Iris was haar naam Luisterboek Tooltip Luisterboeken beluister je met de bol.com Kobo app.

Geschreven bij Iris was haar naam

Iris was haar naam - Tony Coppers.
Een prachtig geconstrueerde misdaadroman, detective. Niet zo zeer een thriller, het gaat om het in elkaar passen van de puzzelstukjes. Als je tenminste de delen ervan herkent.
Het geheel heeft een duidelijke verhaallijn. In het Zoniënwoud wordt door de boswachter een lijk, een graf ontdekt. Liese Meerhout met haar team van de CRIM wordt erop gezet. Samen met Sura Droste en Niels Hoogvliet proberen ze de dader(s?) te vinden.
Het lijk is van René Molenveld, kolonel bij de Navo. Hij draagt een zeer apart sieraad. Later wordt er weer een graf ontdekt. Patrick Bauwens, autohandelaar. Waarom heeft hij een bloem in zijn hand, wat is dat voor bloem? Ook al een vergelijkbaar sieraad? Is er een link tussen die twee mannen?
Liese spoort een vroegere collega van Molenveld op. Frank Vervaert wil een reünie organiseren en neemt na jaren contact op met Molenveld. Is dit hun enige gespreksonderwerp?
Is de verdwijning van het 13 jarige meisje toevallig, zijn er aangrijpingspunten?
De stijl van Coppers is realistisch. Aan de taal van de ondervraagden herken je hun milieu, hun persoon. Leen, de vrouw met een buitenechtelijke relatie met Molenveld: (blz 71)
“… dat ding (sieraad), ja dat had ‘m altijd aan. Da wou’m nooit nie uitdoen…”
De majoor van de NAVO laat ook zien aan zijn taal wie hij is: ( blz 81)
“… commissaris.“ Hij keek haar koeltjes aan. “…we wilden uw eigen onderzoek niet contamineren… we hebben het lijstje voor u meegebracht. Affirmatief.”
Het is helder en duidelijk geschreven, vlot leesbaar. De spanningsboog wordt langzaam opgevoerd en ook wel weer even los gelaten . Met name als er ‘verwikkelingen’ zijn bij privélevens van de personages. Zij worden levensecht weergegeven. Dat geldt zeker voor Liese en haar vriend Simon, waarvan de relatie niet even soepel verloopt en zelfs aan een zijden draadje hangt.
In haar werk laat Liese trouwens niet over zich lopen. (blz 190)
“…. Dit is mijn onderzoek. Ik los dit op…”
Liese neemt duidelijk stelling tegen haar afdelingschef als hij haar het onderzoek wil afnemen en aan een ander wil geven!
Ongelofelijk dat de spanning tot het eind wordt opgebouwd. Hoe moeten die losse stukjes in elkaar vallen. Als lezer probeer je mee te rechercheren, maar de ontknoping is verrassend. Alhoewel… denk terug en je ziet veel eindjes ‘hangen’. Het is weer een prachtig Tony Coppers boek.
Let op: ‘Coppers lezen s verslavend’ staat er op de cover.. dat klopt

Geschreven bij Iris was haar naam

prachtig boek

Geschreven bij Iris was haar naam

goede prijs-kwaliteitverhouding

Geschreven bij Iris was haar naam

uitdagend, spannend, nieuwsgierig, vraagt naar meer ...

Geschreven bij Iris was haar naam

prachtige en spannende verhaallijn!

Geschreven bij Iris was haar naam

Ik las een paar maanden geleden 'Dood water' en 'Het laatste oordeel' van Toni Coppers, respectievelijk deel 7 en 8 in de reeks rond Liese Meerhout. Deze 'Haar naam was Iris' is nummer 4 in de rij en beduidend minder sterk. Erg origineel is het verhaal niet en de spanning is ver te zoeken. Bovendien verklapt de achterflap van het boek al de helft van het verhaal. Het boek is aangenaam om lezen, maar komt nergens boven de middelmaat uit. Dit is voor mij een 'dertien-in-een-dozijn-thriller, gelukkig heeft Coppers ondertussen duidelijke progressie gemaakt en kijk ik uit naar meer verhalen rond Liese en haar team.

Spanning 3, Plot 3, Leesplezier 3, Schrijfstijl 4, Originaliteit 2, Psychologie 2.