Hij kent mijn naam Roman

De tienjarige Roos is ervan overtuigd dat haar moeder dood is nadat ze een ongeluk heeft gehad. Dat is niet het geval maar ze moet wel een tijd in het ziekenhuis blijven. Roos en haar broertje Koen komen tijdelijk terecht bij Sophie, de buurvrouw van hun opa. Zijn vrouw is omgekomen bij het ongeluk maar tijd om te rouwen krijgt hij niet vanwege zijn dochter in het ziekenhuis en zijn andere dochter die voor moeilijkheden zorgt.
De nogal eenzame Sophie voelt zich opbloeien nu ze voor de kinderen mag zorgen.

Misha woont al jaren in Roemenië om hulp te verlenen. Dan vraagt God hem om naar Nederland terug te keren. Misha denkt dat niemand op hem zit te wachten maar dat pakt anders uit.

Met deze roman zet deze auteur een roman met diepgang neer. De personen worden levensecht neergezet. Het verhaal is goed opgebouwd, alle verhaallijnen komen op een natuurlijke manier samen.

Een roman met niet alleen een geweldig en verrassend plot, maar ook met een meeslepende en goed opgebouwde verhaallijn. Een verhaal die je in een middag uit wil lezen om dan tot de ontdekking te komen dat je nu wel weer moet wachten op een volgende “De Faria” Het geloofsovertuigend karakter van het boek is fenomenaal. Ik vind het een ontroerend boek en kan niet wachten tot het volgende boek verschijnt!

Vanaf de eerste pagina’s helemaal ‘in’ het verhaal. Je wilt gelijk weten hoe het met de hoofdpersonen verder gaat. Ik heb het boek dan ook achter elkaar uitgelezen. Vaak met een brok in mijn keel van de emoties omdat alles zo levendig beschreven wordt. Hij kent mijn naam neemt je helemaal mee in de levens van Sophie, Ariaan, Manon en Christine. Knap hoe alles in elkaar past.

Een gezellige, tikje spannende, vlotlezende roman van Jolanda de Faria die je iedereen, maar vooral je beste vriendinnen aanraadt!
Het verhaal steekt goed in elkaar en je gaat van iedere hoofdpersoon houden om hoe ze (voor sommigen geldt; uiteindelijk) op een warme manier met elkaar omgaan. Een mooi voorbeeld van hoe de wereld eruit zou kunnen zien als iedereen op aarde de stem van die ene God, die in wezen liefde is, zou kunnen of willen verstaan.
De genade van God voert de boventoon en zo hoort het naar mijn idee ook te gaan in een volwaardige christelijke roman. Fijn te lezen dat één van de hoofdpersonen ook voor een medemens in de problemen, het effect van genade goed heeft begrepen en op haar beurt weer door weet te geven.
Ik heb genoten van de vele mooie zinnen, kleine kunstwerkjes binnen het grote geheel. De allerlaatste zin greep mij het meest aan, maar die verklap ik hier natuurlijk lekker niet.
Hij kent mijn naam en ook die van jou lieve lezer!

Wat een mooi boek....

Vanaf het eerste hoofdstuk word je meegezogen in het verhaal, dat begint met Roos, een kind nog. Zij voelt zich zeer verantwoordelijk voor haar broertje Koen, als mama Christine door een ernstig ongeluk in het ziekenhuis ligt. Wie gaat voor ze zorgen? En Sophie, de hoofdpersoon; haar bestaan lijkt te verzanden in eenzaamheid. Haar buurman Ariaan gaat door een moeilijke tijd; hij rouwt om het verlies van zijn vrouw. En Misha… hij weet dat hij terug moet gaan naar Nederland, maar waarom? Kan hij niet veel beter het verleden laten rusten? Hij heeft genoeg pijn veroorzaakt.
Van lieverlee wordt duidelijk hoe deze mensen met elkaar zijn verbonden. Gebroken mensen! Maar dwars door alles heen laat God hen merken dat Hij hen heel persoonlijk op het oog heeft en dingen ten goede keert.
Een prachtig en eerlijk boek, boeiend geschreven. Echt een aanrader.

Mama was dood. Zo begint de eerste zin in dit boek. Ik schiet gelijk vol. Wat is er aan de hand?
De moeder en oma van Roos en Koen raken betrokken bij een ernstig auto ongeluk dat diepe littekens bij hun hele familie achterlaat. Omdat hun vader niet in beeld is (zoals volwassenen zo mooi tegen elkaar kunnen zeggen) komen ze tijdelijk bij hun tante terecht die er andere ideeën dan hun moeder over opvoeden op nahoudt.
“Zijn zorgen om dit kind waren groot, maar hij wist dat God erbij was en dat was voldoende.”
Met zinnen als deze laat Jolanda merken dat de onmacht groot is bij de mensen om deze kinderen heen maar dat ze erop vertrouwen dat Onze Vader hen de juiste richting op zal sturen.
Hij kent mijn naam is een boek over vergeving, liefde en vriendschap. Een aantal mensen komen in elkaars leven terecht en spelen daarin een steeds grotere rol. Het lijkt even een “Big Happy Family” te worden met eind goed al goed maar Jolanda de Faria voegt aan dit boek een vleugje spanning toe waardoor de lezer op het puntje van de stoel gaat zitten en blijft zitten tot het boek uit is.
“Hij zuchtte diep en leunde achterover in de stoel, hij zou de kruimels aanpakken die hem toegeworpen werden”
Met deze mooie zinnen legt Jolanda precies het accent op de situatie. Ze laat zien waar het om gaat en daar kan de lezer nog van leren.
Verhalen uit heden en verleden wisselen elkaar af en zorgt voor beter begrip voor de hoofdpersonen en maakt het verhaal compleet.
Dit is een sterke roman die erg prettig leest en de lezer ook vertrouwen wil geven in God. De hoofdpersonen gaan door een hele moeilijke tijd en laten hun vertrouwen in Onze Vader zien in wat ze doen en in hun gebed.
Na een erg lief epiloog sluit ik het boek en ik ben diep onder de indruk van het verhaal.