Idaho Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. roman

Geschreven bij Idaho

Het boek Idaho gaat over het leven van Wade, zijn eerste vrouw Jenny en zijn tweede vrouw Ann en de dochters May en June. Over een ingrijpende gebeurtenis tijdens een uitje van Wade, Jenny en de dochters die het verdere verloop van hun levens bepaald en hoe de personages hier mee omgaan in de loop der jaren. Elk hoofdstuk gaat over een jaar, beginnend in 1973 en eindigend in 2025. Doordat de jaartallen door elkaar worden verteld is het soms even ingewikkeld om de verhaallijn te volgen. Desondanks is het een prachtig boek. Je ziet zo voor je waar het verhaal zich afspeelt doordat het de omgeving uitgebreid wordt omschreven. Je krijgt echt een goed beeld van Idaho, het platteland en de bergen. Iets wat steeds terugkomt in het verhaal is de piano en de muziek die daarop gespeelt wordt. Mooi hoe dat in het verhaal verweven is en de verschillende jaren aan elkaar bindt. In het boek worden ook de personages uitgebreid beschreven, hoe zij met bepaalde dingen omgaan en hoe hun gevoelens zijn, mede door het wisselend perspectief kun je goed in de huid van de personages kruipen. Zo lees je in het boek steeds meer over de ziekte van Wade, hoe Ann hier mee om gaat en wat voor invloed dit heeft op hun leven. Sommige dingen worden juist niet verteld in het boek, hoe bepaalde dingen aflopen blijft een raadsel. Of dat erg is in dit verhaal? Ik vind van niet, het is juist mooi dat niet alles een eind heeft en dat je dagen nadat je het boek uit hebt nog nadenkt over hoe sommige dingen gegaan zijn. Het past bij dit boek en bij de mooie en uitgebreide schrijfstijl van Emily Ruskovich. Het is een spannend en ontroerend verhaal. Ik vind Idaho een prachtig debuut en ik ben erg benieuwd naar haar volgende boeken!

Geschreven bij Idaho

Idaho speelt zich af in wisselende tijdsperioden tussen 1973 en 2025. Het begint in 2004 en vertelt het verhaal van Wade zijn tweede vrouw Ann. In 2004 zijn ze acht jaar getrouwd. Wade is dementerend en raakt het verleden kwijt. Het verleden waarin zijn eerste vrouw Jenny hun dochter May vermoorde en June verdween in de bossen. June werd nooit terug gevonden. Jenny zit in de gevangenis en er is niemand die Ann kan vertellen wat er gebeurt is, dat is aan haar zelf om in te vullen. Hoe pijnlijk en schrijnend dementie is, is zo goed beschreven dat ik heel verdrietig werd van het begin van het boek. Zoals Emily Ruskovich schreef "Als je van iemand houdt die dood is, en haar dood verdwijnt omdat je je die niet herinnert, dan rest je alleen de pijn van iets onbeantwoords."

De vele sprongen van het heden naar het verleden en de toekomst in maken het boek niet makkelijk om te lezen, je moet goed geconcentreerd lezen en misschien nog eens herlezen om te begrijpen wat er staat en wat er tussen de regels door stond. Het vraagt om een ervaren lezer die tijdens de vakantie een boek zoekt met inhoud, die tijd en moeite vraagt om te lezen.

Ik heb genoten van de prachtige poëtische zinnen maar heb me soms ook verwonderd af zitten vragen waar ze me nu mee naar toe had genomen. Door de wisselingen leer je de karakters wel steeds beter en dieper kennen. Wade en Ann en de aftakeling van Wade, het zorgzame van Ann en Jenny en haar belevenissen in de gevangenis. Het is een heel bijzonder intrigerend boek.

In 'Idaho' van Emily Ruskovich is het vooral de prachtige manier van schrijven die raakt. De manier van schrijven die beklemmend is en bijna pijnlijk mooi. In filmische scenes ontvouwt zich het verhaal met steeds een ander perspectief dat dan weer in de toekomst speelt of in het heden en dan weer in het verleden. Het boek dwingt je om die reden dan ook om aandachtig te lezen. Is het vooral de spanning van het verhaal of is het de schrijfstijl die boeit? De schrijfstijl met daarin vooral veel ritmische zinnen. Zinnen die aanvoelen als muziek.
Het boek is ook een ontroerende liefdesgeschiedenis tussen Ann en Wade. Ann, die ondanks de voortschrijdende dementie van Wade van hem blijft houden op een onvoorwaardelijke en bewonderenswaardige manier. Tussen hen in staat zijn dode dochter May die juist daarom bij Ann zo aanwezig is, evenals June, de vermiste dochter van Wade, die Ann slechts een keer heeft gezien. De vermiste dochter die ook de schakel is geweest tussen Ann en Wade. Wade, die toenadering zoekt met Ann en daarom bij haar op pianoles wil. Wade, die zo past in zo'n onherbergzaam berglandschap. Een stille hardwerkende man, die je niet meteen associeert met pianoles en daarom ook ontroert. Op een bijzondere manier wordt ook het leven van Jenny, de eerste vrouw van Wade, beschreven en haar relatie met hem. Hoe ze na haar onomkeerbare daad leefde in de gevangenis. Vooral hoe ze overleefde. Hoe je ondanks alles je staande kunt houden ook al duurt de detentie meer dan dertig jaar.
Het verlies van de dode dochter en de vermiste dochter wordt voelbaar door de beeldende scenes van de beide meisjes. Bijzonder en universeel bijna zoals zusjes met elkaar omgaan.
Sommige scenes zouden weggelaten kunnen worden en ondanks dat smaakt het boek naar meer.

Geschreven bij Idaho

Een roman of een verzameling spannende, intrigerende korte verhalen? Er zijn veel perspectieven, er zijn veel waarheden en onwaarheden. Wie wordt waarvan beschuldigd? Je hebt als lezer een behoorlijke concentratie nodig om de verschillende verhaallijnen te volgen.
Er is geen chronologie, terwijl de jaartallen wel aangegeven worden, van 1973 tot 2025. Terugkijken en vooruitkijken . Een complexe structuur. Wat maakt dat ik deze psychologische roman met plezier en interesse heb uitgelezen? De staat Idaho ken ik niet. Het landschap en de namen van de bergen en de meren zeggen me niets. Emily Ruskovich weet me toch te boeien, meer dan dat. Schitterende beschrijvingen van landschappen, van dieren en met name van de psyche van de mens. Eenzaamheid, angst, verwarring, liefde, verlangen, verlamming. De functie van muziek en poëzie . Post traumatisch stress syndroom. Het zijn steeds terugkerende aspecten van de personen in het boek. De kinderen May en June, let op de namen, de volwassenen Adam, Wade, Jenny , Elizabeth, Sylvia, Eliot en Ann, ze hebben allemaal iets met elkaar te maken én ze hebben ieder hun eigen verhaal, hun eigen trauma’s. Ze houden van elkaar, ze maken elkaar het leven zuur, ze verstikken, ze moorden. Mens en dier worden samengebracht op een bijzondere en bizarre wijze. May en de vlieg die ze wilde doodslaan. De kat Rocket. De honden, met name Roo. De herten. Ook geuren spelen een belangrijke rol. Emily Ruskovich weet de lezer een zekere sympathie te laten voelen voor haar personages met al hun gektes, afwijkingen en gewone menselijke trekken.
Ik heb genoten van de vaak verrassende beschrijvingen. Het taalgebruik is poetisch, filosofisch. Er blijven geheimen bestaan, soms worden ze letterlijk genoemd zelfs. We weten dat Jenny in de gevangenis zit omdat ze haar dochter May met een bijltje heeft doodgeslagen. We weten dat de vader van June en May dement wordt en zich uiteindelijk niets meer herinnert van zijn vroegere kinderen, van het drama dat eerst zijn trauma was. We weten ook heel veel niet. Leeft June nog? De vertaler, Peter Bergsma, heeft er een mooie tekst van weten te maken. Hij moet ook genoten hebben van deze roman.

Geschreven bij Idaho

Een moeilijk te lezen verhaal,springt van de hak op de tak en af en toe een vreemd taalgebruik. Is niet slecht en het gaat duidelijk over dementie, maar leest niet echt makkelijk

Geschreven bij Idaho

Het eerste hoofdstuk van het boek speelt zich af in 2004. Ann Mitchell is op dat moment acht jaar getrouwd met Wade en ze wonen erg afgelegen, op een berg, in de staat Idaho. Wade's eerste vrouw, Jenny, zit in de gevangenis na de moord op hun jongste dochter May. Dit gebeurde negen jaar geleden. Bij deze verschrikkelijke gebeurtenis is de oudste dochter, June, weggevlucht in het bos en sindsdien nooit meer teruggezien.
Wade lijdt aan dementie, net zoals zijn vader, en lijkt steeds meer te vergeten van het verleden, van wat er is gebeurd. Ann probeert nog steeds, na al die jaren, te begrijpen wat er zich op die fatale dag in 1995 heeft afgespeeld. Wat ging er door het hoofd van Jenny op het moment dat ze met een bijl haar jongste kind vermoordde? Ann laat haar verbeelding spreken en maakt zo haar eigen versie van de gebeurtenis.

Emily Ruskovich neemt je in haar debuut mee naar een plek waar het verleden de toekomst bepaalt. De eenzaamheid van de personages slaat je, tussen de regels, in het gezicht. Je kan de afgelegen berg zien, het onherbergzame proeven, het verdriet ruiken...

De personages zijn goed uitgewerkt en hebben elk hun eigen demonen om tegen te vechten.
Ann probeert Wade geaard te houden, zolang het kan. Ze lijdt onder het feit dat al Wade's herinneringen elke dag verder lijken weg te drijven van hem.
Jenny probeert te overleven in de gevangenis terwijl Wade probeert te overleven in zijn wereld die overgebleven is na 1995.

De schrijfstijl van Ruskovich is prachtig. Het lijkt alsof het tempo van het boek aangepast wordt aan de verschillende verhalen. Korte en lange zinnen wisselen elkaar af en worden zo gebruikt om een sfeer te creëren die past bij het moment. Het boek leest niet erg vlot en dat zorgde er bij mij wel voor dat ik soms na enkele pagina's het boek weer aan de kant legde om het op een later moment weer op te pakken.

De rode draad van het boek is muziek. Het liedje dat May zong op het moment dat Jenny haar onverklaarbare daad uitvoerde, de pianomuziek die Elizabeth herinnert aan Sylvia,....de muziek lijkt zowel een boodschapper van geweld en angst als een houvast voor diegenen die het het hardste nodig hebben.

Door het steeds heen en weer switchen in de tijd moet je wel de aandacht er goed bijhouden. Er wordt op deze manier meer diepgang in de personages gebracht, de achtergronden worden goed uitgewerkt, maar het zorgt soms toch voor enige verwarring bij de lezer. Het kernjaar 1995 blijft gelukkig wel steeds centraal staan.

Dit boek is een aanrader voor wie van lezen houdt om het lezen zelf. Ik kijk in ieder geval uit naar een vervolg op dit debuut met een krachtig verteld verhaal.

Geschreven bij Idaho

Ik val maar meteen met de deur in huis, Idaho, de debuutroman van Emily Ruskovich, heeft mij absoluut verrast! Wat.Een.Boek... Ruskovich blijkt een geboren verhalenvertelster, niet wonderlijk dat zij zelf Alice Munro als een grote inspiratie noemt. De schrijfster is zelf opgegroeid in Idaho, een staat in het noordwesten van de Verenigde Staten die ik altijd associeer met prairie, naaldbossen, bergen en sneeuw. Deze elementen komen dan ook veelvuldig voor in deze bijzondere roman, noem het gerust een spannende roman.
Ann en Wade zijn al een tijd getrouwd en wonen op een berg in Idaho, ver van de bewoonde wereld en vooral in de winter nauwelijks te bereiken. Ann was muzieklerares op de school van Wades oudste dochter June, waar hij haar op een dag vraagt haar pianolessen te gaan geven. Op dat moment is Wade nog getrouwd met Jenny en samen met hun dochters May en June vormen ze een idyllisch gezin, boven op de berg.
Het huwelijk van Ann en Wade is verre van normaal te noemen. Wade lijdt aan een erfelijke en agressieve vorm van dementie en Ann probeert zijn leven zo goed en zo kwaad als het gaat in goede banen te leiden. Stukje bij beetje diept Ann steeds meer op uit het verleden van Wade. Een schokkende gebeurtenis op een warme augustusdag in 1995 laat het vorige gezin van Wade uit elkaar vallen. Wade weigert er over te praten, zijn voortschrijdende ziekte maakt het er ook niet makkelijker op.

"Op een zonnige herfstdag lag ze naast hem op de grond, en terwijl hij doezelde voelde ze zijn vroegere leven, zijn herinneringen, van zijn huid af stralen. Ze voelde dat alles hem verliet behalve zij. Ze schudde ook haar eigen leven af, om zich aan hem aan te passen. Ze lagen daar samen als een punt in de tijd. Een wolk schoof voor de zon en binnen in hem veranderden dingen, en toen ze dit voelde liet ze ook dingen in zichzelf veranderen. Ze werden weer gewoon wie ze waren, nog warm van de vervlogen herinnering van een minuut geleden."

Emily Ruskovich heeft een prachtige en langzame manier van vertellen. Het vergt wel wat van de lezer als ze je meeneemt van het heden naar het verleden en weer terug om zelfs uiteindelijk in de toekomst te eindigen. Ook het perspectief verschuift regelmatig naar een ander personage in het verhaal wat maakt dat je steeds denkt er te zijn, maar dan verschuift het beeld weer naar een ander en ben je weer een beetje terug bij af. Dit alles zorgt voor de nodige spanning in deze roman. Je blijft doorlezen omdat je wilt weten hoe het verder gaat, maar of je daar helemaal achterkomt...
Toch is die spanning niet het belangrijkste in dit boek. Ruskovich weet op een mooie manier thema's als liefde, vriendschap, verlies, geheimen, vergeving en hoop belangrijke rollen te laten spelen in Idaho. Een bijzondere rol is weggelegd voor muziek als een kracht die mensen kan samenbrengen, maar je ook van het pad kan laten dwalen en zelfs destructief kan zijn.

Geschreven bij Idaho

De roman speelt zich af tussen 1973 en 2025. Het vertelt het verhaal van Wade, zijn eerste vrouw Jenny, hun dochters June en May, en Wade’s tweede vrouw Ann. Het verhaal gaat van voor naar achter en van achter naar voor. Soms wordt een jaar twee maal verteld, maar vanuit iemand anders’ oogpunt. Het eindigt in de toekomst.
Wade is getrouwd met Jenny en woont hoog op een berg, ver van een dorp, ergens in de staat Idaho in de Verenigde Staten. Ze krijgen 2 dochters, June en May. Ann is naar de V.S. geïmmigreerd vanuit Europa en werkt als muziekdocente op de school in het dorp.
Op een dag gaat het gezin hout halen boven op de berg. De meisjes spelen in het bos en rond de auto, Wade en Jenny zijn hard aan het werk. Door een noodlottig ongeval, veroorzaakt door Jenny, komt de dan 5-jarige May om het leven en verdwijnt de 6-jarige June spoorloos. Zij zal ondanks jarenlange zoekpogingen nooit gevonden worden. Jenny wordt tot levenslang veroordeeld en kwijnt weg in een gevangenis waar niemand zich om haar bekommert. Kort na het overlijden van May en de verdwijning van June komt Ann in Wade’s leven door hun gemeenschappelijke liefde voor muziek en gaan Ann en Wade samenwonen. Het verleden blijft een groot raadsel voor Ann, omdat Wade hier weinig over loslaat. Ze komt er wel achter, dat er geheimen zijn die niet te achterhalen zijn.
Wade gaat net als zijn vader en grootvader vroeg dementeren, wordt vergeetachtig en hierdoor ook gewelddadig. Ann blijft bij hem en steunt hem tot zijn laatste snik. Na zijn overlijden bekommert Ann zich over Jenny die op aanbeveling van haar celgenoot wordt vrijgelaten. Het geheim heeft zich dan geopenbaard en blijkt door Wade’s dementerende vader in gang gezet te zijn. Het legt de dames geen windeieren. Het verhaal heeft een open einde.
Het dikke boek wordt vanuit heel veel vertelperspectieven verteld. Alle betrokkenen geven een inkijkje in hun gevoelsleven, van de hele kleine meisjes June en May, tot alle volwassenen. Het verhaal springt per hoofdstuk in de tijd, soms heel ver vooruit, dan weer een halve eeuw terug. Dit maakt de opbouw interessant en zo kom je steeds meer te weten over het heden en verleden. Het boek leest lekker weg, is best spannend, maar een enkele keer besteedt de schrijver bijna een hele pagina aan een opsomming, wat ik als storend ervaar. De vertaling is over het algemeen lekker leesbaar, maar er zijn enkele moeilijke, niet gangbare woorden gebruikt, die niet in de context passen.
Het is een prachtig beschrijvend boek, dat je zo voor je ziet terwijl je leest. Het gaat over liefde, verlies, verdriet en vergeten. Het geeft je hoop terwijl je het leest, maar het doet je tegelijkertijd verdriet als je leest wat de hoofdpersonen allemaal tijdens hun levens hebben moeten doorstaan. Het is boeiend ondanks het lange verhaal, dat in de loop van het boek steeds spannender wordt.
Ik kon me goed inleven in het boek. Ik leefde mee met de kleine meisjes, was benieuwd hoe Wade zich ontwikkelde, zocht met Ann mee naar antwoorden op haar vragen en was blij met het ‘eind goed, al goed’ einde. Een aanrader? Zeker!