Hij noemde me duivelskind

Weer een heel spannend boek van Johnny Bollé. De verhaallijn staat echt goed in elkaar. Men moet regelmatig eens goed blijven stilstaan en nadenken over al de kleine details die wij meekrijgen gedurende het hele verhaal. Men denkt het te weten maar niets is minder waar. Het blijft spannend van de eerste tot de laatste zin. Ik wacht nu al vol verwachting op een volgend boek....

Johnny Bollé is een Vlaamse auteur die we kennen van Egyptisch Blauw en Bloedmaan. Hij noemde me Duivelskind is zijn derde thriller. Na Bloedmaan te hebben gelezen, waren mijn verwachtingen hoog. Ik was benieuwd!

Seth Lejeune is een knappe jongeman die zijn onzekerheid verstopt achter zijn uiterlijk. Hij ziet er tiptop uit en werkt als Head Booker Women’s Devision bij Rochelle Models. In The Stage – een discotheek - noemen ze hem Adonis. Daar fladdert hij van de ene man naar de andere. Op jacht! Tot hij Simon leert kennen. Simon die fotograaf is en vele jaren ouder dan Seth.

Wat bijna niemand weet, is dat Seth een verschrikkelijke jeugd achter de rug heeft met een aan alcohol verslaafde vader en een moeder die haar kinderen opsloot in een donkere kelder. Zijn steun en toeverlaat is nog altijd zijn grote broer Ramses. Het was hij die Seth en hun jongere zusje Isis beschermde tegen hun moeder.

"Gisterenavond werd de vijfentwintigjarige man die in verband wordt gebracht met de zogenaamde ‘Sleutelmoorden’ opnieuw vrijgelaten. Het onderzoek zit muurvast."

Antwerpen is in de ban van de sleutelmoordenaar die jonge vrouwen vermoordt en achterlaat met een sleutel in de keel. Als op een nacht een collega van Seth verdwijnt en later vermoord wordt teruggevonden, is Seth helemaal in paniek. Hij weet niet waar hij die nacht is geweest. Op jongere leeftijd had hij soms ook last van geheugenverlies en hij vreest dat dit nu weer de kop opsteekt. Hoe hij ook graaft in zijn geheugen, hij heeft geen idee waar hij die nacht was of wat hij heeft gedaan.

Als Seth samen met Rochelle en hun nieuwe model Hope naar Ibiza gaan valt ook daar een dode. Alles wijst in Seths richting…

Zoals ik al aangaf, waren mijn verwachtingen hooggespannen, misschien wel te hoog. Hij noemde me Duivelskind wordt verteld vanuit het ik-perspectief en vanuit verschillende personages. Het verhaal komt traag op gang en doet – zeker in het begin – eerder aan een mysterieuze roman denken dan aan een thriller. Uiteraard weet je dat de zoektocht naar de sleutelmoordenaar er is, maar dat lijkt eerder bijzaak. Het thriller-effect laat echter op zich wachten, maar naarmate de plot vordert, wordt duidelijk dat dit de opzet is. En dit is net waar Bollé sterk in is. Schrijven in verschillende tijden, vanuit verschillende perspectieven en verschillende verhaallijnen.

Helaas miste ik - buiten de cliffhangers - ook de sterke verhaallijnen die me in Bloedmaan aan het boek gekluisterd hielden. Ondanks de korte hoofdstukken, wisselende perspectieven en fascinerende personages in Hij noemde me Duivelskind blijft het allemaal oppervlakkig, op Seth na. Dat is jammer, want dit haalt het leestempo omlaag. Het koste me dan ook weinig moeite om het boek aan de kant te leggen.

In het verhaal zien we enkele verrassende wendingen die je niet zag aankomen. Ondanks dat dit verhaal voor mij op de vlakte blijft, er te veel losse eindjes zijn en er her en der ongeloofwaardige elementen in voorkomen, blijft Bollé verbazen. Het einde is onverwacht en ontroerend.

Met dit verhaal heeft Bollé toch weer een vermakelijk boek geschreven, maar gevoelsmatig haalt het boek het niet qua uitdieping van de personages en spanning bij Bloedmaan. Hij noemde me Duivelskind is gewoon een goed boek dat voor ettelijke uurtjes leesplezier zorgt, maar voor mijn gevoel had er meer in gezeten. 3 sterren.

Wanneer Seth Simon tegen het lijf loopt, zijn al zijn eerdere relaties vergeten; hij valt als een blok voor deze man. Zijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn.

‘Hij noemde me Duivelskind’ is spannend tot en met de laatste bladzijde. Als je begint te lezen is er geen stoppen meer mogelijk totdat je het boek helemaal uit hebt gelezen. Een waarschuwing die door het verhaal is verweven: ‘We are the choices we have made’ zoals de quote op het voorblad te lezen is.

Het verhaal wordt verteld in drie delen met de volgende titels: Antwerpen, Ibiza en Antwerpen.
De auteur zuigt je in het verhaal door zijn vlotte schrijfwijze. Bovendien is de spanning om te snijden waardoor je op het puntje van je stoel blijft zitten.
De personages zijn goed uitgewerkt; je leert ze heel goed kennen door flashbacks waarin we lezen wat er vanuit hun gezichtspunt gebeurd is.
Maar hou goed voor ogen dat het verhaal pas helemaal verteld is als de laatste bladzijde omgeslagen is.
Als lezer wordt je soms op het verkeerde been gezet door de geraffineerde manier van het neerzetten van de tijdslijnen.

“Het menselijk brein maakt van elke herinnering een eigen versie die we dan voor waarheid aannemen. Het maakt me triest dat we ons niet alles herinneren zoals het echt is gebeurd.”

Ook leuk om ‘Bloedmaan’ weer terug te zien in dit boek.
De locaties in Antwerpen bestaan ook daadwerkelijk; dat is weer knap gedaan van de auteur.

In ‘Hij noemde me Duivelskind’ lees je over een boosaardigheid die je gelukkig niet al te vaak tegenkomt in het ware leven.

“Ik kijk om me heen maar er is niemand. Toch lijkt het alsof er iemand iets in mijn oor fluistert. De stem zegt me wat ik moet doen. Verschrikt breng ik mijn manden tegen mijn oren. Ik knijp mijn oogleden dicht. En plotseling wordt alles duidelijk.”

Ik heb ‘Hij noemde me Duivelskind’ graag gelezen. Het is een thriller waar boosaardigheid en de menselijke psyche samen met een vleugje fantasy vanaf druipt. De heel verrassende plot was voor mij de kers op de taart.
Ik kijk dan ook uit naar een volgend werk van Johnny Bollé.

De auteur hanteert een vlotte pen. Met gemak weet hij je in het verhaal te zuigen. Hij noemde me Duivelskind is soepel lezend verhaal dat onderhuidse spanning oproept. Tot aan het eind van het boek heb je geen idee waar het heen zal gaan, om te eindigen in een verrassende ontknoping.

Het verhaal is psychologisch goed uitgewerkt. Een trauma in de kinderjaren kan vergaande gevolgen hebben. Dit is mooi uitgewerkt in een verhaal met diepgang.

De hoofdpersonen leer je goed kennen wat betreft het karakter en aard van de persoon. Twee personages uit het boek zijn homoseksueel. Dit is op mooie en natuurlijke wijze uitgewerkt. Het ligt er niet heel dik bovenop maar komt subtiel voorbij. Het is dus niet een uitgesproken boek voor enkel de “roze gemeenschap”.

Onderwerpen als onverwerkt verleden, verblijf in een psychiatrische instelling en homoseksualiteit zijn actuele thema’s. Het decor waarin het verhaal zich afpeelt; een modellenbureau, misverkiezing en Ibiza zijn prima originele ingredienten voor deze spannende thriller.

Hij noemde me duivelskind; een heerlijk spannend boek dat je op het puntje van je stoel doet zitten.

Knap geschreven

Seth, een knappe man die werkt als Head Booker bij een modellenbureau speelt de grote rol in dit boek. Seth kende een moeilijke jeugd. Zijn ouders zijn beiden verslaafd aan alcohol en drugs en wanneer zijn moeder boos is, sluit ze haar kinderen op in de kelder.
Op een avond leert Seth de knappe oudere Simon kennen, maar het contact is van korte duur. 
Een tijdje later maakt Seth kennis met de nieuwe fotograaf van het modellenbureau en zijn geluk kan niet op, wanneer dit Simon blijkt te zijn.
Becky, collega van Seth is één van de slachtoffers van de “sleutelmoordenaar”.
De sleutelmoordenaar vermoordt jonge vrouwen en telkens worden de vrouwen gevonden met een sleutel in de keel.
Op een ochtend wordt Seth wakker met geheugenverlies en de angst slaat hem om het hart, wanneer hij hoort dat die nacht zijn collega Tara is verdwenen. Heeft hij hier iets mee te maken? 
Seth krijgt paniekaanvallen en in zijn dromen en wanen blijkt hij de moordenaar te zijn, maar is dit wel zo…
Seth en Simon vertrekken naar Ibiza met de kandidates van Miss België, één van de kandidaten is een model van het modellenbureau waar Seth werkt. 
Wanneer de danslerares van de kandidates dood wordt teruggevonden, wijst alles in de richting van Seth, maar is hij wel de dader?
Veel personages passeren de revue in dit boek, maar daardoor wordt de spanning en de zoektocht naar de dader alleen maar mysterieuzer. Het boek leest heel vlot en het taalgebruik is heel eenvoudig. De hoofdstukken worden vanuit verschillende personages verteld, en alles loopt naar het eind van het boek, vloeiend in elkaar. 
De plot van het boek zag ik totaal niet aankomen en was heel verrassend, dit vind ik echt top aan een boek!
Voor mij was dit een pageturner, ik was ook van begin tot het einde geboeid door dit verhaal. 
Een boek dat ik zonder aarzelen wil aanraden aan lezers die houden van spanning en die zelf willen meezoeken naar de dader!
Schrijf vooral zo verder Johnny Bollé!