Hilde een begaafd pianiste

Hilde een begaafd pianiste.

Bij het aanraken van dit boek, had ik het gevoel, dat ik iets breekbaars vasthield. De lay-out van de kaft was de oorzaak. Wat een prachtige uitstraling! Een uitnodiging om te gaan lezen over Hilde, een begaafd pianiste. ‘Hilde.., wat een eigenaardige naam voor een pianiste,’ dacht ik. Maar ja, Martha (Argerich) is ook niet een typische artiestennaam.

Hilde introduceert zichzelf als een oude vrouw, die denkt rust te kunnen vinden in haar geboorteland Suriname. Dit lukt haar alleen door te luisteren naar de stem van dat kleine dromerige meisje, dat ze ooit was. De pracht, de weerbarstigheid, de stekeligheid, de kwetsbaarheid en de kleur van de bougainville kunnen we lezen als symbool van haar leven en loopt als een rode draad mee door het boek.

Ik had het genoegen aanwezig te mogen zijn bij de presentatie van dit boek. Karen van Gelder, evenals Hilde een vrouw op zoek naar een thuisgevoel.
Citaat: ‘Was ik in Nederland, verlangde ik naar het warme Suriname, waar ik niets hoefde te plannen, kon genieten van het bos en paste me met gemak aan aan de gewoonten van het land. Was ik in Suriname, verlangde ik naar orde, regelmaat, goede organisatie maar vooral naar klassiek muziek, waar ik zoveel van houd!’ Nu, met een dosis levenservaring , heeft ze het gevoel een vaderland en een moederland gevonden te hebben door met regelmaat in beide landen te kunnen wonen.

Is Hilde dan een autobiografie? Nee! De enige overeenkomst tussen de twee vrouwen is de gave dialogen met zichzelf te kunnen voeren om ten slotte rust te vinden in hun veelbewogen levens.

Tijdens het lezen van het boek kon ik aanvankelijk niet loskomen van de koppeling Hilde/auteur, tot ik op een bladzijde belandde met de volgende tekst: ‘Vooruit Hilde, het is nu eenmaal zo dat je je leven aan het beschouwen bent, dan is het net als met de bougainville in de grote regentijd. Als de regens eenmaal losbarsten, verliest ze de meeste van haar opvallende schutblaadjes. Zonder haar kleur is ze wat kaal en lijkt ze kwetsbaar. Maar ze heeft nog altijd de doorns om zich te verdedigen en haar gezonde diepe wortels, van waaruit ze kracht put om de volgende groei en bloei weer aan te kunnen’.

Vanaf die dialoog, heb ik me ondergedompeld in het leven van Hilde en heb met bewondering en verbazing dit leven gevolgd, dankzij de boeiende schrijfstijl van de auteur. Een prachtig boek, zeker de moeite waard om te lezen over Hilde, die tijdens haar leven alle vormen van emotie heeft ondervonden. Hopelijk blijft het niet bij deze enige roman van Karen van Gelder.

Mijn belangrijkste criterium bij de beoordeling van een boek is: voel ik de drang om het boek steeds weer te pakken en het liefst in één ruk uit te lezen?
Tijdens het lezen van de eerste bladzijden had ik die neiging niet. Maar dat duurde niet lang: al heel gauw hadden het boek en Hilde me te pakken.
Zodra ik, tussen de afspraken en dagelijkse bezigheden door tijd vond, pakte ik het boek om er weer in verder te lezen.
De beschrijvingen in het heden, maakten me nieuwsgierig naar het verleden, beschreven in de flash backs.
Ook is het interessant, omdat het voornamelijk in Suriname speelt.
Kortom: een mooi boek!!
Karen van Gelder heeft talent. Ik wacht al op haar volgende boek!
Maria Milder (Bergen NH)