Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen -

Heb dit boek gekocht voor mijn nichtje die 9 jaar werd en heel graag leest.
Het weekend erop kreeg ik te horen dat dit haar mooiste verjaardag cadeau was.
Echt een aanrader dus.

Olivia woont met haar vader in een boot in de tuin naast de kapsalon waar haar vader werkt. Het is tijdelijk. Vader en dochter moeten de dood van Olivia’s moeder zien te verwerken en dat valt niet mee. Vader is in de war en dat geeft rommel. Olivia mag het opruimen, al is ze nog maar tien jaar en heeft ze het ‘sinds’ zelf ook moeilijk. Gelukkig bakken ze elke vrijdag cake.
Hartverwarmend debuut van Schmitz. Zij behandelt het zware thema rouwen verrassend luchtig. Schmitz’ woordgebruik is speels en vaak grappig. ‘Olivia’ vertedert en ontroert. Het boek werd door 7Days een van de beste jeugdboeken van 2011 genoemd. Brugklassers van alle niveaus zullen net zo geraakt worden als ik.

Ik heb het boek voorgelezen aan mijn dochter van 10. Het onderwerp is interessant, want het kan echt, je moeder verliezen, en het is spannend om te lezen hoe Olivia en haar vader daarmee omgaan. We waren het met elkaar eens dat het een heel mooi geschreven boek is, met fijn taalgebruik. Aanrader.

Hoopvol begon ik te lezen over Olivia, een meisje wat haar moeder verloor en met haar vader in een boot gaat wonen om het eerste moeilijke jaar na het sterven van haar moeder te overbruggen. Vader is barbier/kapper. Samen hebben vader en dochter het goed, maar dochter vindt het kinderlijke gedrag van haar overigens lieve vader vaak onverdraaglijk. Zij zorgt voor het eten en de regelmaat, zij meldt zich aan bij een school en zoekt zelf nieuwe sociale verbanden. Haar vader zegt dat hij de urn met de as van haar moeder heeft laten nasturen, totdat die urn gebracht wordt door de grootouders uit Friesland, omdat die retour kwam van een 'vals' adres. Vader werpt zich in de armen van Sonja in plaats van zich te bekommeren om dochters verdriet. Uiteindelijk vinden ze vrede met elkaar en gaan ze terug naar hun vorige plek waar haar vader succesvol een kapsalon uitbaat. Het boek lijkt qua sfeer een beetje op de boeken van Aidain Chambers over kinderen zonder moeder en hoe ze zich in benarde omstandigheden redden. Tot mijn verbazing is het geen vertaald boek, maar origineel Nederlands, toch is dat nergens herkenbaar. Een aardig boek, maar er zijn betere en mooiere over dit onderwerp.