Ik ben Amsterdam / I am Amsterdam

In het tweetalige fotoboek van Thomas Schlijper ”Ik ben / I am Amsterdam” schildert hij een fascinerend palet van onze hoofdstad. Prachtige portretten, verstilde grachten en gevels in een sfeer die soms lijkt te zijn ontleend aan een schilderij van Breitner of van Avercamp.
Bij het doorbladeren van het boek valt het me op dat Schlijper kijkt met ogen die sterk verschillen van de mijne. Hoewel ik bijna twintig jaar in Amsterdam heb gewoond is de schoonheid van de stad me nooit zo opgevallen. Ik vond het er druk, het stonk er en er waren te veel toeristen. Maar Schlijper laat me zien wat mij al die jaren kennelijk is ontgaan: de kleurrijke dynamiek van het alledaagse leven. Een dynamiek die op de ene pagina ontroert, zoals de kleuter in het Theo van Goghpark met haar veel te grote boodschappentassen (pag. 101) en die je bij de volgende foto aan het lachen maakt, bijvoorbeeld de man op Dam met zijn buikorgeltje en T-shirt met de tekst ”I`m not a begger, I`m an artist” (pag. 90).

Het boek van Thomas Schlijper doet me terugverlangen naar Amsterdam. Niet door de portretten van beroemdheden als Will Smith, Woody Allen, Wim T. Schippers of Johan Cruyff – hoewel allen tegen een mooie Amsterdamse achtergrond magnifiek in beeld gebracht – maar vooral door de details die het gevoel van de grote stad weergaloos weergeven: de hand van een student die het verkeer tegenhoudt tijdens de ontgroening van eerstejaars op de Kloveniersburgwal (pag 49), de man in oranje overall die in het holst van de nacht de tramrails schoonmaakt op de Prins Hendrikkade (pag 48) of het droevige gezicht van de eenzame vrouw achterin een taxi op het Julianaplein. Al die fraaie details waarvoor je blijkbaar Schlijperogen moet hebben.
Hoewel er in het boek ook spectaculaire beelden staan afgedrukt, bijvoorbeeld de waterskiër op de Herengracht (pag 20/21), staat mijn favoriete foto op pag 109: de brug over Herengracht, gefotografeerd op 19 juli 2008. Het stroomt van de regen, de lucht is grijs en het plaveisel van de brug is kletsnat. Onderin beeld staat een straatlantaarn, een rek met fietsen en een boom. Iets verderop een parkeerautomaat en opnieuw een straatlantaarn. Op het water water van de gracht langs de wal drijven een paar bootjes. Niks bijzonders. Maar als je goed kijkt zie je tussen het fietsenrek en de boom een stelletje staan. In de stromende regen. Een meisje en een jongen. Zij heeft haar capuchon opgezet, leunt met haar rug tegen de boom en heeft haar armen om zijn middel. Hij draagt een petje. Ze kussen elkaar. De regen deert hen niet. Niemand ziet hen. Behalve Thomas Schlijper.

Ron Bezemer

Al bladerend door dit boek krijg je een ander beeld van Amsterdam. Enerzijds komt de grijze, alledaagse realiteit van een doordeweekse dag in een Nederlandse stad in het boek naar voren. Anderzijds straalt her en der de glamour van rijke mensen en de warmte van een stemmige avondfoto van de pagina's af. Briljant zijn de portretten van enkele van de flagrante persoonlijkheden die de hoofdstad rijk is. Verrassend zijn de unieke perspectieven die door de fotograaf ingenomen werden bij locaties die wel allemaal wel kennen.

Dit is gewoon een heerlijk boek over Amsterdam en de veelzijdigheid van de stad. Nou 's niet de standaard gevels, tulpen, molens, grachten en klompen maar het kleurrijke mensenleven van de Amsterdammer en de bezoekers. Voor mij als provinciaal die nu een paar jaar in Amsterdam woont, zijn het heel herkenbare foto's. Fiets over de gracht en je kunt al die mensen en situaties opeens tegenkomen. Thomas legt ze (gelukkig) vast zodat er meer mensen van kunnen genieten.

Dit is een echt kijkboek waar je meer dan eens in wilt kijken. Prachtige foto's waar ik als amateur inspiratie uit kan putten. Van mooie sfeer plaatjes, portretten tot humoristishe situaties.

Een mooi vormgegeven boek die je meer dan eens ter hand zult nemen.

Het boek van thomas bevat bevroren momenten in het leven.
Ik las net in een ander review dat dit boek voor een 'artistieke' groep mensen is. Ja, ook. Maar niet alleen voor deze groep.
En dat is nu het mooie van dit boek. De foto's bevatten genoeg diepgang om je culturele ik te bevredigen, maar je kunt het ook als een plaatjes boek door bladeren.
Wat ik uit dit boek haal is dat het niet gaat om Thomas, het gaat niet om mij als lezer maar het gaat om wat er op straat gebeurd waar wij ons zelf niet altijd van bewust zijn.

Deze openbare maar vaak gemiste momenten zijn in dit boek bevroren. En deze momenten zijn wat belangrijk is, en de mensen die deze momenten leven. Daar gaat het voor mij om.
Het neemt je mee op straat en misschien ga je stiekem een klein beetje anders kijken naar die vrolijke mevrouw met een hond in de mand op haar fiets die je morgen tegen komt.
Misschien zie je meer als je straks op straat loopt. En herken je een moment waar je zomaar, midden op straat, even om moet glimlachen.

Het is in ieder geval een boek waar ik met veel plezier vaak in zal bladeren. Ook omdat ik zelf als fotograaf weet dat ogenschijnlijk moeiteloos het moeilijkst is vast te leggen.

Het is een boek met schitterende foto's waar je steeds weer naar kan kijken.Als Amsterdammer allemaal heerlijk herkenbaar, en voor diegene die buiten Amsterdam wonen, een boek om die mooie stad met andere ogen te bekijken.