Ik weiger na te denken

Jong, vrijgezel, onafhankelijk – en onbedoeld zwanger.
Dit beschrijft exact de inhoud van het boek, en daarnaast geeft het in een klap ook de sfeer van het boek weer.
Direct en recht voor zijn raap.

Vanaf de allereerste pagina zit je mee in de leefwereld en gedachtengang van de de 33-jarige Hedda, een freelance journaliste uit Oslo.

Het verhaal vangt aan wanneer Hedda weet dat ze zwanger is, maar dat ze ook ontdekt dat ze dit niet zeer snel kan oplossen met een abortus.
Pas nadien komt dan de uitleg hoe het zover is kunnen komen. Ze zat in een crisis nadat Lukas een punt achter hun relatie (of "erotische vriendschap') heeft gezet.
Als vluchtpoging pakt ze het vliegtuig naar Griekenland, een reis die anders uitpakt wanneer er een noodlanding in Sarajevo moet worden gemaakt. Wat volgt is een veelbewogen terugtocht door Europa, met vieze hostelkamers en een onenightstand in Berlijn die haar berichtjes blijft sturen in capslock.
Heel het boek is geschreven zoals het leven van Hedda ook effectief eraan toegaat, direct, soms zelfs chaotisch.
Snel, geen ellenlange beschrijvingen of uitweidingen. Eerder van de hak op de tak. De schrijfstijl is een perfecte aanvulling op het verhaal.

Eens Hedda terug thuis ontdekt dat ze zwanger is, komt ze ook tot de vaststelling dat ze de wettelijk vastgestelde bedenktijd voor abortus moet respecteren, voor ze haar ’probleem’ effectief kan oplossen.
In deze periode wordt ze bewust geconfronteerd met grote levensvragen. Vragen die ze anders negeert en waar ze onder normale omstandigheden zich totaal voor afsluit.



Het allereerste waardoor mijn aandacht werd getrokken is de cover. Een typisch beeld van deze tijd. Een selfie in de spiegel!

Gebaseerd hierop en op de achterflap, had ik me een totaal andere voorstelling van het boek en het verhaal gemaakt.
Tijdens de eerste hoofdstukken heb ik me dan ook serieus moeten aanpassen en mijn verwachtingen moeten bijstellen.

Het was echt wennen aan de opzet en de schrijfstijl.
Dit boek heeft me enorm verrast in de positieve en negatieve zin van het woord. Het is veel eigentijdser, meer hedendaags en eigenwijs dan ik had verwacht. En hoewel de opzet naar mijn gevoel een beetje rommelig aanvoelt, brengt net dit nog een extra dimensie. Dit geeft perfect het leven en het soms impulsieve van Hedda weer.
Anderzijds mist het verhaal toch iets van diepgang dat dit thema met zich meebrengt. Voor mij is het allemaal wat te oppervlakkig gebleven.
De eigentijdsheid van de manier van schrijven en de opzet van het boek, had ook meer naar voor moeten komen in de effectieve uitwerking van het hoofdpersonage en het thema. Hedda is voor mij te oppervlakkig. Een vrouw van deze tijd staat veel meer met haar twee voeten in het leven.
Dit neemt zeker niet weg dat ik uitkijk naar het volgende boek van Lotta Elstad. Ze heeft mij helemaal voor zich gewonnen met de opzet van haar eerste boek en de manier waarop haar schrijfwijze en het personage één zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat met haar volgende doek ook de iets diepere uitwerking zal komen.
De gebeurtenissen, de humor, de scherpte, het had allemaal iets meer mogen zijn. Nu blijkt het allemaal net onder de radar. Om een echt krachtig statement neer te zetten, moet het eigenlijk er net over zijn.

De directheid en het hedendaagse zijn top, de scherpte en humor mogen aangescherpt worden. Maar het is zeker een lovenswaardig debuut van een schrijfster met veel potentieel.



Ik geef dit boek 3 eigenwijze sterren