Het onvoltooide leven van Thomas

Het onvoltooide leven van Thomas-René Willemsen.
De auteur studeerde economische geschiedenis en was daarna 25 jaar werkzaam in de financiële sector, daarnaast interesseerde R. Willemsen zich voor filosofie.
Deze schijnbaar minder verwante interesses resulteerden in zijn eerste roman, die handelt over schuld en boete.
In de 160 pagina's tellende roman ontwikkelt zich tussen Henri en Thomas, die elkaar leren kennen tijdens een seminar voor bankiers in Cannes, een diepe vriendschap. In eerste instantie kan het feit dat beide mannen werkzaam zijn in de financiële wereld zorgen voor een zeker vooroordeel. Dit verdwijnt vrijwel direct door de onderwerpen die worden aangesneden. Het zijn levensvragen.

Henri, de ik-persoon, besluit na een aantal confrontaties op jonge leeftijd zijn eigen pad te zoeken, los van kerk, geloof en familie. Aanvankelijk voelde het alleen verder gaan op zelfgekozen paden als zeer eenzaam, maar de filosofie gaf richting. In het bijzonder de leer van Spinoza, elke verklaring moet gebaseerd zijn op de rede.
Thomas, de gelovige, kampt met een enorm schuldgevoel door traumatische gebeurtenissen uit het verleden.
Heel voorzichtig worden de filosofische overtuigingen gezet tegenover het verstikkende schuldgevoel, dit botst een aantal keren, Thomas wil zijn geloof niet zomaar opgeven.
Incidenteel verwijst de woordkeuze naar de achtergrond van de auteur, zoals 'om niet' (juridisch) en 'virerend' (ambtelijk).
Ook wordt verwezen naar literatuur zoals: het was geen 'man zonder eigenschappen' en Schuld en Boete. Dit geeft het boek een extra dimensie, nodigt uit tot opzoeken en verdiepen. Hetzelfde geldt voor de passages over kunst. Het werk van Anselm Kiefer geeft Thomas een prachtige kans inzicht te verkrijgen hoe kunst verbonden is met levensvraagstukken, bijvoorbeeld hoe na destructie een nieuw begin kan en mag ontstaan.
Thema's zijn, behalve schuld en boete, ook natuur en religie.
Natuur komt veelvuldig terug, Spinoza is natuurfilosoof en tijdens de wandelingen speelt de natuur een wezenlijke rol, het draagt bij tot bezinning.
Het laatste deel van het boek stemt tot nadenken, hier komen een aantal dilemma's aan bod en moet ook Henri toegeven dat redelijkheid , de rede, wenselijk is, maar niet altijd toe te passen.
Dit is een boek dat door de verschillende thema's kan confronteren, maar vooral stemt tot reflectie, het boek krijgt van mij 4 van 5 sterren.

Bij het zien van Baruch Spinoza op de cover, kan je alleen nog maar verwachten dat het een filosofisch boek zal zijn. Ergens is het jammer dat er niet voor een afbeelding van Thomas, ook al is die fictief, is gekozen, maar het is anderzijds ook wel begrijpelijk. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt weten wat ermee bedoelt wordt, waarom het leven van Thomas onvoltooid is. Het verhaal stelt in dat opzicht je geduld op de proef, want pas op het eind begrijp je waarom er voor die titel is gekozen, wat ermee bedoelt wordt.
Het is een schitterend verhaal van een vriendschap van twee mannen die al wandelend met elkaar praten over voornamelijk het geloof, maar ook over wat hen verder bezig houdt. Je leert ze tegelijkertijd beter kennen. Je krijgt te doen met Thomas, die zijn leven lang loopt met diverse lasten. Eenmaal in begonnen, kan je het boek niet meer wegleggen.
Op een vlotte, beeldende manier wordt het verhaal door één persoon verteld, Henri. Die veteld hoe de vriendschap is onstaan en hoe het verder is gegaan. Waar ze het samen over hebben tijdens de wandelingen. Ze laten je anders kijken naar het geloof, dat van de kant van zowel Henri als van Thomas uit wordt bekeken. Niet alleen het geloof, maar ook laten ze je anders kijken naar beide Wereldoorlogen en de huidige tijd vanuit hun ogen. Ze laten je er over nadenken. Tevens krijg je bij bepaalde plaatsen waar ze wandelen een stukje geschiedenis van die plaats en een uitgebreide omschrijving van de omgeving waar ze wandelen. Je wordt er nieuwsgierig naar en wilt daar ook eens gaan wandelen.
Langzaamaan wordt je naar het verrassende plot geleid. Een plot van een persoon was niet zo'n verrassing, maar van een ander persoon wel.
Het verhaal kent diverse thema's zoals onder andere het omgaan met verlies van een dierbare, omgaan met een verbroken relatie en omgaan met een streng geloof.
Wat heel mooi is, is dat boven elk hoofdstuk een bloemetje is getekend waardoor het iets speels heeft.
Kortom het is echt een boek voor een ieder die van diepgang in een verhaal houden.

Het onvoltooide leven van Thomas is een aangrijpende roman die mede door de prettige, rustige schrijfstijl uitnodigt tot verder lezen. De hoofdrolspelers bespreken tijdens wandelingen vraagstukken waar ieder van ons zich wel eens mee bezig houdt.

Op de cover staat heel toepasselijk een afbeelding van Baruch Spinoza, Nederlands filosoof, wiskundige en o.a. politiek denker uit de zeventiende eeuw. Toepasselijk, omdat zijn filosofie vaak aangehaald wordt in de gesprekken tussen deze vrienden.
In zijn (Spinoza) filosofie speelde theologie geen rol. Hij stelde dat God en natuur hetzelfde zijn en dat inzicht in de natuur de kennis van het goddelijke verhoogt.

Deze roman maakt bovendien duidelijk dat waar en hoe men werkzaam is niet hoeft te betekenen dat men dezelfde gedachtegang heeft als de collega's; deze kan zelfs helemaal anders zijn, zonder storend te zijn.
Een van de onderwerpen die besproken wordt door de vrienden is de mystiek in al zijn vormen. Dit is schitterend om te lezen!

De dialogen die natuurlijk aanvoelen lezen lekker vlot en de vraagtekens van een van de hoofdpersonages zijn herkenbare vraagtekens die ook wij lezers in het dagelijks leven soms ergens bij zetten;
'Ik vroeg me later af of ik inderdaad een voorgevoel had van de dingen die zouden komen of dat mijn brein dit er later van had gemaakt.'

Bovendien ontbreekt een vorm van cynische humor hier niet zoals een gedachte van Henri laat zien:
'De geschiedenis van mijn familie zit vol wonderlijke verhalen over geloof en kerk. Er zouden boeken vol over kunnen worden geschreven. Ik neem er liever afstand van en dank god op mijn knieën dat ik al op jonge leeftijd de weg naar de filosofie ben ingeslagen.'

Schuldgevoel en het niet kunnen verwerken van emoties is een groot onderdeel van het verhaal; het was voor Thomas zelfs zo groot dat het hem belet heeft zijn leven volledig te kunnen leven. Hij heeft er niet uit kunnen halen wat er in principe wel inzat voor hem; levenslust, het genieten van de natuur om hem heen en het gevoel hebben van 'Carpe Diem' – pluk de dag.

Ook het allerlaatste hoofdstuk is adembenemend mooi om te lezen; dit is zonder te overdrijven een pracht van afsluiting van een ontroerende roman.
Ik heb dit boek heel graag gelezen en waardeer dit debuut met 4,5/5*.