Het huis op de klif

Dit boek is niet een typische feelgood roman. Ondanks dat de cover dat misschien doet vermoeden, bevat dit boek veel meer dan alleen een fijne romance. Het bevat prachtige beschrijvingen van de Ierse landschappen en van de bewoners van Finafarran. De schrijver neemt je mee in het verhaal van Hanna Casey, een bibliothecaresse, die in eerste instantie niks moet hebben van de kleine community en het geroddel van zijn bewoners. Het enige wat ze wil, is weg uit de bungalow van haar moeder, een plekje voor zichzelf. Maar wanneer ze eindelijk besluit een huis te bouwen, dreigt ze haar baan te verliezen en moet ze actie ondernemen. Zo worden zij en de bibliotheek het bruisende centrum van Finfarran. De bewoners van Finfarran stelen langzaam maar zeker haar hart, en ook de mijne. Met een grote glimlach op mijn gezicht heb ik dit boek uitgelezen. De karakters waren mooi uitgediept en het voelde alsof ik zelf in die lokkende zeewind van Finfarran naar de zee stond te kijken. Laat je verrassen door de heerlijke schrijfstijl van Felicity Hayes-McCoy! Ik heb er in ieder geval enorm van genoten.

Bij het zien van de mooie cover van Het huis op de klif van Felicity Hayes-McCoy verwacht je een heerlijke zomerse feelgood roman te gaan lezen. Een boek dat je doet terug verlangen naar de heerlijke warme zomer.

Het huis op de klif van Felicity Hayes-McCoy leest vlot weg, heeft diverse verrassende wendingen die je niet ziet aankomen en eindigt met een open eind waardoor je nieuwsgierig word naar het volgende deel.

Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in het verhaal van een vrouw die samen met haar dochter na haar scheiding weer bij haar moeder is gaan wonen in haar geboortedorp. Je voelt de onderlinge onenigheden, de ergernissen over elkaar, maar je merkt ook dat ze diep in elkaars hart ook weer niet zonder elkaar kunnen, dat ze echt van elkaar houden. Zo te verder je komt in dit boek, zo te meer je komt te weten over Hanna, Mary, Jazz en de bewoners van Finfarran en de dorpen daar omheen. Het blijkt dat een ieder zo zijn eigen problemen heeft, hun eigen levensverhaal heeft dat niet altijd over rozen is gegaan. Sommigen blijken heel erg mee te vallen als je ze leert kennen, terwijl anderen toch niet zo aardig zijn als dat ze zich eerst voordoen. Je ziet bepaalde mensen als Hanna, Brian en Connor groeien, ze worden volwassener, begripvoller mede dankzij elkaar en de dorpsbewoners. Je hoopt dat de bibliotheek open mag blijven, dat Hanna haar huisje krijgt zoals zij het wil, dat ze haar leven kan gaan leiden zoals zij dat graag wil en dat ze haar baan kan behouden. Ook hoop je dat de andere bewoners hun dingen kunnen blijven doen die ze willen doen.

Het boek laat zien wat het met bewoners van een plaats kan doen als ze een gemeenschappelijk doel hebben om voor te vechten. Het boek laat ook zien wat het met mensen kan doen als ze ineens afhankelijk worden van anderen, wat het met mensen kan doen als hun partner komt te overlijden en hoe moeilijk het soms kan zijn om voor je kind de schijn op te houden dat zijn ouders het goed met elkaar kunnen vinden.

Na het lezen van dit boek wil je naar Finfarran om het dorp met eigen ogen te aanschouwen. Om te genieten van de rust, het dorpsleven en de natuur. Je wilt ook naar de bibliotheek om het gebouw te bekijken.

Kortom Het huis op de klif van Felicity Heyes-McCoy is een heerlijke feelgood roman over een vrouw die gescheiden is en weer een nieuw hoofdstuk in haar leven wil toevoegen waarin zij zelf bepaalt hoe ze haar leven leidt zonder afhankelijk te zijn van anderen.

Dit is een heerlijk boek voor als je het even hebt gehad met bloederige thrillers en andere zware kost.

Wordt pas ‘spannend’, interessant ver over de helft vh boek, veel tekst kun je moeiteloos overslaan, oninteressante (geen kleurrijke) personages, heb me door het boek heen geploeterd.