It's My Life

Koude repetitieruimtes.
Een mooie herfst die te vroeg over gaat in een strenge winter.
Positieve werking op het opname proces.
U2, Depeche Mode, Echo & the Bunnymen en Cocteau Twins.
Allen kwamen met kwalitatief gezien hoogwaardige albums.
Zo ook Talk Talk.
Al zouden ze bij hun volgende meesterzet duidelijk voor de lente kiezen.

Dum Dum Girl wordt wat haastig gespeeld.
Muzikanten die zich zo warm proberen te spelen
Een afgesloten verwarming ergens in de hoek.
IJzige rookwolkjes vormen een mistig geheel.
Telkens als Mark Hollis zijn mooie stem met het timbre van Bryan Ferry laat horen.
Dikke wollen muts op zijn piekende haren.

Het geluid van een stervende olifant.
Zijn laatste klaaglied.
Getoverd uit een toetsenbord.
Temperatuurstijging in de kille kamer.
De glazen van de nog niet kapot gegooide ramen lijken te ontdooien.
Triest aanzicht van een winterlandschap.
Rijp laat overgeladen takken dieper buigen.
Sneeuwvlokken die een oude eik langzaam vermoorden.
Such A Shame.

Onmogelijk liefdesverdriet.
Laat het verleden rusten.
Renée is al lang getrouwd.
Gekozen voor een gezinsleven.
Romanticus Hollis is uit haar gedachtes vervaagd.
Te druk met luiers verschonen.

Bedrogen vrolijkheid.
Zelfspot of zelfhaat.
Natuurlijk zijn we allen niet gelukkig met keuzes uit ons leven.
Maar je hebt wel de regie in handen.
Niemand die je dat afneemt.
It 's My Life.

Geen weg terug.
Blijf in het nu.
Tomorrow Started
Yesterday.
Stilstand leid tot vervluchtte gedachtes.
Genieten is een momentopname.
Nooit meer terug te halen.

Zonstralen breken door.
Dooi zet in.
Ook in het hart van Hollis.
Onder die dikke bevroren laag is er plek voor vreugde.
The Last Time.
Herinneringen aan gelukkige tijden.

Steeds die tijdsdruk die aanwezig blijft.
Na het geprezen debuut wordt een overtreffende stap verwacht.
Lange uren, vroege avonden.
Want de dagen zijn te kort.
De race tegen het opkomende maanlicht.
Call In The Night Boy.

Weer die vreemde combinatie tussen melancholiek en opgewektheid.
Soundgolven die het betere werk van Talking Heads oproepen.
Niet alleen de verwijzing in groepsnaam.
Does Caroline Know.

It 's You klinkt bijna als een opluchting.
Alsof het onmogelijke geklaard is.
De deadline is niet overschreden.
Verwachtingen die tegemoet zijn gekomen.
Prestigedrang die het gewenste resultaat oplevert.
Talk Talk heeft zichzelf definitief op de kaart gezet.

zeer goed werk van deze groep