Het portret Roman

Voor de groep Boeken toer mocht ik dit boek lezen, waarvoor dank. Boeken toer is een platform waarop auteurs hun boeken laten rondreizen. In ruil voor een recensie kunnen lezers het boek gratis lezen, waarna ze het op eigen kosten doorsturen naar de volgende lezer.

Het portret vertelt het verhaal van de twintigjarige Matteo. Hij groeit op bij zijn alleenstaande moeder in Zuid-Italië. In de zomer van 1477 vertrekt hij naar Florence om zijn vader te zoeken, een man over wie zijn moeder altijd heeft gezwegen. Hij wordt daarin bijgestaan door zijn beste vriend Fabrizio, die hopeloos verliefd is op de onbereikbare Livia.
Matteo’s zoektocht brengt hem op het spoor van een Vlaamse schilder, maar iets lijkt er niet te kloppen in de geschiedenis van zijn ouders.
Hoe meer hij over zijn afkomst leert, hoe meer hij over zichzelf begint te twijfelen. Wie is hij echt? Een zoektocht die ook nu voor (jonge) mensen herkenbaar kan zijn.
Fabrizio heeft intussen zijn eigen problemen en de vriendschap van de twee komt onder druk te staan.
Dit boek is fictief, maar een aantal personen, zoals de familie De Medici, en gebeurtenissen hebben echt bestaan of plaatsgevonden. Door het hele boek heen is te merken dat de auteur gedegen historisch onderzoek heeft gedaan. Als lezer waan je je helemaal in het Italië van de vijftiende eeuw en krijg je een kijkje in hoe het leven er voor de gewone mensen uitzag.
Het boek bestaat uit een aantal lange hoofdstukken, maar gelukkig zijn er veel witregels, waardoor je even rust krijgt. Het verhaal wordt verteld vanuit de derde persoon, afwisselend tussen Matteo en Fabrizio. Zo kun je goed in de hoofden van beide jongemannen kijken. Soms weet de één meer dan de ander en vraag je je af hoe de ander het nieuws zal ontvangen. De perspectiefwisselingen waren voor mij niet altijd duidelijk, waardoor ik een stuk tekst soms twee keer moest lezen.
De titel past goed bij het verhaal. Het is een schilderij dat Matteo op het spoor van zijn vermoedelijke vader zet. Om diezelfde reden past de cover (een bewerking van een zelfportret van Filippino Lippi) ook goed bij het verhaal.
Het einde laat ruimte open voor een vervolg. Het verhaal is wel afgerond, maar als lezer wil je graag weten hoe het verder gaat met Matteo en Fabrizio.

Het Portret vertelt het verhaal van Matteo en Fabrizio op hun weg naar volwassenheid. Matteo is pas twintig jaar als hij naar Florence vertrekt om op zoek te gaan naar zijn vader. Hij heeft zijn vriend Fabrizio al eerder verzocht navraag te doen naar zijn vader. Op een dag komt er een onbekende man naar de smederij toe van Fabrizio’s familie; deze man wil weten namens wie Fabrizio navraag doet. Als lezer wordt je door dit voorval getriggerd: er hangt een onheilspellend sfeertje rondom dit bezoek en je vraagt je direct af of deze man wel iets goeds in de zin heeft.

Quote: “Een grote man in een zwartfluwelen mantel stapt naar binnen. De vloerplanken kraakten onder zijn gewicht. De klant keek met samengeknepen ogen de werkplaats rond. … “Ik hoor dat je hebt rondgevraagd naar signor Montagna?’ Fabtrizio’s nekspieren spanden zich en hij knikte. “Wie vraagt naar hem?’ … “Ik herhaal: wie vraagt naar hem?”’

Maar, daar laat Marga Bruijnis het niet bij om de lezer te prikkelen. Tijdens zijn reis naar Florence vindt Matteo in zijn koffer een leren boek, wat zijn moeder daar hoogstwaarschijnlijk in heeft gestopt. Wat heeft de inhoud van dit leren boek te betekenen?

Wat volgt is een interessant geschreven zoektocht, waarbij Matteo regelmatig het gevoel bekruipt dat er gezwegen wordt over bepaalde zaken die in het verleden zijn gebeurd. Hij laat zich hier echter niet door afschrikken en bijt zich vast in zijn tocht de waarheid over zijn vader en moeder te achterhalen. Hoe meer hij te weten komt, hoe meer hij zich ook vragen begint te stellen over hoe hijzelf in elkaar steekt.

In de tussentijd heeft Fabrizio het erg moeilijk met zijn onbeantwoorde liefde voor Livia. Hij lijkt zichzelf totaal te verliezen en de vriendschap van de beide jonge mannen krijgt het zwaar te verduren.

Het verhaal speelt zich af in 1477. Je merkt dat Marga Bruijnis onderzoek heeft gedaan naar de tijd van de De’ Medici in de 15e eeuw. Dit maakt het verhaal geloofwaardiger. Het is geen “must,” maar maakt een verhaal wel authentieker. Het zet je aan het denken.

Haar verteltrant is vlot. Zij vertelt het verhaal van Matteo en Fabrizio vanuit de derde persoon en wisselt hierbij in perspectief. Dit geeft een duidelijk beeld van wat er in de beide jonge mannen omgaat, maar ook de weerslag van het handelen van de een op de ander.

Het einde van het boek laat de lezer achter met de vraag of er wellicht nog een vervolg komt op Het Portret. Mocht dit het geval zijn, dan ga ik het in elk geval lezen.