Het hele leven Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. De Schepping/Het Paradijs/De Hemel

Geschreven bij Het hele leven

Het hele leven. Door Bart Moeyaert. Met illustraties van Peter Van den Ende.

Na De schepping, Het paradijs en De hemel is er nu uiteindelijk Het hele leven. Lees dit boek als je wil verdwalen, in het alles en het niets. Als je op zoek bent naar vragen zonder antwoorden en wijsheid die amper in woorden past. Schoonheid die door letters en vlekken naar buiten barst.

Bart neemt je mee zoals alleen hij dat kan. Rustig, bedachtzaam, intens, geconcentreerd. Boordevol emotie, rede en muzikaliteit. Weemoedigheid.

De tekeningen van Van den Ende raken me hier meer dan in Zwerveling. Het ganse boek lang is er een ritme in woord en beeld dat een klank creëert die doorheen je hoofd, hart en ziel beweegt.

Laat je meeslepen, wiegen, fladderen en met grote ogen, enigszins vochtig, de tijd verliezen.

Vergeet vooral niet de hond met de parkiet op zijn kop te groeten. (Mooie boeken lees je met de cover er af.)

Geschreven bij Het hele leven

Het boek wel twee keer lezen, dan wordt het mooier, dat is wat ik er goed aan vind.

Geschreven bij Het hele leven

Het hele leven bevat de drie verhalen De schepping, Het paradijs en De hemel. Bart Moeyaert schreef ze op verzoek van het Nederlands Blazers Ensemble bij het oratorium van Franz Joseph Haydn.
♥
‘In het begin was er niets ….
‘Er was niets, en God en ik. En een stoeltje om op te zitten, want er is heel lang niets geweest.’
♥
De stijl van Bart Moeyaert is poëtisch en suggestief. Je ziet het voor je ogen gebeuren en niemand kan zo mooi stiltes tussen de regels laten vallen als Moeyaert. Het biedt de lezer de mogelijkheid om het verhaal zelf in te kleuren, maar ook om het geheel nog eens te overzien. Alvorens gooit hij de grote levensvragen, als geboorte, leven en dood op als een balletje. Alsof het 'niets' is.
♥
Toch is dit herschreven scheppingsverhaal een bijzonderheid. De ik-persoon was erbij. Die beginperiode van het paradijs. Bij het ontstaan, maar wat is het paradijs? En is dat paradijs wel zo mooi als het is voorgesteld?
♥
‘Met een beetje goede wil zie je hoe het wordt’ zei God op een keer, en hij wees met zijn twee handen tegelijk om zich heen, en prikte hier en daar in het niets, alsof hij de dingen die er nog niet bestonden al aanraakte voor ze er waren. Hij noemde de dingen bij naam, maar als je van alle dingen alleen het niets en een stoeltje bij naam kende, dan wist je niet waarover hij het had.’’
♥
De drie verhalen zijn oorspronkelijk apart van elkaar geschreven, maar in dit drieluik vormen ze een eenheid. Het is geweldig om te lezen hoe mooi de taal, het verhaal, beeld en de vertelwijze in elkaar overvloeien. Het zijn verhalen die diep onder je huid kruipen, om zich daarna in je hart te nestelen.
♥
Moeyaert laat de ik-persoon de woorden overdenken. Het 'iets' en 'niets', 'veel' en 'weinig' en 'straks' dat nog niet bestaat. Maar 'alles was goed', zegt God, 'Alles was goed '. Al was er nog niets.’
♥
Naarmate de tijd vordert en alle leegte vervuld raakt, dringt zich een existentiële vraag op naar het waarom? Zoals we weten heeft God overal een antwoord op.
♥
‘Bijna zei ik hem dat hij niet zo hoog van de toren hoefde te blazen’, maar daartoe kreeg ik niet de kans. Er is niet veel nodig om het niets in het iets te veranderen. In Gods geval was een zucht van tevredenheid genoeg, de opschepper.
♥
Toch is de ik-figuur niet gelukkig. Hij is op zoek naar zijn plaats in de wereld en naar zichzelf. Wat heb je aan sterren, de grond, de wind als je je alleen voelt? Hij voelt zich - op dat stoeltje - onvoorstelbaar eenzaam. Gods woorden zeggen hem niets, want taal zonder context heeft geen betekenis.
♥
Dus schiep god de vrouw. In het begin waren ze twee handen op een buik, maar het paradijs neemt steeds meer de vorm van het aardse aan. Compleet met aardse problemen en gedachten. Toen gingen de breekbare beestjes het eerst kapot. Eenzaamheid steekt opnieuw de kop op. De twee ploeteren door, de verschillen worden steeds groter.

En waar is God om hen de weg te wijzen?
♥
Bart Moeyaert heeft al vijftig titels geschreven, maar nog steeds word ik blij van zijn boeken. Of het nu gaat over twee ganzen, het hele leven, of de dood, in eenvoudige, maar treffende bewoording, schrijft hij over menselijkheid en kwetsbaarheden. En altijd is er die knipoog, simpel maar doeltreffend om jezelf en de wereld te relativeren.

♥
Het fascinerende omslagbeeld is van Peter Van Den Ende. De sfeer die van de zwart-wit illustraties uitgaat, vult schijnbaar moeiteloos de tekst van Moeyaert aan. De pentekeningen nodigen uit om terug te bladeren, en het hele verhaal nog eens opnieuw te bekijken.

Geschreven bij Het hele leven

Een dun boek met dikke woorden. Een groots werk.
De schrijver laat je bij bijna elke zin even stilstaan.