Het licht van die dagen

Robert Landauer, een Duitse arts die in Berlijn woont ontmoet bij toeval Fouad Tamimi.
Robert en Fouad hebben elkaar eerder ontmoet tijdens de oorlog in 1982 aan de Israëlisch – Libanese grens.
Tijdens een raketaanval redt Fouad Tamini.
Robert werkte toen in een kibboets in Israël, Fouad Tamimi in Libanon.
Het is 2015 als de twee mannen elkaar in Berlijn ontmoeten; Fouad vraagt Robert om een speciale gunst.
Fouad is vele jaren geleden gevlucht vanuit Libanon naar Duitsland, echter zonder zijn geliefde Sahira die achtergebleven is in Libanon.
Nu vraagt Fouad Robert om een gunst, zou hij de vrouw op willen sporen?
Robert denkt hierover na en vindt dat hij aan de vraag moet voldoen, het is immers een vraag van degene die zijn leven gered heeft ……..
Een lange, moeilijke tocht volgt waarbij hij geholpen wordt door een Nederlandse journalist.

Het boek is geschreven in een pakkende, bondige schrijfstijl die je letterlijk meesleept in de gebeurtenissen en je een inkijk geeft in het militaire conflict in deze regio.

Met veel plezier heb ik dit boek gelezen, het stemt je tot nadenken.

Wat dit boek zo goed maakt is dat het zo menselijk is. Door de beschrijvingen die gedaan zijn met veel kennis en de beeldende schrijfstijl krijgt het verhaal emotie, kleur en diepere betekenis. Het geeft de lezer een goed beeld van het leven in het Midden-Oosten. De onderlinge verdeeldheid tussen bevolkingsgroepen en de opgelegde regels door hogerhand geven een goede indruk van de complexiteit van het dagelijkse leven.
De personages komen tot leven, zijn goed gekarakteriseerd en passend in het verhaal. Het is een roman met de nodige spanning. Ook weet de schrijver in korte bewoording de geschiedenis van de Libanese oorlog uit te leggen. Dit maakt dat het ook begrijpelijk is voor wie niet met dit gegeven bekend is. De pijn en de consequenties die dit, tot in hedendagen, met zich meebrengt worden op een intrigerende manier vertelt. Het is een pageturner waarvan je naar het einde toe hoopt dat hij twee maal zo dik was, omdat je zo met het verhaal meeleeft. Je doet het boek met een zeer voldaan gevoel dicht waarna het nog een tijdje in gedachten met je meereist.

Een aanrader! Dit boek leest vlot weg, als een spannende detective. Hierdoor werd ik meteen in het verhaal getrokken en bleef nieuwsgierig naar wat de hoofdpersoon nog zou gaan beleven. Ik heb het in twee dagen uitgelezen. Ondanks de vaart waarmee het boek geschreven is, heeft het zeker ook diepgang. Met als grote thema's: (verloren) liefde, leven, dood en de gevolgen van de keuze's die je maakt in het verleden op het heden en hoezeer je daar zelf door kunt veranderen.

Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Waar ik dacht dat dit misschien een lastig gegeven zou zijn, wordt er door de schrijver voldoende informatie gegeven over de achtergrond van het conflict. Dit is heel natuurlijk in het verhaal verweven en wordt duidelijk gemaakt door wat de personages allemaal meegemaakt hebben of meemaken. Het is een verhaal waarbij je zelf moet opletten en ook aan het denken wordt gezet. Toch is het boek op geen enkel moment zwaar op de hand. Dit komt vanwege de spannende verhaallijn.

De grote lijn van het boek is toch de fysieke en psychische zoektocht van de hoofdpersoon. Op verzoek van iemand anders gaat hij op zoek naar een vrouw. De hoofdpersoon neemt je mee naar het verleden via het heden. Langzaam maar zeker kom je erachter waarom deze zoektocht voor hem zeker zo belangrijk is als voor zijn 'opdrachtgever'. Onderweg krijgt hij steeds meer inzicht in zijn 'opdrachtgever' maar ook in zichzelf. Hij komt er ook achter hoezeer zijn beeld destijds gekleurd was. Met de kennis van nu komt hij tot andere inzichten. En komt hij erachter wat werkelijk belangrijk is in zijn leven.

De Duitse schrijver Stephan Abarbanell heeft met “Het licht van die dagen” een levendig en spannend verhaal geschreven.
De hoofdpersoon is Robert Landauer die in Berlijn woont. Bij toeval kruist Fouad Tamimi zijn pad die hem om een gunst vraagt. Landauer en Tamimi hebben elkaar eerder ontmoet, lang geleden in 1982 tijdens militaire conflicten op de Israëlisch-Libanese grens. Tamimi woonde toen in Libanon, Landauer werkte als jonge arts in een kibboets in Israël.
In 2015 wonen beide mannen in Berlijn en vraagt Tamimi of Landauer voor hem op zoek wil gaan naar een verloren liefde tijdens deze Israëlisch-Libanese oorlog.
Landauer bezoekt Libanon en Israël op zoek naar antwoorden die hem dichter bij de verloren liefde van Tamimi zullen brengen. Hij wordt hierbij geholpen door een Nederlandse journalist, maar ook meerdere keren flink tegengewerkt. Waarom Landauer wordt tegengewerkt wordt pas duidelijk als het verhaal vordert. Er wordt steeds iets meer onthuld van het werkelijke verhaal waardoor het lijkt of je de zoektocht met Landauer meemaakt. Terwijl Landauer in de liefdesgeschiedenis van Tamimi duikt, komen ook zijn eigen herinneringen aan zijn tijd als arts in de kibboets steeds meer boven.

Dankzij de herinneringen van Landauer en Tamimi naar de periode rond 1982 in Libanon en Israël heeft Abarbanell op een integere manier de beide gezichtspunten van de militaire conflicten proberen duidelijk te maken. Dat de gevolgen van deze Israëlisch-Libanese oorlog nog altijd zijn sporen nalaat in zowel herinneringen als politiek is goed beschreven.
Abarbanell schrijft heel beeldend, zowel personen als landschap worden gedetailleerd neergezet. Ik kon mij op die manier goed een voorstelling maken van de straten of het landschap waar Landauer liep. Ondanks dat Libanon niet direct een vakantieland is, heeft het land, net als Israël, dankzij dit verhaal mijn nieuwsgierigheid wel verder vergroot.
Ik heb dit boek met veel plezier gelezen.

Wie vandaag de dag over het Plein van de Martelaren in hartje Beiroet loopt, zal zich moeilijk kunnen voorstellen dat het dezelfde plek is als waar de coverfoto van 'Het licht van die dagen' vijftig jaar geleden is genomen. De mondaine uitstraling en de sierlijke palmbomen hebben door de Libanese burgeroorlog plaats moeten maken voor een stenige vlakte waar oorlogslittekens nog duidelijk zichtbaar zijn. Maar ook in de mensen is de oorlog nog altijd aanwezig, zelfs als ze inmiddels duizenden kilometers verderop in het veilige Berlijn wonen.

Dat geldt ook voor Fouad Tamimi. Hij heeft Libanon weten te ontvluchten in de roerige jaren '80, maar zonder zijn geliefde Sahira. De Duitse arts Robert Landauer, met wie hij ook een verleden deelt, wordt ingeschakeld om op zoek te gaan naar deze verloren liefde. Al snel neemt het verhaal Hercule Poirot achtige proporties aan wanneer zowel aan Libanese als aan Israëlische zijde diverse mensen rookgordijnen opwerpen. Niemand lijkt blij te zijn met Landauer's gewroet in het verleden, maar wat hebben zij te verbergen?! Door de bondige, pakkende schrijfstijl wordt de spanning al snel opgevoerd en blijf je doorlezen. Plaatsen als Berlijn, Beiroet, Tel Aviv en Parijs worden beeldend beschreven, alsof je zelf met Landauer mee op avontuur gaat. Daarnaast laat 'Het licht van die dagen' inzien dat ieder mens in zijn leven momenten heeft waarop hij iets goeds kan doen: een nobele daad verrichten die het lot van vele anderen beïnvloedt. Dat zal ook blijken tijdens de aangrijpende ontknoping van dit verhaal.

Wat een geweldig mooi boek is dit, echt een aanrader.
Het gaat over het leven in het Midden-Oosten in 1982 en wat er vele jaren
later gebeurd.
Bij een raketaanval wordt Robert Landauer door een vreemdeling gered.
Het is vele jaren later dat ze elkaar in Berlijn weer ontmoeten.
De redder van Robert vraagt hem om een gunst.
Hij vraagt Robert of hij terug wil gaan naar het Midden-Oosten om daar
een vrouw op te sporen.
Robert vind dat hij deze reis moet gaan maken want dat is hij zijn redder
verschuldigd.
Het wordt een lange en ingewikkelde zoektocht.

Ik ging helemaal op in het verhaal zodat ik steeds verder wilde lezen.
Het verhaal gaat over ellende, liefde en verdriet. Maar er wordt ook goed
weergegeven wat het verleden met mensen doet als ze ouder worden.

Stephan Abarbanell – Het licht van die dagen
In deze roman geeft Stephan Abarbanell op een boeiende wijze de ervaringen die Robert Landauer in het begin van de 80er jaren en in 2015 in o.a. Syrië, Israël en Libanon heeft opgedaan weer. Evenals in de eerste roman van Stephan ”Morgenland“ het geval is wordt de nodige achtergrondinformatie gegeven. De lezer krijgt daarbij feiten te horen die redelijkerwijs niet uit de gebruikelijke nieuwsbronnen kunnen worden gehaald. Een voorbeeld hiervan zijn in Libanon de belangentegenstellingen tussen de bevolkingsgroepen. Zoals sjiieten, soennieten en christelijke falangisten en strijdende partijen zoals de PLO. Tijdelijke samenwerking tussen groepen die elkaar anders bestrijden, behoort tot de mogelijkheden.
Aanleiding voor het hernieuwde bezoek aan het Nabije Oosten is het verzoek dat Stephan ontvangt van Fouad Tamimi, die hem in 1982 nabij de Israëlische – Libanese grens heeft gered bij een plotselinge militaire operatie. Zowel Robert als Fouad wonen – zonder dat van elkaar te weten – in Berlijn. Tijdens een van de militaire operaties van Israël is Fouad een vriendin kwijtgeraakt en hij wil graag weten of zij nog in leven is. Om niet door hem aangegeven redenen laat Fouad weten dat hij zelf niet naar Libanon kan gaan. Fouad vraagt vervolgens aan Robert om namens hem op zoektocht te gaan.
Na rijp beraad vertrekt Robert alsnog en raakt hij verwikkeld in de moeizame belangentegenstellingen. Uiterst voorzichtig gaat Robert te werk en krijgt hij geleidelijk wat duidelijkheid in de zaak. Op een gegeven moment merkt Robert dat hij door een of meer personen wordt tegengewerkt waarbij chantage niet wordt vermeden. De vraag is wie er achter deze tegenwerking zit en welk belang deze heeft om het werk van Robert te dwarsbomen.
Ik heb de boeiende en goed gedocumenteerde roman met veel genoegen gelezen waarbij het vaak moeilijk was om tussentijds het lezen te onderbreken.