een termietenheuvel en een kerncentrale. Beide zijn namelijk creaties van Het Leven.

De schrijfster stelt dat wij onszelf met ons gedenk buiten de natuurlijke gang van zaken hebben geplaatst maar door het Denken als afwijking te kwalificeren doet zij dit onbewust zelf.

Goed boek maar met een klein foutje.

Geschreven bij Het denken, een afwijking

Is het, in spirituele kringen, niet het ego dat er van langs krijgt dan nu het Denken. Dat gedachten over een situatie lijden veroorzaken en niet de, in feite neutrale, omstandigheid zelf heeft bijvoorbeeld Byron Katie al zo mooi aangetoond met haar The Work.

Het Denken heeft zich, volgens de schrijfster, ontwikkeld tot een afwijking waarmee de denkende mens zichzelf buiten de eigenlijke natuur heeft geplaatst met alle, vanuit het oogpunt van hetzelfde denken overigens, verwerpelijke excessen tot gevolg. Dat deze excessen verschrikkelijke uitingen kent is vanuit de weldenkende mens absoluut een feit. Hebzucht, afgunst, fundamentalisme en machtswellust (om er maar een paar te noemen) zijn uit het denken voortkomende reacties die in de dierenwereld niet worden aangetroffen. Maar dat maakt het Denken nog niet tot afwijking. Waarom? Omdat ook dit denken een door de natuur voortgebracht verschijnsel is. Waar zou het anders vandaan moeten komen? Er is soms de neiging onszelf buiten de natuur te plaatsen als ware wij hieraan ontgroeit. Maar in feite is er geen enkel verschil tussen een termietenheuvel en een kerncentrale. Beide zijn namelijk creaties van Het Leven.

De schrijfster stelt dat wij onszelf met ons gedenk buiten de natuurlijke gang van zaken hebben geplaatst maar door het Denken als afwijking te kwalificeren doet zij dit onbewust zelf.

Goed boek maar met een klein foutje.