How it Aches

Hans Teeuwen heeft in de leider van het New Cool Collective, Benjamin Herman, een maatje gevonden waarmee Teeuwen zijn opvatting van de jazz kan botvieren. Met deze cd slaat hij een brug naar mensen die niet zo vertrouwd zijn met de jazz.
Teeuwen heeft niet onder stoelen of banken gestoken dat ie naar Amerika wil met zijn muziek. Dat is geen geringe uitdaging. Amerikanen zijn kritisch, maar aan de muzikale begeleiding zal het niet liggen, die is bij Benjamin Franken (blaasinstrumenten), Jesse van Ruller (gitaar - winnaar van de presticieuze Thelonius Monk award), Rubin Hein (keyboards), Kasper Kalf (bas) en Joost Kroon (drums) in degelijke handen.
Af en toe swingt het als een rock-orkest, dan weer funkt het alsof je Coltrane hoort. Zelfs country wordt niet geschuwd (in "Ain't it great"). De zang van Teeuwen is wat dunnetjes en zou iets rauwer kunnen, maar hij heeft een eigen geluid en zijn timing is uitstekend en daar gaat in de jazz om.
De ballads zoals "Don't shine that light" zijn een ode aan Frank Sinatra. De stem van Teeuwen klinkt dan ook dieper heeft meer soul. Mooie flugelhorn van David Rockefeller in dit nummer.
Mijn favoriete artiest op de CD is Jesse van Ruller. Hij is een van Nederlands beste gitaristen. Een concurrent van John Scofield. Geweldig zoals hij begeleidt en de nummers van een drive voorziet.
Een feest-CD die zeker nog zal groeien als je hem meer hebt gedraaid (Dit ter geruststelling voor de mensen die niet zo van jazz houden).

De heerlijke, ontwapenende teksten van Hans Teeuwen worden fantastisch ondersteund door The PainKillers. Hans beschikt over een aangename zangstem (af en toe met een Sinatra timbre) Het enthousiasme spettert van deze cd! Benjamin Herman op sax!! Geweldig!! Wat zou ik dit graag live op een superaudio willen horen!
Ik hoop deze combinatie nog veel van zich laat horen!

Ik heb deze CD nu al een paar jaar en ik zet hem nog steeds af en toe op. Mooie afwisseling van grappig en droevig. Hans Teeuwen heeft een goede zangstem en wordt begeleid door topmuzikanten.

maar dit moet ie niet meer doen. Waardeloze cd. Zonde van het geld. Hier zou je geld op toe moeten geven. Je kunt hem natuurlijk gratis downloaden ergens (als iemand de moeite heeft genomen om hem uberhaupt online te zetten), maar dat zou enkel vervuiling van je computer betekenen.

Ik vind het erg jammer, want ik vind eigenlijk al zijn projecten wel leuk tot steengoed, van zijn cabaret (hij laat zien hoe het moet) tot aan het maken van film (waar hij denkt ik nog veel in kan groeien). Maar dit moet ie gewoon niet meer doen. Ook zonde van zijn tijd. Hij kan het zingen beter combineren met douchen.

Hans Teeuwen, ooit een gevierd cabaretier (ook door ondergetekende), nu "jazz-zanger". Tussen aanhalingstekens, want wat hij met dit album aflevert is pure rommel. Dat Teeuwen niet over de beste zangstem beschikt, is nog tot daar aan toe. Maar dat hij ons op zijn tweede muziekalbum overspoelt met zelfgeschreven nummers, is waar het echt mis gaat. De nummers zijn van een abominabele kwaliteit en drijven volledig op geschreeuw van Teeuwen. Zelfs zijn fantastische band, met helden als Benjamin Herman, Jesse van Ruller en Ruben Hein, kan niet verdoezelen dat de nummers niet swingen, geen spanningsboog hebben en gewoon niet klinken. De songteksten, doorgaans een sterk punt van Teeuwen, zijn op een paar uitzonderingen na ook niet grappig of uniek. De Engelse versie van theaterhit "Snelkookpan" maakt totaal geen indruk op deze CD, bijvoorbeeld. Vervolgens kun je je afvragen: waarom zou ik naar een album luisteren dat zowel waardeloze muziek als teksten heeft? Precies: doe maar niet. Om in de sfeer van Teeuwen te blijven: "How it Aches" is hard en zielig... en doet vooral pijn aan de oren.

ik heb met verbijstering geluisterd naar deze cd, helaas dekt de titel de inhoud,
wel ontzettende jeuk, maar niet kunnen krabben, zo voelde ik het.
ik heb van ellende de cd een paar keer afgezet, om dan met de moed der wanhoop toch maar weer een stukje te luisteren,
kan ik hem als tweede hands te koop zetten?
maar een keer gedraaid.