Inside Outside

De nummers hebben potentie, maar de eindmix is saai en teleurstellend. De zang verdrinkt continue in de akoestische gitaar en er zit totaal geen baskick in geen enkel nummer. Ik mis de refreinen, het kabbelt en het blijft kabbelen.

Dit album van Joost Zweegers moet groeien maar dan ontdek je ook een prachtig helder geluid. Piano, acoustische gitaar, mooi helder. Prima plaat van een prima artiest die best wat meer platen mag uitbrengen.

Als groot Novastar fan keek ik al lange tijd uit naar Joost's nieuwe album. Helaas vind ik het het minste Novastar album tot nu toe. Ik vind de productie ronduit rommelig, Joost's stem is vrijwel constant monotoom en wordt door de rommelige productie dan mompelig. Geen enkel nummer of refreintje blijft hangen, het is in 11 nummertjes saaiheid troef. Ontzettend zonde! Ik hoop dan ook dat er bij het aankomende concert in Amsterdam (waar ik voor de 3e keer live bij ben) vooral nummers van de vorige 2 albums worden gespeeld.

Helaas....vol verwachting klopte mijn hart, maar het lijkt wel of Novastar achteruit loopt.
Na het topalbum Another Lonely Soul, was Almost Bangor weliswaar minder maar nog steeds goed...
De weg die nu is ingeslagen vind ik echter stappen achteruit....saai...weinig emotie.

Maar dit is slechts mijn mening..

Als je op ieder album zo'n beetje dezelfde deuntjes wilt hebben dan zijn er talloze artiesten die dat verzorgen. Joost brengt met zijn nieuwe album compleet wat nieuws. Hij toont daarmee zijn veelzijdigheid en talent. Het album is dus uiteraard even wennen, maar de sound en de melodietjes blijven de hele dag in je hoofd hangen na een paar keer luisteren. Mooie ingetogen muziek, waarbij de instrumentale ondersteuning een minstens zo grote rol speelt als de stem van Joost. Vaak zijn de uitvoeringen van een artiest die je even op je moet laten inwerken veel beter dan de hits waarmee direct moet worden gescoord.
Inside-Outside is een album vol met dergelijke uitvoeringen en toont muzikale durf en klasse in plaats van een commercieel uitgangspunt.

Naast de twee wat minder positieve reviews mag m.i. ook een lovende bestaan. Oke, er zijn veranderingen t.o.v. de vorige albums, de zang is minder intens en wat meer verscholen en het geheel is soms wat ´ruizig´, maar daartegenover staat dat de muziekinstrumenten meer aandacht krijgen en wat mij betreft als een prachtige geluidsmuur op de luisteraar afkomen. De meeste tracks komen niet zo duidelijk ´binnen´ als de mooiste nummers op de vorige drie albums, maar na iets langer luisteren zijn dit toch allemaal prima nummers met mooie melodieën, goede teksten (m.i. wat minder wazig dan op vorige albums) en een prettige sfeer. Met name Closer to you, Inside Outside, Light up my life en End tot End zijn prachtig, maar ik vind eigenlijk geen enkele track een onvoldoende scoren.

Nee, het is geen another lonely soul, nee ook geen self-titled. Het is nieuw, het is anders.
De nummers zijn net als almost bangor goed (misschien 'over' in ogen van sommigen) geproduceerd. De zang komt minder intensief naar voren en er wordt meer galm toegepast. Eerste keren luisteren was ik niet onder de indruk, net als ieder album tot zover. Maar na een keer of drie draaien beginnen de diamanten van deze plaat naar voren komen. Waar de eerste nummers sfeer opbouwen, komen naar mijn mening halverwege de plaat de echte sfeernummers. Sfeernummers? Ja, minder singer songwriter, meer sfeer, minder akoestische gitaar, meer 'geluidsmuren', minder Joost, maar niet minder Novastar. Een aanrader voor mensen die van vernieuwing houden!