Het laatste testament Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Han Peeters heeft met Het laatste testament een lijvig epos geschreven, waarin de eerste drie delen van de serie De Laatste Profeet zijn samengevoegd. En hiermee is het verhaal nog lang niet af, want Peeters heeft nog negen delen voor ons in petto.

In deze eerste drie delen maken we kennis met Emile van Straten, die nadat hij contact heeft gemaakt met buitenaards leven via de god Kronos, als een ware Messias wereldwijd de niet-religieuze leer van het Osisme introduceert via het OgenOOtschap. Het Osisme zorgt er met simpele oplossingen voor dat honger, armoe, geweld en ongelijkheid voor altijd tot het verleden behoren. Ondanks dat de wereldbevolking de leer omarmt probeert het kwaad alsnog te zegevieren. Het is aan Emile en zijn OgenOOtschap om dat een halt toe te roepen. Han Peeters schetst hiermee een wereldbeeld dat tot de verbeelding spreekt. Het Osisme en de inmenging van de goden is de basis voor alle drie de boeken. Het eerste deel draait vooral om Emile en zijn vriendin Jenny. In het tweede deel neemt hun zoon OrlandO het stokje over en in het derde deel volgen we de kolonisten op de planeet Gliese, die daar het Osisme ten uitvoer brengen. Ook in het tweede en derde deel laat het kwaad van zich spreken, met zeker in het begin van het tweede deel een paar gruwelijke passages.

Het verhaal is niet aan een specifiek genre te koppelen, omdat het van alles wat heeft: SF, fantasy, spanning, mystiek en liefde. De opbouw van het verhaal is wisselend. Sommige delen worden vol vaart verteld, terwijl op andere momenten uitgebreid wordt stilgestaan bij technische theorieën en toelichtingen, waardoor je het gevoel hebt dat je midden in een college bent beland. Het gaf mij het gevoel dat de auteur een platform zocht om zijn ideeën over een nieuw wereldbeeld, het Osisme, te verkondigen en de personages louter een bijproduct waren om dat te vertellen. Hierdoor bleven voor mij de personages vlak en onvoldoende uitgewerkt en kwamen ze niet echt tot leven. Ook het einde van elk deel, waarin Han Peeters toewerkt naar een spannende apotheose waarin hij me wel het verhaal introk, wordt in een paar regels tot een goed einde gebracht door Goddelijke interventie. Dit zorgt ervoor dat je lichtelijk verbouwereerd achterblijft.

Ondanks dat het verhaal interessant en vermakelijk is door de combinatie van al die verschillende genres, bleef ik moeite houden met de schrijfstijl. De soms staccato zinnen en grote lappen theoretische teksten spraken me minder aan. Dat neemt niet weg dat het verhaal me intrigeert en ik wil weten hoe het verhaal verder gaat. Vooral het derde deel, dat zich afspeelt op de planeet Gliese, vraagt om een vervolg. Dus hoewel ik niet heel erg positief ben, ben ik vast van plan de resterende negen delen die Han Peeters nog moet schrijven, te gaan lezen. Vooralsnog blijf ik voor mijn waardering helaas op 2** steken.

Han Peeters (1959) is een Nederlandse auteur die pas op latere leeftijd begon te schrijven, maar ondertussen een heel aantal boeken op zijn naam heeft staan. Een deel ervan is een mix van verschillende genres, waarbij ook sciencefiction niet geschuwd wordt. ‘Het laatste testament’ is de verzameling van drie eerder verschenen boeken: ‘De laatste profeet’, ‘De laatste profeet en de giganten’ en ‘De laatste profeet op Gliese’. Meer boeken zijn op komst.

We maken kennis met Emile van Straten, een van de hoofdrolspelers in dit verhaal. Terwijl hij samen met zijn vrouw de wereld rondzeilt, wordt hij door Unesco opgeroepen voor een bijzondere missie. Het is het begin van een aantal verrassende ontdekkingen. Emile wordt uiteindelijk de man achter het Osisme, een beweging die wil afrekenen met de domheid en de hebzucht van de mens. Steeds opnieuw gaan beschavingen ten onder omdat men niet bereid is een stapje opzij te zetten en samen te werken. Emiles wens is een nieuwe wereldorde waarin iedereen gehoord wordt en niemand nog arm of ziek is.

Elk van de drie boeken in deze verhalenbundel krijgt andere klemtonen: nieuwe dragende personages, nieuwe locaties, enzovoort. De rol van de Griekse goden die in het begin geïntroduceerd worden, wordt kleiner met de tijd, maar met name ene Kronos is bepalend voor het verhaal. Soms lijk je een avonturenroman te lezen, dan weer is het pure sciencefiction en ben je omringd door aliens en ruimteschepen. Meer dan eens stuit men op onverwachte problemen, die aanleiding geven tot bizarre situaties. De oplossing komt uiteindelijk bijna altijd uit de lucht gevallen, meteen een van de minpunten van het boek.

In ‘De laatste profeet’ is geen spoor van de opdeling in drie boeken te vinden. De hoofdstukken, die talrijk en kort zijn, worden doorgenummerd. Dat is een vreemde keuze, aangezien elk boek een afgerond geheel vormt en elk nieuw boek met een samenvatting van het voorgaande begint. Het opnemen van de verschillende boektitels had voor wat rust in dit bijna 1000 bladzijden tellende boek kunnen zorgen.

Han Peeters heeft een vlotte pen, dat is het minste wat gezegd kan worden. Systematisch worden echter dezelfde taalfouten gemaakt, en dat werkt op een bepaald moment storend. Gelukkig zijn er de sprekende personages: de best dominante Emile, zijn zakelijke vriend Jonathan en redder van de wereld OrlandO, om er een paar te noemen. Geen van alle zijn ze inwisselbaar, allemaal hebben ze hun eigen karaktertrekken en komen ze goed uit de verf.

De research die Peeters voor dit boek gedaan heeft, is indrukwekkend. Informatie willen meegeven is bewonderenswaardig, maar overdrijven is nooit goed. Zo lijk je soms een wel heel lange geschiedenisles te volgen, en dat gaat ten koste van het verhaal zelf. Het evenwicht is soms zoek. Jammer, want de insteek van het verhaal, de schrijfstijl en de personages zijn ijzersterk. Minder abrupte eindes en duidelijk ingekorte wetenschappelijke en historische informatie zouden van ‘Het laatste testament’ een nog sterker boek maken.